دیدگاه سارتر، حداقل در مقایسه با ایده آلیسم و رآلیسم، بسیار دشوار و در مقایسه با پراگماتیسم بسیار منفی باف است.

در علوم رفتاری آنچه را هوسرل تز «دیدگاه طبیعی» نامید، یعنی این نکته که برداشت شخص متفکر کاملا با محیط یا رفتار آشکار مأنوس است، بحث می شود.

فلسفه اخیر هایدگر پیرامون زندگی خود وجود حضوری نبوده، بلکه در باب یک وجود حضوری است که خود را درک می کند، یعنی خودشناسی.

سارتر هرنوع نظام اخلاقی را که از پیش وجود داشته باشد و بر اعمال فرد حکومت کند مردود تلقی می نماید. او در این مورد فردی را مثال می زند که می خواست از دو امر، ملحق شدن به نیروهای آزاد فرانسوی در انگلستان...

عامل درونی یا ذهنی در انسان حد فعالیت او را تعیین می کند. چنانکه در پیش گفته شد سارتر اعتقاد دارد آنچه را که فرد برای خود انتخاب می کند برای تمام افراد انتخاب می نماید.

به نظر سارتر وقتی می گوییم انسان ماهیت خود را انتخاب می کند منظور ما این است که هر فردی، این عمل را انجام دهد وهمچنین هر فرد ضمن انتخاب ماهیت خود ماهیت همه افراد انسانی را انتخاب می نماید.

به نظر سارتر آنچه در میان آگسیستانسیالیستها مشترک می باشد اعتقاد به تقدم وجود بر ماهیت است. از نظر آگسیستانسیالیستها عامل ذهنی یا درونی Subjectivity یا عامل انسانی نقطه شروع را تشکیل میدهد.