انسان موجودی اجتماعی و تعامل گرا با هم نوعان و هم کیشان خویش هست و برای سلامت روابط اجتماعیش نیاز به اصول تعامل اجتماعی دارد؛ که در دین مبین اسلام بدان ها اشاره شده است.

انصاف به معنای اقرار به حقوق دیگران و ادای آن‌ها و در دقیق‌ترین معنا یعنی آن‌چه برای خودمان می‌پسندیم را برای دیگران بپسندیم و آنچه برای خود نمی‌پسندیم برای دیگران هم نپسندیم. البته این در حالی است که...

انسان های هوشیار و زیرک با غنیمت و بزرگ شمردن نعمت ولایت و امامت تمام تلاش خود را به کار می بندند تا اینکه عقربه‌ های زندگی خود را با سبک و سیاق زندگی این اولیای الهی تنظیم نمایند و دستوارت و راهنمایی‌...

عدالت، به طور کلی مورد نظر است و اختصاصی به عدالت در تعلیم و تربیت ندارد. جنبه اختصاصی آن به تعلیم و تربیت در قسمت اصول و در اصل مربوط به این مبنا مطرح خواهد گردید.

نباید پنداشت که رأفت و احسان، ارزشی محدود به خود مسلمانان است و تنها در میان آنان جریان می یابد. هم عدل و هم احسان، دو ارزش اجتماعی عام است که حیات اجتماعی، قائم به آنها نگریسته می شود.

نمی‌توان تنها به عرضه وظایف و تکالیف اخلاقی و ارزشی، هرچند توسط افراد به عمل درآید، اکتفا نمود.

برقراری عدالت تربیتی، اصلی است ناظر به عدالت اجتماعی و چون قاعده ای تجویزی بیانگر آن است که فعالیت های رایج در قلمرو تعلیم و تربیت، باید به صورت عادلانه برقرار شود.

شوخی، حالت مثبت در ذهن و بیان عاطفه مثبت است که هم خلق مردم را بهبود می‌بخشد و هم خودش ناشی از خلق مثبت است و می‌تواند تأثیر عمیقی بر شادی داشته باشد.

شادکامی وقتی تحقق می‌یابد که همه ابعاد انسان را در بر بگیرد و لذت، تنها بعد وجودی انسان نیست.

یکی از راه‌های دست‌یابی به یک زندگی خوب و ایده‌آل از منظر فرهنگ و آموزه‌های دینی و قرآنی، درنگ و تأمل در فلسفه و هدف زندگی است، به طور کلی اگر انسان‌ها جواب مناسبی برای این سؤال راهبردی و اساسی داشتند...