توجه سلاطین مرینی به شکه دربار و بذل و بخشش‌های بسیار به شعراء و ادبا موجب شد که شمار زیادی از شاعران و ادیبان برجسته این دوره با حکومت مرینی پیوندی وثیق یابند. استفاده از ادیبان و شعراء،

(م437ق) ابونصر احمدبن يوسف السليکي المنازي الکاتب، سليک به صيغه‌ي تصغير نام مردي بوده که صاحب ترجمه بدو منسوبست و از هويت او اطلاعي در دست نيست، منازي منسوبست به منازگرد (ملازجرد) که

(م334ق) ابوجعفر احمدابن ابي الحسن (يا ابي يعقوب) يوسف بن ابراهيم کاتب معروف به ابن دايه. او و پدرش يوسف از شاعران و نويسندگان دربار طولوني بودند و از بغداد به مصر منتقل شدند. مادر يوسف دايه‌ي پسر

(م213 يا214ق) ابوجعفر احمدبن يوسف بن قاسم بن صبيح عجلي (بالولاء) کوفي. اجدادش قبطي نژاد و از موالي بني‌عجل بودند، بدين سبب به نام عجلي معروف شده است. چون جد اعلاي او صبيح در ده «دبا» نزديک

(130 تا135-ح200ق) حسن بن هاني بن عبدالاول حکمي معروف به ابونواس، شاعر شيعي مذهب و بزرگترين غزلسراي عصر عباسي. وي در اهواز متولد شد و در بغداد درگذشت. اقوال ديگري نيز در سال ولادت و

(320-357ق) حارث (حرث) بن سعيد ابن حمدان تغلبي، سردار شجاع و شاعر فصيح و توانا. وي در عراق به دنيا آمد. پدرش، ابوالاعلي سعيد، در جنگ با برادرزاده‌اش ناصرالدوله، براي تصرف موصل، به دست او

ابواسحاق اسماعيل (130-210ق) فرزند قاسم بن سويد بن کيسان عيني عنزي (بالولاء)، شاعر نوآور و حاضرجواب و بسيار گوي عهد عباسي. از روي طنز او را ابوالعتاهيه يعني گمراه و سفيه و پرمدعي خواندند. در عين

حبيب بن أوس بن حارث طائي (188-231ق)، شاعر بزرگ و استاد لغت و تاريخ و ايام عرب. در حوالي دمشق متولد شد. پدرش مسيحي و نامش «ئزيوس» يا «ساذوس» بود و در دمشق شراب فروشي مي‌کرد. ليکن

امير فخرالدين محمود (م769ق) فرزند امير يمين الدين طغرايي فريومدي، از شعراي نامدار ايران. پدرش از ترکستان به فريومد از توابع سبزوار کوچ کرد و با خريد املاکي در آنجا نشيمن گزيد. وي در دستگاه وزير

ابوالقاسم يا ابوالحسن محمدبن هاني (326-362ق) از اعقاب مهلب بن ابي صفره (م83ق، فاتح خراسان و هند) و شاعر بزرگ شيعي مغرب. او را ابن هاني اندلسي گويند تا ابن هاني حکمي (ابونراس) اشتباه نشود. پدرش اهل