آیا پلیس آمریکا به دنبال افول و زوال خود است؟

خشونت غیر قانونی و بیش از حد علیه معترضین غیرمسلح و همین طور استفاده از لفظ های شوک کننده نژادپرستی علیه آن ها در حال ثبت برای آیندگان است ـ آیا پلیس آمریکا به دنبال افول و زوال خود است؟

در حالی که وحشیگری پلیس آمریکا سابقه بس طولانی از بدو تاسیس داشته است، اما تا این حد خشونت که در فضای اجتماعی در یک ماه گذشته در حال دست به دست شدن است، واقعا عجیب و تعجب آور است. واقعا هیچ تبلیغی برای از بین بردن نهاد پلیس بهتر از این جنبشی که خود پلیس از خشونت خود به نمایش گذاشته است، نیست.

مدافعان نهاد پلیس انگشت اتهام را به سوی «معدود نفرات بد» این ارگان گرفته اند که به مظنونین فراری شلیک می کنند، یا مردان بی گناه را خفه می کنند و یا برای تظاهرات کنندگان در اعتراضات مسالمت آمیز، اسپری فلفل استفاده می کنند.

مطمئنا تهیه فیلم از یک صحنه دلخراش که قرار بود منجر به تحریک افکار عمومی علیه پلیس شود تا مرگ جورج فلوید، بسیار دشوار بود. درک چاوین، پلیس سفید پوست مینیاپولیس به مدت هشت دقیقه با زانو روی گردن یک سیاه پوست نشسته بود، که از این افدام وی فیلم گرفته شد. فیلمی که در آن وی در حالی که لبخند به لب دارد جلوی دوربین پلیس قرار می گیرد، گویا وی در لحظه حساسی در فیلم قرار گرفته است. از آن زمان تا کنون، افکار عمومی، پلیس را مورد هجمه خود قرار داده است و بی وقفه خشونت این نهاد را متذکر می شود و اعتراضات برای قطع بودجه نیروهای پلیس در سراسر کشور آمریکا به شدت افزایش یافته است.

با این همه عصبانیت به وجود آمده از سوی عموم مردم آمریکا به خاطر خشونت های پلیس، شاید تصور شود که این نهاد به دنبال زدودن هر چه سریع تر افراد بد سابقه از این ارگان است. انتظار می رود، مجازاتی برای پلیس های واقعا با سابقه بد به مدت چند سال حبس صورت بگیرد تا اینکه مسئولیت اداری به وی داده شود و یا وی را از کار عزل کنند ـ به نظر می رسد این اقدام تنها گزینه برای جبران آن خسارت باشد.

اصلاحات افزایشی، مانند گسترده کردن دوربین های بدن و همچنین غیرقانونی اعلام کردن خفه کن (chokeholds) توسط فرماندار نیویورک، در حالی که این قانون در سال 1993 ممنوع شده بود، تاثیر مثبت قابل توجهی نخواهد داشت. اداره های پلیس نتوانستند افسران خود را مجاب به پاسخگویی و مسئولیت پذیری کننند و به طبع با استثنائاتی، فقط تنی چند را دادگاهی کردند. در عوض، خشونت به طور فزاینده ای نگران کننده تر شده است.

در این جا این سوال مطرح می شود که چرا این مامورین با آگاهی از اینکه ممکن است ویدئو شان در رسانه های اجتماعی و احتمالا در اخبار پخش خواهد شد، باز هم دست به چنین اقدام و تبلیغات خشونت آمیزی می زنند و یک تبلیغات درخشان از افول و زوال پلیس آمریکا به نمایش می گذارند؟

یافتن یک مکان عمومی در سال 2020 که حداقل یک دوربین در آنجا وجود نداشته باشد، دشوار است اگرچه این امر مانع از خاموش کردن دوربین بر روی لباس پلیس نمی شود همان طور که در اتفاق دیوید مک آتی صاحب کبابی،و شلیک گلوله توسط گارد ملی این کشور به او دوربین لباس پلیس روشن بود. اتفاقی که همچنان مفتوح است و در حال بررسی. اما در گذشته پلیس آمریکا ید طولانی و احتمالا غیرقانونی در ممانعت از فیلم برداری دیگران در هنگام اعمال خشونت پلیس نسبت به غیرنظامیان داشته است. به طور مثال، در سال 2014 در هنگام قتل یک فرد به دست پلیسف اریک گارنر در سال 2014 فیلمی از این اتفاق تهیه کرد که دو سال بعد به علت همین موضوع از سوی پلیس نیویورک مورد شکایت قرار گرفت.

با این حل، بیشتر پلیس های بد در سال 2020 نسبت به گرفتن فیلم از آنها بی تفاوت هستند. این در حالی است که ممکن است این انتظار به وجود آمده باشد که افسران پس از قتل جورج فلوید رفتار مناسب تری از خود نشان دهند و در صحنه دیگر واقعیت پلیس آمریکا را نشان ندهند در حالی که این طور نیست.

تا جایی که حتی حوادث غیرخشونت آمیز پلیس به نظر می رسد برای تحریک خشم مردم طراحی شده اند. دستگیری عجیب یکی از خبرنگاران سی ان ان در ناآرامی ها ی اولیه در مینیاپولیس بی هیچ دلیلی و در زمان پخش زنده یکی از آن موارد است.

و یا سه پلیس کارولینای شمالی که افسران کهنه کار اداره پلیس ویلمینگتون محسوب می شدند، در اوایل این فته پس از مکالمه نژاد پرستانه آنها جلوی دوربین داشبورد ماشین که منجبر به عزل آنها از سمتشان شد، یکی دیگر از موارد گستاخی پلیس آمریکا محسوب می شود. آیا به واقع آنها از این موضوع غافل بودند که دوربین داشبورد ماشین شان سخنانشان را ضبط می کند؟


منبع: راشاتودی