در حقیقت، هند مهمترین تامین کننده سوخت جت، بنزین و گازوئیل و برخی محصولات دیگر برای صهیونیست‌ها است. در طول چند هفته گذشت دستکم 4 نفتکش حامل سوخت جت و چند نفتکش حامل دیگر فرآورده‌های نفتی از مبدأ هند به مقصد بنادر فلسطین اشغالی در اقیانوس هند، خلیج عدن و باب المندب هدف حمله قرار گرفتنند که سه مورد از آن به شکل اساسی آسیب دیدند. از طرف دیگر از 22 کشتی دیگر که هدف قرار گرفتند همگی محموله‌هایی به مقصد فلسطین اشغالی داشتند...
به همین دلیل مودی صهیونیست وزیر خارجه‌اش را به تهران فرستاده تا شاید راهکاری پیدا کند، او که روابط برادرانه و دوستانه‌ای با صهیونیست‌ها دارد و این رژیم نقش مهمی در آموزش پلیس و ماموران امنیتی هندی برای سرکوب مردم کشمیر دارند و از طرف دیگر سرمایه‌داران صهیونیست در هند سرمایه‌گذاری‌های خوبی انجام داده و در حال هدایت بخشی از پول‌ها از چین به سمت هند هستند. این موضوع از اهمیت بسیار زیادی برای دولت مودی برخوردار است. با این حال، هندی‌ها که با برخی از چهره‌های خاص ایرانی روابطی قدیمی و خاص دارند، امیدوار هستند که از دروازه تهران بتوانند وارد صنعا شده و مانع از حمله ارتش یمن به کشتی‌های حامل کالاهای هندی به مقصد فلسطین اشغالی شوند. این نقطه امیدواری مهمی برای طرف هندی است و نوع صحبت کردن طرف هندی در نشست خبری با حسین امیرعبداللهیان از نوعی استیصال خبر می‌داد.
با نگاهی به ادبیات آقای جایشانکار می‌توان درماندگی و استیصال را در کلام او دید؛ دولت هند چند هفته پیش با اعلام همراهی با ائتلاف ضد ایرانی در دریای سرخ و باب المندب اشتباهی مرگ‌بار مرتکب شد که شاید حالا جایشانکار آمده تا آن را ماستمالی کند و فکر می‌کند که می‌تواند راه گریز یا فراری برای این اشتباه پیدا کند. او در نشست خبری خود در تهران در این مورد گفت: «در مدت اخیر شاهد افزایش تهدیدات و تحرکات در این منطقه بودیم که این برای ما نگران‌کننده است. حملاتی را در نزدیکی هند شاهد بودیم که این برای ما نگران کننده است. این اتفاقات بر منافع و انرژی هند تاثیر گذاشته است. این تحولات به نفع هیچ کسی نیست و باید به آن رسیدگی شود.»
این دو خط را چند بار با دقت بخوانید، حملات در نزدیکی هند، منظورش سه نفتکش حامل سوخت جت و بنزین بود که یکی در فاصله 200 کیلومتری سواحل هند و دو فروند دیگر در اطراف جزایر مالدیو هدف قرار گرفتند که این دو نفتکش که هر کدام ده‌ها میلیون لیتر سوخت حمل می‌کردند، به شدت آسیب دیدند. این مساله باعث شده تا برخی از مشتری‌های خارجی دیگر خریدار فرآورده‌های نفتی هند نباشند! فراورده‌هایی که با مرده‌خوری هندی‌ها از نفت روسیه، ونزوئلا و خرید از قاچاقچیان در سراسر کره زمین سود هنگفتی برای سرمایه‌داران هندی و غربی دارد و حالا جریان فروش آن به خطر افتاده است. هندی‌ها امروز مهمترین تامین کننده سوخت جت برای کشورهای اروپایی هستند. با این حال، از ادبیات طرف هندی اینگونه بر می‌آید که او ایران را مقصر این مساله می‌داند و به همین دلیل می‌گوید: «باید به آن رسیدگی شود!»
اینکه چه کسی «باید» به آن رسیدگی کند را وزیر خارجه هند مشخص نکرد، اما حسین امیرعبداللهیان پاسخ او را به این شکل داد: « حدود ۲ هفته پیش یکی از مقامات عالی‌رتبه دولت نجات ملی یمن به تهران سفر کرد و آنها به ما اطمینان دادند که در مسیر امنیت دریانوردی هیچ اخلالی ایجاد نخواهد شد و بر این موضوع تاکید کردند که حفظ امنیت دریانوردی برای آنها دارای اهمیت است. موضع یمنی‌ها این است که تا زمانی‌که جنایت و نسل‌کشی صهیونیست‌ها در غزه ادامه داشته باشد، آنها از تردد کشتی‌های رژیم صهیونیستی و یا کشتی‌هایی که به سمت بنادر رژیم صهیونیستی حرکت می‌کند، جلوگیری می‌کنند؛ بنابراین آنها بر توقف جنگ و جنایت رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه تاکید دارند.»
با این توصیف می‌توان اینگونه نتیجه‌گیری کرد که ایران تنها را نجات هند از این مخمصه را کمک برای «پایان جنگ در غزه» می‌داند و با علم به روابط گسترده و خوب هندی‌ها با صهیونیست‌ها از او می‌خواهد تا برای پایان جنایت رژیم صهیونیستی در غزه کمک کنند. به این ترتیب می‌توان گفت که وزیر امور خارجه آب پاکی را روی دست همتای هندی خود ریخت و به او یادآور شد که در شرایط فعلی باید پنبه ارسال سوخت و دیگر محصولات و کالاها را برای رژیم صهیونیستی بزند و تا یمنی‌ها تاکید کرده‌اند تا زمانی که جنگ ادامه دارد، هیچ کشتی نمی‌تواند به مقصد بنادر فلسطین اشغالی حرکت کند. به گفته امبرعبداللهیان، این هم ربطی به ایران ندارد و این موضوع را «یکی از مقامات عالی‌رتبه یمنی در سفر به تهران» گفته و اینکه کشتی‌ها در رفت و آمد خود آزاد هستند و فقط باید بی‌خیال بنادر فلسطین اشغالی شوند.
با نگاهی به صحبت‌های وزیر امور خارجه هند می‌تواند نوعی نگاه التماس‌گونه و مفلوکانه را دید و اینکه ما در این منطقه با هم دوست هستیم، به گسترش زبان فارسی کمک می‌کنیم، از موقعیت ژئوپلتیکی ایران استفاده می‌کنیم، خواستار گسترش روابط با آسیای مرکزی، روسیه و افغانستان از مسیر ایران هستیم و ... دید. اما در نهایت چیزی دست طرف هندی را در تهران نگرفت.
