امر و نهی چه به صورت گفتاری و نوشتاری و چه به شکل رفتاری بازدارنده، باید متناسب با موضوع امر و نهی بوده و با برنامه ریزی کوتاه مدت و بلند مدت همراه باشد.

برخلاف تصور عامه، تفاوت بین نظارت و اجرا، در دخالت نیست چرا که هر دو دستگاه نظارت کننده و اجرا کننده به نوعی موظف به دخالت هستند

مردم با اعمال مسئولیت همگانی به وسیله امر به معروف و نهی از منکر، حکومت و دولتمردان را ایجاد و بر تداوم آن نظارت می کنند، تا حکومت به رفتار آنان نظام بخشیده و عدالت را در روابط بین آنها برقرار کند.

بدیهی است که در بحث از موضوع «نظارت بر اعمال حکومت»، باید تمامی اعمال تحت شمول نظارت قرار می گیرند.

در خصوص نظارت بر اعمال حکومت در ایران، باید در دوره را از هم تفکیک کرد: دوره اول: انقلاب مشروطیت، دوره دوم: انقلاب اسلامی.

نظارت دائم، دقیق و در هر حال و در هر جا، لازمه هدفی است که انسان برای رسیدن به آن آفریده شده است

نظارت در حقوق عمومی حوزه گسترده ای دارد که نه تنها شامل نظارت بر نهادهای تشکیل دهنده حکومت و دولت است، حتی به طور خاص نظارت بر مشروعیت حکومت و دولت را هم دربر می گیرد.

نکاتی در ناظر بودن خداوند متعال بر اعمال انسانها وجود دارد که توجه به آنها ضروری به نظر می رسد از جمله دقت در نظارت است

بی شک در جایی که تصریح به استصوابی بودن نظارت شود و یا قرائنی که دال بر آن است، وجود داشته باشد و یا مسئله جز مفهوم نظارت استصوابی را برنتابد، تردیدی در استصوابی بودن نظارت وجود نخواهد داشت.

حکومت و دولت به هر صورت و شکلی که پدید آمده باشد، به عنوان یک پایه و رکن برای حفظ نظم و امنیت، ضروری شمرده می‌شود.