اي رخت رشک آفتاب شده شاعر : انوري آفتاب از رخت به تاب شده اي رخت رشک آفتاب شده زلف تو پيش او نقاب شده آفتابيست آن دو عارض تو عالمي سر بسر خراب شده زود بينم ز تير...

اي ايزد از لطافت محضت بيافريده شاعر : انوري واندر کنار رحمت و لطفت بپروريده اي ايزد از لطافت محضت بيافريده جزعت به غمزه پرده‌ي روحانيان دريده لعلت به خنده توبه‌ي کروبيان...

اي برده دل من و جفا کرده شاعر : انوري بافرقت خويشم آشنا کرده اي برده دل من و جفا کرده در اول دوستي وفا کرده آخر به جفا مرا بيازردي پشت از غم عشق تو دو تا کرده روي...

اي مردمان بگوييد آرام جان من کو شاعر : انوري راحت‌فزاي هرکس محنت‌رسان من کو اي مردمان بگوييد آرام جان من کو گه گه به ناز گويم سرو روان من کو نامش همي نيارم بردن به پيش...

جرم رهي دوستي روي تو شاعر : انوري آفت سوداي دلش موي تو جرم رهي دوستي روي تو در همه دلها هوس روي تو دل نفس عشق تو تنها زند کشته‌ي هر غمزده‌ي خوي تو ناوک غمزه مزن...

اي جان من به جان تو کز آرزوي تو شاعر : انوري هست آب چشم من همه چون آب جوي تو اي جان من به جان تو کز آرزوي تو افتاده در دو پاي تو از آرزوي تو اي من غلام آن خم گيسوي مشکبوي...

ترک من اي من سگ هندوي تو شاعر : انوري دورم از روي تو دور از روي تو ترک من اي من سگ هندوي تو هر دو بر طاق خم ابروي تو بر لب و چشمت نهادم دين و دل آب رويت پي کند در...

اي قباي حسن بر بالاي تو شاعر : انوري مايه‌ي خوبي رخ زيباي تو اي قباي حسن بر بالاي تو آتش غم گشت خاک پاي تو ياد زلفت برد آب روي صبر شهر پر شورست از غوغاي تو صد هزاران...

ايمن ز عارض تو اين خط سياه تو شاعر : انوري گويي که به روم آمد از زنگ سپاه تو ايمن ز عارض تو اين خط سياه تو مشک است طرازنده بر طره‌ي ماه تو بر غبغب چون سيمت از خط سيه...

چو کرد خيمه‌ي حسنت طناب خويش مکين شاعر : انوري خروش عمر برآمد ز آسمان و زمين چو کرد خيمه‌ي حسنت طناب خويش مکين يکي که کو تن و جان و يکي که کو دل و دين جهانيان همه واله...