شمار نوجوانانی که دارای اضافه وزن هستند بسیار تکان‌دهنده است. ازدهه 1970 تا کنون چاقی در بین سنین 10 تا 19 سال بیش از 10 برابر شده است. جالب‌تر آنکه، در بین خانواده‌های فقیرتر، معضل چاقی بیشتر دیده می‌شود، برای مثال، در آمریکا، تقریباً از هر 5 جوان در خانواده‌های کم‌درآمد یک فرد دچار چاقی است و این درحالی است که همین آمار در خانواده‌های پردرآمد تقریبا یک از دَه نفر است. متاسفانه از سال 2000، شمار کودکان دارای اضافه وزن زیر پنج سال در جهان بیش از 44 درصد افزایش داشته است.
علل افزایش وزن را اغلب رژیم غذایی مدرن، شهرنشینی و کاهش سطح فعالیت بدنی افراد ذکر کرده‌اند؛ البته اقتصاد نیز مهم است. در بسیاری از کشورها، غذاهای ناسالم و چاق‌کننده اغلب ارزان‌ترین غذاها هستند و چاقی نیز به نوبه خود هزینه اقتصادی برای فرد می‌تراشد. کشورهایی که دارای کودکان بیشتری با اضافه وزن است، انتظار می‌رود با سطح پایین‌تری از بهره‌وری و تولید، مرگ و میر بیشتر و هزینه‌های مراقبت بهداشتی بالاتر برای معالجه بیماری‌ها ناشی از وزن، مانند دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی ـ عروقی مواجهه شوند.
در کنار این‌که کودکان چاق، اشتباها کالری بیشتری دریافت می‌کنند، هنوز هم هستند کودکانی که سوءتغذیه رنج می‌برند؛ از جمله کودکانی که دچار «کوتاه‌قدی» و یا «کمبود وزن» باشند. و کودکانی نیز هستند که از «گرسنگی پنهان» رنج می‌برند که ناشی از کمبود ویتامین‌ها و سایر مواد مغذی در بدنشان است. برای مثال، کمبود آهن، توانایی یادگیری کودک را کاهش می‌دهد.
در مجموع، یونیسف معتقد است که تقریبا از هر سه کودک سن مدرسه و 5 سال تا 19 سال، یک نفر دارای اضافه وزن یا کمبود وزن است. جهان باید اقدامات زیادی برای غذای کودکان هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی انجام دهد.
