(وف 1318 ق)، عالم، فقیه، مدرس، ادیب و شاعر. به مناسبت سكونت در محله درب امام، به درب امامى مشهور بود. پدرانش عموما از دانشمندان اصفهان به حساب مى‏آمدند. او نزد حاج ملاحسینعلى تویسركانى و میرسید محمد شهشهانى و آقا میرزا محمد باقر چهارسوقى و حاج شیخ محمد باقر نجفى درس خواند و اجازه اجتهاد گرفت. حاج سید ...

(841 -779 ق)، فقیه حنفى. در خراسان به دنیا آمد و در بخارا نشو و نما یافت. فقه را نزد پدر و عمویش آموخت و ادبیات و علوم عقلى را از سعد تفتازانى و دیگران فراگرفت. سپس به هند سفر كرد و از آنجا به مكه رفت و سرانجام در مصر اقامت گزید و پرآوازه گشت. در اواخر عمر به دمشق رفت و تا پایان عمر در آنجا ماند و در ...

(وف 619 ق)، فقیه و قاضى حنفى. در بخارا قاضى و محتسب بود و از بزرگان مذهب حنفى. از آثارش: «الفتاوى الظهیریة»؛ «فوائد على الجامع الصغیر الحسامى»، در فقه، كه به نام «الفوائد الظهیریة» مشهور است. ...

(542 -482 ق)، فقیه حنفى. در بخارا به دنیا آمد و در سرخس از دنیا رفت. از آثار وى: «خلاصة الفتاوى» كه خلاصه‏ى «خزانة الواقعات» و «النصاب» خودش است؛ «خزانة الفتاوى». ...

(256 -194 ق)، حافظ، محدث، فقیه و مورخ. وى ثقه‏ترین محدث اهل سنت است. بردزبه زرتشتیى بود كه اسلام آورد. ابو عبدالله در بخارا به دنیا آمد و در طلب حدیث به خراسان و عراق و مصر و شام سفر كرد، و از بسیارى مشایخ چون، ابوعاصم و انصارى و مكى بن ابراهیم و عبیدالله بن موسى و ابوالمغیرة حدیث شنید. او از حدود یك ...

(1212 -1155 ق)، فقیه، محدث، مفسر و مجتهد. وى در كربلا به دنیا آمد. هنوز به هفت سالگى نرسیده بود كه خواندن و نوشتن را فراگرفت و سطوح اولیه را در مدت سه یا چهار سال تمام كرد و هنوز، به دوازده سالگى نرسیده بود كه در محضر والدش به تحصیل خارج اصول پرداخت و از محضر وحید بهبهانى و شیخ یوسف بحرانى نیز استفاده ...

(شهادت 1319 ق)، فقیه امامى. در بحرین به دنیا آمد. نخست شاگرد پدر دانشمند خویش بود. وى به مطرح منتقل شد و در آن شهر رهبر دینى مردم گشت و طائفه حیدرآبادیه را تحت ارشاد خود قرار داد. سپس به بندر لنگه رفت و مقیم این شهر شد، تا آنكه او را زهر دادند و شهید كردند. از آثار وى: «لسان الصدق»؛ در رد «میزان الحق»، ...

(وف 1109 /1107 ق)، فقیه، مفسر، محدث و رجالى امامى. معروف به علامة البحرین. در كتكان از توابع بحرین به دنیا آمد. نسب او را به سید مرتضى علم الهدى و از او به امام موسى كاظم (ع) مى‏رسانند. او محدثى متتبع بود و در كثرت تتبع او را ثانى مجلسى مى‏دانند. دامنه مرجعیت او از بحرین فراتر رفت و در بیشتر شهرهاى شیعه‏نشین ...

(ز 1097 ق)، متكلم، فقیه، ادیب و شاعر امامى. پس از فراگیرى مقدمات علوم و ادبیات عربى و فارسى، مدارج عالى‏تر را نزد پدر خود كه جامع علوم و شیخ الاسلام شیراز بود فراگرفت و به درجه اجتهاد نایل شد. بحرانى پس از كناره‏گیرى پدرش، مدتى قاضى و شیخ الاسلام شیراز بود. سپس به اصفهان رفت و در آنجا نیز به كار قضاوت ...

(وف 1102 ق)، فقیه، محدث، ادیب و شاعر امامى. به جهت انتساب به دو تألیف گرانسنگ خویش «خمائل» و «ریاض الدلائل» او را گاهى فاضل الخمائل و زمانى فاضل الدلائل نیز گفته‏اند. وى در روستاى مقابى بحرین به دنیا آمد. او براى پیمودن مدارج عالى اجتهاد به اصفهان رفت، و در سلك شاگردان مجلسى درآمد. مجلسى در اجازه‏ى خود ...

(ح 1121 -1075 ق)، فقیه، محقق، محدث، خطیب و شاعر امامى. معروف به محقق بحرانى. در ماحوز بحرین به دنیا آمد. در هفت سالگى «قرآن» را حفظ كرد. او در محضر درس علماى بحرین حاضر شد. شیخ سلیمان بن على بن سلیمان بحرانى و شیخ سلیمان بن على شاخورى و شیخ صالح بن عبدالكریم در تكوین حیات علمى وى نقش بسزایى داشتند. وى ...

(1395 -1316 ق)، فقیه، ادیب و نویسنده. در شهرستان بجنورد به دنیا آمد و همان جا تحصیلات مقدماتى كرد و سپس به مشهد رفت و در آنجا علوم عقلى و نقلى را نزد حاج فاضل خراسانى و آقا بزرگ حكیم و آقازاده‏ى خراسانى و آیت الله قمى، و ادبیات را نزد ادیب نیشابورى اول فراگرفت. سپس به نجف رفت و در محضر آیت الله اصفهانى ...

(س سیزدهم و چهاردهم ق)، عالم دینى، فقیه و مدرس. در بناب به دنیا آمد. پس از فراگیرى مقدمات قسمت عمده‏ى سطوح را نیز در شهر بناب و حوزه‏ى علمیه تبریز خواند. وى بقیه سطوح را در نجف در محضر آیت الله مشكینى و آیت الله اهرى فراگرفت. آن گاه در درس خارج علامه نایینى و آقا ضیاءالدین عراقى و حاج شیخ عبدالله مامقانى ...

(وف 398 ق)، ادیب، نحوى، شاعر و فقیه شافعى. نسبتش به باف از توابع خوارزم مى‏رسد. خطیب بغدادى گوید كه اصل وى از بخارا است، لذا، به وى بافى بخارى نیز مى‏گویند. او شاگرد ابوعلى بن ابى‏هریره مروزى و ابواسحاق مروزى است. بافى شاعرى ماهر بود و در فنون ادب مهارت داشت و فصیح، بدیهه‏گو و نیكو محضر نیز بود. وى متصدى ...

(وف قبل از 1244 ق)، عالم دینى، فقیه، محدث و رجالى. از شاگردان علامه وحید بهبهانى و سید على طباطبایى، صاحب «ریاض»، است. بافقى در جنگ روس و ایران شركت داشت. از آثارش: «الوجیزة فى الدرایة»، مرتب بر مقدمه و شش فصل است كه به گفته‏ى شیخ آقا بزرگ تهرانى از این كتاب مهارت علمى مؤلف در حدیث و رجال و دیگر علوم ...