نبوت تعریفی عبارت از خبر دادن از چگونگی شناخت ذات و صفات و اسماء و افعال و نبوت تشریعی عبارت است از تمامی اینها به اضافه تبلیغ احکام و تهذیب اخلاق و تعلیم حکمت و قیام به سیاست است.

ولایت، تقسیم به عام و خاص نیز می شود : ولایت عام، ولایتی است که همه را فرا می گیرد مانند ولایت قضات و مجتهدین...

نزول او در آخرالزمان به عنوان وارث خاتم که پس از او ولیی به نبوت مطلقه وجود ندارد، تحقق می یابد.

سلسله وجود و قوس نزول و صعود تماما همان انسان کامل است. نقطه آغاز این دایره اوست و این دایره به او نیز ختم می شود و انسان کامل اول و آخر و ظاهر و باطن این دایره است.

ولایت تکوینی انسان کامل در اعلى مراتب هستی، خزائن الهی را شامل می گردد. خزائن همان اسماء و صفات خداوند هستند که انسان کامل در آنها تصرف می کند.

خداوند متعال ابتدا با فیض اقدس تجلی نمود و سپس با ظهور در اعیان ثابته از پرده غیب مطلق و حضرت عمائیه بیرون آمد.

در این عالم خداوند نقایص را جبران نموده است و این عالم نیز نقایص عالم مادون خود را جبران می کند. به همین جهت به آن جبروت گویند.

خداوند متعال که رب تمام هستی است، انسان کامل را به اسم جامع تربیت نموده و به او کمالی اعطا کرده است که هیچ یک از اسماء و مظاهر آنان توانایی غلبه و تصرف در او را ندارند.

ولایت همانند فلکی است که اجسام تحت خود را در بر گرفته است. لذا از این جهت که ولایت عمومیت دارد و انبیاء و اولیاء را شامل می شود، هرگز منقطع نمی گردد.

در بیان محیی الدین و در شرح‌های مختلف از فصوص یکی از وجوه تسمیه انسان را جهت انس او به موارد مختلف خلقی و امری بیان کرده اند.