دفاع پرسپولیس شکننده است
1-در چند فصل اخیر که پرسپولیس توانسته در لیگ ایران و در لیگ قهرمانان آسیا موفقیت های پی درپی کسب و 4 قهرمانی لیگ، یک قهرمانی حذفی و 2 فینال آسیا را تجربه کند، همیشه خط دفاعی و در راس آن کار منظم دفاع تیمی سرخپوشان زبانزد بود. پرس به موقع از منطقه ای که توپ از دست می رفت شروع می شد تا لحظه ای که مالکیت توپ به دست نمی آمد، بازیکنان آرام و قرار نداشتند. آن نظم دفاعی را اگر با دفاع کنونی تیم مقایسه کنید، به راحتی خواهید فهمید که در این بخش تیم پرسپولیس افت فاحشی داشته است. شاید دریافت 2 گل یک شکل از روی ضربه ی ایستگاهی را بشود به غیبت سیدجلال حسینی و کنعانی زادگان ربط داد اما وقتی قضیه نگران کننده می شود که بدانیم این تیم در 3 بازی گذشته، 5 گل دریافت کرده است. در حالی که از 7 بازی تنها 2 گل خورده بود. این نشان می دهد که این تیم در غیاب دو مدافع وسط تخصصی اش، جایگزین مطمئنی ندارد و در طول لیگ ممکن است بارها محرومیت و مصدومیت پیش بیاید. پس در این قسمت یحیی باید برای این ضعف بزرگ تیمش چاره ای بیاندیشد. دفاع پرسپولیس در 5 سال اخیر نقطه ی قوت این تیم بود که حالا به نظر می رسد، به پاشنه آشیل شان تبدیل شده است.
هافبک های دونده اما سردرگم
2- شاید تنها پستی که پرسپولیس در آن غنی به نظر می رسد، داشتن هافبک های متعدد خوب و همسطح است. نورالهی و کامیابی نیا و سرلک جزو خوب های این تیم هستند اما مشخص نیست چه کسی وظیفه ی بازیسازی را بعد از جدایی رسن برعهده دارد؟ اگر سیامک نعمتی در دفاع راست به بازی گرفته نشود، شاید بتواند این ضعف بزرگ را برطرف کند اما در نبود یک بازیساز تخصصی، کادر فنی پرسپولیس وظیفه ی موقعیت سازی را به وینگرهای راست و چپ خود یعنی وحید امیری و احسان پهلوان سپرده است. دقیقا زمانی تیم یحیی به مشکل می خورد که تیمی بتواند مثل آلومینیوم وینگرهای کناری شان را از کار بیاندازد. اینجاست که تیم چاره ای جز بازی مستقیم یا پاسکاری های متعدد ندارد. نکته ای که بعد از بیرون کشیدن امیری و پهلوان از بازی نمایان شد و پرسپولیس با آوردن بازیکنان بلندقامت سعی کرد از توپ های بلند استفاده کند که در این بخش به دلیل کیفیت پائین ارسال ها ناموفق بودند. تا زمانی که یک هافبک بازیساز نقش موقعیت سازی و برقراری ارتباط بین خطوط را برعهده نگیرد، این مشکل می تواند در ادامه برای گل محمدی دردسرهای بیشتری ایجاد کند.
.jpg "پرسپولیسِ یحیی در مسیر سقوط فنی/یحیی به هواداران آدرس غلط می دهد")
3-در خط حمله ی پرسپولیس غیبت آل کثیر واضح و مشهود است. هنوز مهدی عبدی نتوانسته بار خط حمله ی این تیم را به دوش بکشد. هر چند این بازیکن با زدن گل در بازی های حساس نگاه ها را به سمت خودش چرخاند اما با فرصت سوزی هایی که داشته، نشان داده هنوز به پختگی لازم نرسیده و نمی توان به عنوان مهاجم تمام کننده روی او حساب کرد. خریدهای گل محمدی هم در خط حمله اصلا جواب نداده است و مشخص نیست آرمان رمضانی و مهدیخانی با چه هدفی جذب تیمی شده اند که همواره در سال های اخیر از باکیفیت ترین مهاجمان ایران مثل طارمی و علیپور سود برده است. این دو مهاجم جدید وقتی به بازی گرفته می شوند، در زمین گمراه هستند و عملا کیفیت تیم داخل زمین را پائین می آورند. حالا به نظر می رسد باید به منتقدین خرید بازیکنانی چون رمضانی و مهدیخانی و شجاعی باید حق داد. چرا که خرید چنین بازیکنان بی کیفیتی علاوه بر اینکه هزینه روی دست باشگاه می گذارد، جای سهمیه ها را هم پر می کند و اجازه نمی دهد تیم از این پتانسیل در جهت خرید بازیکن باکیفیت تری استفاده کند.
پرسپولیس در مسیر سقوط فنی
4- اگر به بازی های این فصل پرسپولیس دقت کنید، خواهید دید که بازیکنان آن حرارت و شادابی همیشگی خود را ندارند. اگر 4 هفته ی ابتدایی لیگ را کنار بگذاریم و بگوئیم آن دیدارها فدای بازی فینال لیگ قهرمانان آسیا شد، در بازی های بعد از فینال، افت فنی تیم پرسپولیس را شاهد بودیم. پرسپولیس در قائمهشر تنها در نیمه ی دوم کیفیت خوبی داشت و در نهایت دقایق آخر از شکست گریخت. در بازی مقابل ذوب آهن هم نیمه ی اول برتر بود و به گل رسید اما در نیمه ی دوم برد را از دست داد. در مقابل سپاهان اگر حامد لک نبود، قطعا اولین شکست پرسپولیس در لیگ بیستم رقم می خورد. تنها بازی ای که پرسپولیس از لحاظ ایجاد موقعیت و کیفیت بازی در سطح بالا ظاهر شد، دربی 94 بود که در آن بازی هم ضعف گلزنی و فرصت سوزی ها و همچنین 2 اشتباه خط دفاعی باعث شد نتیجه از دست برود و بازی مساوی شد. پیروزی مقابل فولاد خوزستان در تهران شاید امید هواداران پرسپولیس را برای اوج گرفتن دوباره بعد از 4 مساوی پی در پی با کیفیت پائین بازی، زنده کرده بود. اما شکست مقابل آلومینیوم نشان داد که این تیم دچار سقوط فنی شده و نیاز به بازنگری دارد.
.jpg "پرسپولیسِ یحیی در مسیر سقوط فنی/یحیی به هواداران آدرس غلط می دهد")
5- در اینکه یحیی گل محمدی بهترین گزینه ی ایرانی برای نیمکت پرسپولیس است، کسی شکی ندارد اما این دلیل نمی شود که هواداران، رسانه ها و پیشکسوتان چشم خود را برضعف های فنی و مشکلات پرسپولیس ببندند. مشکلات تیم این قدر واضح است که هرکس به راحتی می تواند با دنبال کردن بازی های تیم به آن پی ببرد اما مشخص نیست چرا هنوز کادر فنی سرخپوشان اصرار به انکار ضعف خود و افت تیم دارند. یحیی اما بعد از ناکامی در هر بازی به جای پرداختن به ضعف های فنی، حرف از مشکلات بیرونی و مدیریتی می زند. همه گل محمدی را به متانت، صبوری و تمرکز روی کارهای فنی می شناختند. اما او راهی در پیش گرفته که قطعا به خطا می رود و پرسپولیس را به روزهای سخت تر و دشوارتر سوق خواهد داد. حالا که یحیی از کمبود بازیکن می نالد، بهتر نیست جواب بدهد که چرا وقتی ضعف تیم خود را می دانسته، چرا به سراغ خرید بازیکنانی چون آرمان رمضانی، علی شجاعی و مهدی مهدیخانی رفته است؟ بهتر است یحیی واقعیت را قبول کند که مقصر اصلی چنین خریدهایی خودش بوده است نه شخص دیگر. برانکو وقتی با محرومیت 2 پنجره ی نقل و انتقالاتی و انواع و اقسام محرومیت بازیکنانش روبرو شد، در 4 سال حضورش این قدر بهانه نیاورد و کار کرد و مزد تلاشش را با 3 قهرمانی لیگ و یک حذفی و رفتن به فینال آسیا گرفت اما حضور یحیی به یک سال هم نرسیده، هر هفته بهانه می آورد. به نظر می رسد شیوه‌ی جدید گل محمدی چیزی جز به هم خوردن آرامش و به قهقرا رفتن پرسپولیس عایدی نداشته باشد. پس بهتر است سرمربی سرخپوشان آدرس غلط به هواداران ندهد و به جای بهانه گیری، روی کارش تمرکز کند چون پرسپولیس در سالهای اخیر نشان داده با کمبود بازیکن هم پتانسیل انجام کارهای بزرگ را دارد.
