زاهدی مطلق: امیرخانی پازل داستان انقلاب خود را کامل کند

ویرایش عکس آذرماه 98

ابراهیم زاهدی مطلق در نشست نقد قیدار این رمان را بخشی از روایت امیرخانی درباره سنت‌های فراموش شده انقلاب اسلامی دانست و اذعان کرد: فکر می‌کنم این پازل گمشده‌ای دارد و آن نقش جریانات دانشجویی در انقلاب است که شاید روزی امیرخانی آن را بنویسد.

به گزارش راسخون به نقل از خبرنگار مهر، نشست نقد و بررسی رمان «قیدار» نوشته رضا امیرخانی عصر روز سه‌شنبه 11 مهرماه با حضور نویسنده، حجت‌الاسلام محمدرضا زائری، محمدرضا بایرامی، ابراهیم زاهدی مطلق و سیداحمد نادمی در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

در این نشست ابراهیم زاهدی مطلق، نویسنده و روزنامه‌نگار در پاسخ به سوالی درباره وجود حقیقی شخصیت‌های رمان قیدار گفت: به اعتقاد من زمین هرگز از حجت خدا خالی نیست، الان هم جوانمردی وجود دارد اما شاید دیده نمی‌شود.

وی ادامه داد: یکی از سوالات مهمی که با خواندن قیدار به ذهن متبادر می‌شود این است که چرا امیرخانی این رمان را الان نوشته است؟ من البته سه سال پیش از این سوال را از او پرسیده بودم و او نیز مطرح کرده بود که اندک اندک به ضرورت طرح این بحث رسیده است و خب به نظرم زمان گفتن این حرف‌ها نیز همین موقع است.

زاهدی مطلق ادامه داد: امیرخانی در جایگاه یک مصلح در این کتاب ظاهر می‌شود و سعی دارد در دوره‌ای که رفیق فروشی باب شده است، جوانمردی را به مخاطبان خود یادآوری کند.

وی سپس خطاب به حاضرین در جمع گفت: شما تا به حال پیش خود فکر کرده‌اید که چرا امیرخانی فوتبالیست‌‌هایی مثل علی پروین یا علی کریمی را جدای از رنگ تیمشان دوست دارد؟ من به واسطه آشنایی که با او دارم به این سوال پاسخ می‌دهم و آن این است که آنها سفره‌دار هستند و سفره داری رسم جوانمردی است.

زاهدی مطلق همچنین با اشاره به نام این رمان گفت: قیدار نام یکی از پیامبران بنی‌اسرائیل است و آوردن این اسامی در کارهای امیرخانی مسبوق به سابقه است. شاید او قهرمانان داستان‌هایش را به نوعی پیام‌رسان می‌داند. پیام‌رسانانی که قرار نیست خیلی خاص صحبت کنند، اما صحبت‌هایشان دلنشین است، بطن دارد.

وی همچنین تصریح کرد:‌ امیرخانی به اعتقاد من رمان‌نویسی نیست که تنها به پوسته اکتفا کند، مصلحی اجتماعی است که قالب رمان را برای حرف زدن انتخاب کرده است و تاکید او به موضوع جوانمردی هم به عمق داشتن کارهایش باز می‌گردد.

این روزنامه‌نگار گفت:‌ تلقی من این است که قیدار در کنار رمان‌های دیگر او تاکنون مجموعه داستان‌هایی است که امیرخانی در مورد انقلاب اسلامی تالیف کره است. پازل و بخشی از اجتماعی که در انقلاب نقش داشته است و فکر می‌کنم این پازل گمشده‌ای دارد و آن نقش جریانات دانشجویی در انقلاب است که شاید روزی امیرخانی آن را بنویسد.

زاهدی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود گفت: من 10 سال قبل از این هم گفتم و الان هم می‌گویم که امیرخانی خودش از کتاب‌هایش بزرگتر و بهتر است. او بدون استثنا از مصداق‌های بارز جوانمردی است.

قیدار احیا کننده سنت فتوت نامه نویسی است

سیداحمد نادمی شاعر و پژوهشگر معاصر نیز دیگر سخنران این مراسم بود که در ابتدای سخنان خود به نیاز اجتماع به امیرخانی رمان‌نویس اشاره کرد و گفت: امیرخانی در زمانه خودش حرف رمانش را طوری زده است که مردم و مخاطبان او این حرف‌ها را با عنوان یکی از آموزه‌‌هایی که باید از روزگار خود بیاموزند و از یاد نبرند در حافظه خود قرار داده‌اند.

وی به رمان «من او» اشاره کرد و گفت: این رمان زمانی منتشر شد که رمان فارسی و مردم ما هر کدام کار خودشان را می‌کردند. رمان غرق در فرم شده بود و آثاری منتشر می‌شد که با وجود اینکه جایزه‌هایی هم می‌گرفت، اما کسی متوجه نمی‌شد که نویسنده در آن چه نوشته است. در این فضا امیرخانی و «من او» وظیفه خود را انجام داد و ‌آدم‌هایی را روایت کرد که در زندگی همه ما دیده می شد و این اتفاقی در رمان نویسی معاصر ایران بود.

نادمی ادامه داد: برایم عجیب است که برخی توقع دارند قیدار همان «من او» در سال 91 باشد. امروز نیاز داریم که درباره جوانمردی حرف بزنیم و امیرخانی هم کاری را که باید در این زمینه می‌کرد، انجام داده است؛ همان‌طور که در زمان نوشتن «من او» کاری را که باید انجام می‌ داد، انجام داد.

وی در ادامه با اشاره به سنت فتوت نامه نویسی در زبان فارسی گفت: قیدار در زمانه‌ای که ماشین بر ما حاکم شده است و در کنار حادثه‌ای مثل انقلاب اسلامی را از سر گذرانده‌ایم ما را از این فضای ماشینی به احیای فتوت نامه نویسی‌های کهن فارسی هدایت کرده و در کنار آن به ما در مورد رفتارهای اجتماعی‌مان هشدار می‌دهد.

/7432/