در این دستورالعمل، درجه‌بندی سنی فیلم‌ها به شرح زیر است:
۱. گروه ۹+ : این فیلم دارای الفاظ یا صحنه‌های نامناسب برای کودکان است و تماشای آن برای کودکان زیر ۹ سال توصیه نمی‌شود.
۲. گروه ۱۲+ : این فیلم دارای صحنه‌های نسبتا خشونت‌آمیز یا دلهره‌آور یا استعمال دخانیات و یا الفاظ نامناسب است و تماشای آن برای افراد زیر ۱۲ سال توصیه نمی‌شود.
۳. گروه ۱۵+ : این فیلم دارای صحنه‌های خشونت‌آمیز، ترسناک یا استعمال مواد مخدر یا روابط خلاف عرف جامعه و یا زبان تند و نامناسب است و تماشای آن برای افراد زیر ۱۵ سال توصیه نمی‌شود.
۴. گروه ۱۸+ : این فیلم دارای صحنه‌های افراطی از خشونت یا صحنه‌های استعمال مواد مخدر یا صحنه‌هایی تداعی‌کننده روابط زناشویی و یا الفاظ و حرکات نامناسب است و تماشای آن برای افراد زیر ۱۸ سال ممنوع است.
همچنین در جدیدترین جلسه شورای صنفی نمایش، مصوب شد: درجه‌بندی فیلم‌ها در بلیت سینما، حسب آنچه در پروانه نمایش درج شده است باید منظور شود.
اما دستورالعمل فوق دارای ایراداتی است؛ از جمله اینکه به آثار مبتذل با اعطای برچسب ۱۸+ اعتبار می‌بخشد. در واقع، همانطور که فیلم‌های NC-17 در جهان امکان نمایش گسترده ندارند، وزارت ارشاد و سازمان سینمایی هم نباید صرفاً به درجه‌بندی سنی فیلم‌ها اکتفا کند، بلکه باید در تخصیص سالن‌های سینما به فیلم‌های ۱۸+ محدودیت در نظر بگیرد. در غیر اینصورت، برچسب «۱۸+» نه تنها عامل پیش‌گیرنده نخواهد بود، بلکه نماد تبلیغاتی برای فیلم و فروش بیشتر آن میشود.
حال پس از طرح این مسأله و انتقادهای دیگر، رئیس سازمان سینمایی اعلام کرده است: «یک شورا با تخصص‌های مکمل، درجه‌بندی سنی فیلم‌ها را از تابستان آغاز می‌کند. نظامنامه اکران [مصوب ۲۰ اسفند ۱۳۹۶ ] هم اصلاح میشود و چنین فیلم‌هایی محدودیت اکران خواهند داشت. از منتقدان هم به خاطر نکات مهمی که مطرح کردند ممنونیم.»
اما عبارت «چنین فیلم‌هایی» در توئیت حسین انتظامی مبهم بود که خبرنگار فارس این موضوع را از او جویا شد و رئیس سازمان سینمایی تأکید کرد هر ۴ گروه فیلم‌ها در درجه‌بندی سنی مدنظر است.
