«همانا کسانی از شما را که در روز شنبه از حد خود تجاوز کردند، شناختید، به آنها گفتیم: بوزینگان رانده شده پست باشید. پس آن را مایه عبرتی برای حاضران و آیندگان و پند و اندرزی برای پرهیزگاران قرار دادیم.»

«کسانی که ایمان آورده‌اند و کسانی که یهودی شده‌اند و نصارا و صابئین، هر کس که به خدا و روز واپسین ایمان دارد و عمل شایسته انجام می‌دهد، پاداش آنها نزد پروردگارشان است. نه ترسی بر آنهاست و نه آنها اندوهگین...

خداوند در این آیه، به بیان یکی از نعمت‌های الهی می‌پردازد که به انسان ارزانی داشته و آن خلقت زمین و آسمان‌هاست. زمین و تمام امکانات و نعمت‌هایی که خداوند در آن قرار داده، برای استفاده انسان آفریده شده...

«کسانی که کافر شدند، مساوی است که آنها را بترسانی یا نترسانی، ایمان نخواهند آورد. خداوند بر دل‌ها و گوش آنان مُهر زده و بر چشمانشان پرده‌ای است و بر آنها عذابی بزرگ است.»

روایاتی که عموماً از صحابه‌ی پیامبر نقل شده‌اند و سبب، زمان و مکان نزول بخشی از قرآن (معمولاً یک آیه) را بیان می‌کنند. در ورای مطالبی که به عنوان «اسباب نزول» نقل شده است، فهمی خاص از فرآیند وحی

از اوّلین مباحث مطرح در تاریخ تفسیر تعریف اصطلاح «تفسیر» است. آسیب جدی واکاوی معانی اصطلاحات، دست زدن به یک اجتهاد معنایی است. این در حالی است که مرزهای یک اصطلاح، کاملاً مشخص است و هرگونه

دانش تفسیر قرآن، به اعتبار مفسر، روش وی و ساختار تفسیر، موجب پدید آمدن رویکردها، روش‌ها و سبک‌های تفسیری شده است. تحلیل تاریخ تفسیر در قالب روش‌ها، رویکردها و سبک‌های تفسیری، روش رایجی است. تقسیم

معروف‌ترین تفسیرهایی که به فراوانی گزارش‌های اسرائیلی معروف‌اند، عبارت‌اند از: تفسیر مقاتل بن سلیمان (150 هـ)؛ تفسیر طبری (224-310 هـ)؛ تفسیر ثعلبی (427 هـ)؛ تفسیر خازن (678-741). و معروف‌ترین

شيوه‌ي مرسوم تفسير روايي، گردآوري رواياتي است که به صورت مستقيم، به يک آيه يا سوره ناظرند. اين شيوه اگرچه معمول بوده، اما عمومي و يا هميشگي نبوده است. شيوه‌ي کامل‌تر آن است که پا از دايره‌ي روايات

تفسير در لغت به معناي آشکار کردن و پرده برداشتن از روي چيزي مشکل و پوشيده است؛ چنانکه مي‌گويد: فَسَّرَه؛ أبانه و کَشَفَ معناه، و فَسَّر اللَّفظ و المشکلَ، کَشَفَ المُغَطِّي، کَشَفَ المراد. تفسير به معناي...