ویرایش عکس دی ماه 98
رییس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران گفت: درسی که از دوره دوم زندگی امام علی(ع) می‌گیریم، دفاع از نظام و جامعه اسلامی است ولو حکومتش هم غاصب باشد! حفظ اسلام و مسلمین از اهم واجبات است.
به گزارش راسخون به نقل از فارس، حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، رییس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در سخنانی در شهر دهلی هندوستان درباره زندگینامه تربیتی و سیاسی ـ اجتماعی علی (ع) در سه مقطع عنوان کرد: نخستین مرحله زندگی مولا (ع) از ولادت تا رحلت رسول الله(ص)، دوم از رحلت تا خلافت ظاهری و سوم از خلافت تا شهادت است.
وی در ادامه افزود: سی سال پس از عام الفیل، حضرت علی (ع) در کعبه و با یک معجزه به دنیا آمد. تربیت ایشان به دست نبی گرامی اسلام (ص) صورت گرفت، خود حضرت در خطبه 192 نهج البلاغه می‌فرماید که من بسان بچه‌ای که در پی مادر خود می‌رود به دنبال پیامبر می‌رفتم و ایشان هر روز پرچم یکی از فضائل اخلاقی را برای من برمی‌افراشت و دستور می‌داد که بدان فضائل عمل کنم، لذا امیرالمؤمنین (ع) زودتر از بقیه اسلامش را ابراز کرد.
خسروپناه با تأکید بر اینکه اسلام علی(ع) چیزی بود که تمام هستی و وجود او را گرفته بود و ایشان بارها خود را وقف نبی اسلام(ص) کرد، افزود: در لیلة المبیت به جای پیامبر(ص) خوابید و آیه‌ای نیز در شأن ایشان نازل شد و این اقرار زمخشری در کشّاف و فخر رازی در تفسیر کبیر و طبرسی در مجمع‌البیان است. پس از هجرت پیامبر (ص) به مدینه نیز ایشان امانتدار پیامبر(ص) بود.
وی با بیان اینکه علی (ع) در جنگ‌های پیامبر (ص) بسیار شجاع ظاهر شد و تنها غزوه‌ای که امیرالمؤمنین(ع) در آن شرکت نکرد، غزوه تبوک بود، یادآور شد: در یکی از جنگ‌ها پیامبر (ص) درباره ایشان گفتند، کل شرک در برابر کل ایمان ایستاده است. در حجة الوداع نیز حدیث معروف «من کنت مولاه و هذا علی مولاه» و آیه اکمال دین نازل شد.
رییس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران اظهار داشت: یک نقطه در زندگانی امیرالمومنین(ع) نمی‌بینیم که ایشان خلاف دستورات و مشی پیغمبر(ص) قدم برداشته باشد و خودش می‌گوید که با معجزات پیغمبر (ص) به ایشان ایمان نیاورده بلکه با معارف پیغمبر(ص) مؤمن شده است. ما هم باید ولایتمداری اهل بیت(ع) را در بینش، منش و کنش داشته باشیم، درجاتی از این تکامل امیرالمومنین(ع) را پیدا کنیم، هر چند نمی‌توانیم به مقام ایشان برسیم.
وی با اشاره به مشکلاتی که برای امام علی (ع) پس از رحلت پیامبر و تشکیل سقیفه و تعیین خلفا ایجاد شد، گفت: امام حتی بیعت با خلفا را هم برای از بین نرفتن وحدت بین مسلمانان پذیرفت و ایشان با آن همه مصائب هم بیعت کرد و فرمود که صبر می‌کنم اما صبر ایشان صبر منفی نبود.
خسروپناه با بیان اینکه مکرراً امیرالمومنین(ع) خلفا را هم راهنمایی می‌کند، توضیح داد: درسی که از دوره دوم زندگی امام می‌گیریم، دفاع از نظام و جامعه اسلامی است ولو حکومتش هم غاصب باشد، حفظ اسلام و مسلمین از اهم واجبات است.
وی درباره دوره سوم زندگی امام (ع) توضیح داد: ایشان در صحبت برای زمامداری مردم فرمودند که بر اساس سنت پیغمبر و خداوند عمل می‌کنند نه سنت شیخین. سیره امیرالمومنین(ع) که اجرا شد مخالفت‌ها از جاهای مختلف شروع شد.
این استاد فلسفه با بیان اینکه توطئه‌ها و فتنه‌های دشمنان باعث شد تا امیرالمومنین(ع) در بیست و یکم ماه رمضان به شهادت برسد، توضیح داد: در دوران حضرت علی(ع) جهالت و تعصب غوغا می‌کرد و حضرت علی(ع) با بسیاری از این جهالت‌ها جنگید اما همه اینها یک سمت و آسیب جدی که در آن دوران وجود داشت این بود که عده‌ای گفتند کتاب خدا برای ما بس است و احادیث تعطیل شد.
وی در پایان گفت: آنچه امروز باید خیلی مراقب باشیم این است که یک عده تفسیر به رأی خلاف نص قرآن می‌کنند، حال گاهی می‌گویند تفسیر روشنفکری و چیزهای دیگر و دین را بر اساس رأی می‌خواهند ارائه دهند و این خیلی خطرناک است. امیرالمومنین می‌فرمود که پیغمبر با کفر مواجه بود من با تأویل! یعنی عصر امیرالمومنین(ع) جهالت و حماقت و ده‌ها مرض دیگر بود اما آن ضربه‌ای که کاری شد، همین تفسیر به رأی بود و آن چیزی است که امروز هم باید مراقب آن باشیم.
/2759/
