*در شروع لیگ هم تیم تحت هدایتش ناامیدکننده ظاهر شد و به 3 تیم مدعی تراکتور، شهرخودرو و سپاهان باخت و تنها موفق شد استقلال را از پیش رو بردارد. شاید تنها دلخوشی هواداران این تیم برد در دربی بود که اتفاق افتاد. این تیم با کالدرون حتی به رده پنجم هم سقوط کرد و فاصله اش با صدر بیشتر و بیشتر شد. اما کالدرون رفته رفته با صبر و حوصله کار را پیش برد و با بردهای اقتصادی و درخشش ترابی توانست نیم فصل اول را با قهرمانی تمام کند. شاید الان کسی یادش نیاید که کالدرون چطور قرمزها را به جایگاهش رساند اما بدون شک او نقش پررنگی در اقتدار امتیازی فعلی باشگاه ایفا کرد و توانست تیم را از راه دشوار پسابرانکو و شوک رفتنش در بیاورد و دوباره در مسیر درست هدایت کند. کالدرون پرسپولیس را قهرمان نیم فصل تحویل مسئولان این باشگاه داد و با اختلافاتی که پیش آمد حتی فرصت خداحافظی باشاگردانش را پیدا نکرد تا یحیی گل محمدی سرمربی نیم فصل اول شهرخودرو جانشینش شود.
*وقتی یحیی دوباره به پرسپولیس برگشت، صدالبته نسبت به دوره ی قبلی حضورش باتجربه تر شده بود و می دانست که پا در چه راه پرخطری می گذارد. او شروع مقتدرانه ای با سرخپوشان داشت و توانست روند خوب تیم را ادامه دهد. از تراکتور و شهر خودرو انتقام گرفت و در دربی هم به رغم عقب افتادن از رقیب سنتی، موفق شد در دقایق پایانی یک امتیاز مهم بگیرد. در مقابل سپاهان هم که حاضر شدند اما تیم میزبان در زمین حضور پیدا نکرد و در نهایت 3 امتیاز این دوئل حساس را بدون انجام بازی تیمش گرفت. روند حرکتی تیم گل محمدی طوری بود که هم توانست نظم دفاعی را حفظ کند و هم در امر گلزنی موفق ظاهر شود. حالا پرسپولیس با اختلاف 14 امتیازی نسبت به سپاهان شهرخودروی رده دومی، بیش از هر زمانی به چهارمین قهرمانی پیاپی(پوکر) نزدیک است. عملکرد پرسپولیسِ یحیی شگفت انیگیزه بوده است چرا که او از 8 بازی، 7 پیروزی کسب کرده و تنها یک مساوی در دربی داشته است. او حالا می تواند در صورت کسب 2 برد، زودترین قهرمانی لیگ برتر را رقم بزند و این شانس را نیز دارد که با کسب 12 امتیاز از 6 بازی باقی مانده، رکورد بیشترین امتیازکسب شده در طول لیگ را هم از آن قرمزها کند.
*اما این سوال پیش می آید که آیا تنها این گل محمدی بود که توانست پرسپولیس را با اختلاف 14 امتیازی به پوکر نزدیک کند یا عوامل دیگری در کار بود؟ بدون شک تفکرات و برنامه ای که یحیی برای تیمش داشت، در ثبت این اختلاف و صدرنشینی مقتدرانه بی تاثیر نیست اما با نگاهی اجمالی به اتفاقات و نتایجی که دیگر مدعیان رقم زدند، می توان نتیجه گرفت که تیم های دیگر هم در این راه کمک حال بودند و خیلی زود قافیه را به تیم یحیی باختند. حال به مرور اتفاقاتی که مدعیان باعث شدند تا پرسپولیس این اختلاف امتیازی را ایجاد کند، می پردازیم.
.jpg "پرسپولیس چطور در مسیر قهرمانی قرار گرفت؟")
*تیم دیگری که در وضعیت کنونی جدول نقش داشت، تیم پرستاره و گرانقیمت تراکتور است. تی تی ها با دنیزلی روزهای درخشانی را رقم زدند اما بعد زا هفته یازدهم دیگر رنگ برد را نچشیدند و 3 باخت پیاپی و عجیب داشتند. آنها مجبور به تعویض مربی شدند و ساکت الهامی جای دنیزلی را گرفت. نتایج تراکتور با مربی جدید بهتر شد و آنها به نزدیکی پرسپولیس رسیدند. بعد از تعویق لیگ به خاطرکرونا اما مالک این تیم با انواع و اقسام مصاحبه ها تیم خود را به حاشیه برد. لیگ را متهم به مهندسی شدن کرد. تهدید کرد دو تیم تحت مالکیتش(تراکتور و ماشین سازی) را از لیگ خارج می کند. هر کاری کرد تا لیگ بعد از کرونا دنبال نشود اما سازمان لیگ مقاومت کرد و لیگ برگزار شد. آنها در اولین بازی خود پس از شروع مجدد به نساجی باختند، صنعت را شکست دادند و مقابل استقلال مساوی گرفتند. یعنی تنها 4 امتیاز از 9 امتیاز ممکن. اگر زنوزی به جای این همه مصاحبه های رنگارنگ و تهدید، تمرکز را از تیمش نمی گرفت چه بسا پرشورها می توانستند تا هفته ی آخر لیگ برای پرسپولیس دردسرساز و شانس قهرمانی داشته باشند نه اینکه مثل الان حتی کسب سهمیه ی آنها هم در خطر است و اگر خوب نتیجه نگیرند شاید با آن همه هزینه هنگفت هم چیزی عایدشان نشود.
*اما سومین تیمی که باعث شد نتایج پرسپولیس بیشتر به چشم بیاید، عملکرد استقلال بود. آنها با استراماچونی روند فوق العاده ای داشتند اما فرهاد مجیدی میراث دار خوبی نبود و تیمش گرچه ابتدای حضورش خوب بود اما رفته رفته افت کرد و بازیکنان زیادی مصدوم شدند. آنها هم مثل تراکتور و شهرخودرو دنبال لغو کامل لیگ بودند. با انواع و اقسام مصاحبه ها و وام گرفتن از شرایط کرونایی دنبال بهانه جویی بودند اما با شروع مجدد لیگ از 3 بازی انجام شده تنها 2 امتیاز گرفتند. اگر مجیدی تیمش را خوب و درست مدیریت می کرد و ذهن بازیکنان خراب نمی شد، شاید آبی ها هم می توانستند مانند رقیب سنتی خود نتایج خوبی رقم بزنند. آنها با نتایج ضعیف خود از رده ی سهمیه بگیران خارج شده اند و اگر خیلی زود روند ناکامی خود را پاره نکنند، فصل آتی لیگ قهرمانان آسیا را نخواهند دید و باید از پای تلویزیون نظاره گر بازی های آسیایی باشند. مخلص کلام اینکه اگر مدعیان لیگ نوزدهم به مانند پرسپولیس فقط و فقط روی مسائل فنی تمرکز می کردند و وارد حاشیه نمی شدند، شاید هنوز تکلیف قهرمان مشخص نبود و لیگ جذاب تر از وضعیت فعلی دنبال می شد.
