اى تشنه‌اى كه بر لب دريا گريستى از ديده خون ز مرگ احبّا گريستى تنها نه بر تشنه لبان اشك ريختى ديدى چو كام تشنه سقا گريستى

دریا به دیده تر من گریه می‌کند آتش ز سوز حنجر من گریه می‌کند سنگی که می‌زنند به فرقم ز روی بام بر زخم تازه سر من گریه می‌کند

درد بسیار، مداوا گریه ارث جامانده زهرا گریه روزها ناله و شب‌ها گریه آب می‌خورد، ولی با گریه

هنگامي که از امام سجاد علیه السلام سؤال کردند در اين سفر کجا از همه بيشتر به شما سخت گذشت؟ امام فرمودند: الشام، الشام، الشام.(سوگنامه آل محمد، ص 408؛ ناسخ التواريخ، ص 304)

دل سودازده‌ام ناله و فرياد كند هر زمان ياد غم سيد سجاد عليه السلام كند بى گمان اشك به رخساره بريزد از چشم هر كه يادى ز گرفتارى آن راد كند

مدينه من بسى درد و غم و رنج و محن ديدم نبيند هيچ كس اين روزهايى كه من ديدم مدينه گو: حسينت كو كه تا گويم به دشت خون تن صدچاك او بر خاك، بى غسل و كفن ديدم

لاله سرخ شهادت تن تبدار من است چشمه فیض خدا چشم گهر بار من است حافظ خون پیام شهدای ره دین لب گویای من و دیده خونبار من است

شعری درباره نماز - بین نماز وقت دعا گریه می کنی را با دیگری اشعاری در مورد نماز ، به همراه شما مخاطب گرامی با هم زمزمه می کنیم.

من بر این ماه که بر نیزه نشسته پسرم پاره پاره شده همچون لب بابا جگرم من جگر پاره آن بزم شرابم والله خیزران رنگ گرفت از لب زخم پدرم

یعقوب کربلا چه قدر گریه می‌کنی از صبح زود تا به سحر گریه می‌کنی یعقوب را که غصه‌ی یوسف شکسته کرد داری برای چند نفر گریه می‌کنی؟