به گزارش راسخون به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، در ادامه روزشمار محرم و صفر به جایی می رسیم که، ناکامی یزید، ناتوانی و تحقیر او، موج اعتراض‌های برخاسته و نسیم بیداری که از این رهگذر بر شام و مردم این سرزمین وزیده بود، دستگاه حکومت را واداشت تا اسیران کربلا را زندانی کند تا بعد بتواند درباره آنان تصمیم مناسب بگیرد.
پس از مجلس شام، یزید دستور داد سر‌های شهدای کربلا را دیگر بار در میدان‌ها و خیابان‌های شهر دمشق بچرخانند و سر امام را بر دروازه شهر و مناره مسجد جامع و بر در قصر آویزان کردند. احتمالا در هر یک از این محل‌ها مدتی کوتاه –یک یا دو روز-سر را آویزان کرده‌اند.
پس از این «سرگردانی»، یزید دستور زندانی کردن اهل بیت را صادر کرد. زمان دقیق زندانی شدن قافله اسیران به درستی معلوم نیست. احتمالا روز دوم ورود به شام یعنی دوم ماه صفر، زمان انتقال اسیران به خرابه شام باشد.
بنابراین گزارش،هر چند درنگ در خرابه کوتاه بوده است، اما در همین مدت کوتاه یکی دیگر از تلخ‌ترین و غم‌بارترین حوادث رخ داد که داغ عاشورا را تازه کرد و آن شهادت حضرت رقیه (س) بود.
شایان ذکر است؛ شهادت دختر کوچک امام حسین (ع)، امضای دیگری بر طومار مظلومیت عاشوراست و تصویری دیگر از شقاوت و سنگ‌دلی دشمنان حقیقت نبوی و علوی. بی‌تردید سوگواری اهل بیت در خرابه در افکار عمومی و حتی مجموعه خویشاوندان و وابستگان یزید بی‌تأثیر نبوده است.
گویی هر حادثه نسیم تازه‌ای بود که بر گل‌های عاشورا می‌وزید تا تری و طراوت و تازگی آنها را تضمین کند. خرابه شام آوار تازه‌ای بر سر نظام بنی‌امیه محسوب می‌شود.
خاطرنشان می‌شود در خرابه، گرسنگی و ضعف بدنی بیداد می‌کرد، حضرت زینب (س) سهمیه اندک نانش را به شیوه راه کوفه تا شام به کودکان می‌داد و شب‌ها از فرط گرسنگی و ضعف نماز شبش را نشسته می‌خواند. با این حال حتی یک شب نمازش ترک نشد.
منابع:
۱. العبرات
۲. تسلیة‌المجالس
۳. نهایة‌الارب
۴. الامالی شیخ صدوق
۵. مقتل‌الحسین خوارزمی
۶. مثیرالاحزان
۷. حضرت رقیه:شیخ علی فلسفی
۸. آینه در کربلاست (محمدرضا سنگری)
/2759/
