مشکل عمده در طراحی راهبردهای مناسب آموزش علوم، مشخص نبودن ویژگی ساختارهای مفهومی دانش آموزان و همین طور چگونگی تغییر و بازسازی آنها‌‌ در جهت رسیدن به مفاهیم علمی است.

هدف اصلی در تعلیم و تربیت مبتنی بر سازه گرایی پرورش افرادی است که به توانایی خود در خلق دانش باور داشته باشند و برای دانش، موجودیتی عینی و خارج از خود لحاظ نکنند.

رویکرد اکتشافی در آموزش علوم متأثر از تلقى استقراگرایانه نسبت به علم است. این رویکرد، واکنشی نسبت به رویکرد انتقالی است که در آن بر انتقال علم از معلم به شاگرد تأکید می شود و جایی برای تجربه یا شرکت یادگیرنده...

از نظر سازه گرایی، معرفت بازنمایی جهان عینی مستقل از داننده نیست بلکه ناظر به ساختارهای مفهومی است که فاعل شناسا آنها‌‌ را کارآمد می داند.

از اهداف درس تاریخ، دستیابی دانش آموزان به دانش تاریخی است و تکیه بر این گونه حقایق تاریخی نیز در دانش تاریخی.

تا جایی که در تاریخ با سنت‌ها سروکار می یابیم، سنت گرایی تحولی رویکرد اساسی ما را تشکیل خواهد داد. بنابراین، اصول و معیارهای مبتنی بر این رویکرد، در درس تاریخ به کار خواهد رفت.

تعمیم‌های شتابزده و افتادن در دام مشابهت‌های صوری و غفلت از ویژگی‌های منحصربه فرد اجتماعی، مانع بزرگی در ایفای نقش مؤثر اجتماعی است.

ارتباط با تاریخ باید به صورتی واقعی و در جهت امر مورد مطالعه برقرار شود و استفاده صرف از برخی اسناد، بدون بیان جهت ارتباط آنها‌‌ با موضوع و تحلیل سند کافی نیست.

تأکید سازه گرایان بر داستانسرایی به عنوان وظیفه مورخ، نیاز به تخیل قوی برای پردازش روایت تاریخی را بارز می کند.