جنبه‌ی مزاحم و ناخوانده بودن افکار و سبک تجربه‌ی آنها (عینی در برابر فراشناختی) ممکن است واقع گرایی آنها را تغییر دهد.

افزایش دسترس پذیری درمان، می تواند نقطه ضعف‌های رویکرد فراشناختی را بپوشاند. با این حال، لازم به یادآوری است که این نوع رویکرد عام تاکنون مورد ارزشیابی قرار نگرفته و بیشتر در حد گمانه‌زنی نظری است.

اختلال روانشناختی، شامل ناتوانی در کنترل سندرم شناختی- توجهی و فقدان انعطاف پذیری در اجرای سبکهای تفکر و پاسخ دهی جانشین است.

مطالعات درمانی به روشنی اثرات درمان فراشناختی را نشان میدهند. اکثر بیماران در جریان درمان، بهبودی نسبی یا کامل پیدا می کنند.

اثر آموزش توجه به وضوح قابل تکرار است و نشان میدهد که تغییر مختصر در توجه به کاهش علایم اضطراب و افسردگی همراه است.

راهبردهای کنترل فراشناختی فکر که به منظور حذف و بیرون راندن افکار از هشیاری انجام می شوند، احتمالا مؤثر نیستند، هر چند اغلب بیماران گزارش می کنند که از این راهبردها استفاده می کنند.

در این مقاله به بررسی شواهدی از نقش فراشناختها در اختلال‌های روان شناختی، آن طور که توسط رویکرد نظری درمان فراشناختی مطرح شده است، می پردازد.

احساسات و تنقر بیمار که به عنوان دلیل وجود آلودگی سوء تعبیر می شدند، باعث تشدید ارزیابی او از تهدید شد.

باورهای فراشناختی درباره‌ی افکار یا احساسات مزاحم، در پی اصطلاحات معرفی شده از سوی را چمن برای توصیف تحریف های شناختی در اختلال وسواس «باورهای آمیختگی» نام گذاری شده اند

درمان فراشناختی، بر کسب شیوه‌ی بدیل تجربه کردن افکار، و تغییر باورهای فرد دربارهی معنی و اهمیت افکار و احساسات تمرکز می نماید.