مقصود از «علم»، در این جا، علم تجربی است که عبارت است از مجموعه ی قضایای تجربی که به بحث درباره ی موضوع خاصی اختصاص دارد و احوال و ویژگی های بخش خاصی از جهان را بیان می کند؛ مانند فیزیک، شیمی،

به نظر کانت، دیالکتیک استعلایی باید- البته کاملاً به نحو پیشین- هم به منشأ آن گونه شناخت هایی که از عقل محض ناشی می شود بپردازیم و هم به منشأ مفاهیم استنتاج شده ای که نمی توانند متعلق تجربی داشته باشند...

این روش بدین معناست که شخص ابتدائاً نتیجه ای را که مطلوب اوست مسلّم می انگارد و از آن جا به سوی شرایطی که آن نتیجه منحصراً با احراز آن شرایط ممکن می شود پیش می رود ... و شاید بهتر باشد آن را روش بازگشتی...

عقل در عرصه ی استنتاج دو عمل کرد دارد: صعودی و نزولی. در عمل کرد نزولی، عقل از مقدمات نتایجی را به دست می آورد، ولی در عمل کرد صعودی، قضیه ی صادقی داده شده است و عقل به دنبال حقایقی است که آن

کانت همان گونه که مفاهیم بنیادینِ فاهمه را «مقولات» می نامد، مفاهیم اساسیِ عقل را «ایده» (تصور، صورت) (11) نام می نهد.

آیا عقل منبع و سرچشمه ی مستقلی برای مفاهیم و احکامی است که فقط از عقل ناشی شوند و عقل به وسیله ی آن ها با اشیا (ابژه) ارتباط یابد، یا این که صرفاً قوه ای فرعی و غیر مستقل است برای دادنِ صورتی منطقی به...

به اعتقاد کانت، تمام شناخت ما از حس آغاز می شود و از حس به فاهمه می رسد و در نهایت، به «عقل» ختم می شود. ماورای عقل، قوه ی بالاتری در ما یافت نمی شود تا بر روی شهودها ماهرانه کار کند و در آن ها بیندیشد....

کانت بخش دوم منطق استعلایی را «دیالکتیک استعلایی» نامیده است. در این جا، نخست به توضیح «دیالکتیک» می پردازیم؛ سپس، اصطلاح «استعلایی» را توضیح خواهیم داد و سرانجام، مقصود کانت را از ترکیب وصفیِ «دیالکتیک...

از دیدگاه کانت، قضایای مابعدالطبیعه قضایایی جدلی الطرفین است و هیچ توافق و اجتماعی بین فلاسفه در مورد آن ها وجود ندارد؛ لذا علمی به نام مابعدالطبیعه وجود ندارد، زیرا اصلاً عقل نظری توان حل مسائل نظری را...

از نظر کانت، متعلق مابعدلاطبیعه صور معقول (ایده ها) و ذوات معقول (نومن) است، ولی این ها نمی توانند متعلقِ «شناخت» ما قرار گیرند، زیرا با این که مقولات فاهمه پیشینی و مستقل از تجربه اند، «تعقل هیچ امری...