از دیگر حربه های شیطان، برای دوری مردم از قرآن و عترت ـ دو یادگار جدایی ناپذیر پیامبر (ص) ـ تحریف حقایق است.

گروهی ناآشنا با فرهنگ امامت، با پیروی از امیال نفسانی خویش، درصدد برآمده اند که هر آنچه را مخالف خود می یابند، حذف کننند و با سرپوش نهادن بر حقایق، باطل

هفدهم و پانزدهم ماه رمضان نیز به عنوان تاریخ تولد آن حضرت نقل شده است، ولی میان شیعیان دهم رجب سال 195 هجری مشهور است

ابوالحسن، علی بن موسی علیه السلام ملقب به «رضا» هشتمین پیشوای شیعیان، در سال 148 هجری دیده بر جهان گشود. برای آن امام

با وسوسه های شیطان، تردید در دلم لانه کرده بود. با خود می گفتم:« مگر چقدر باید برای برآورده شدن حاجتی دعا کرد؟ دیگر ناامید شده بودم.

حکایت کرده اند که بازرگانی غلامی را به قیمت گزاف خریده بود؛ به این خاطر که شنید غلام زرخریدش تشنه شناس است. بازرگان محفلی ترتیب داد و

در همه چیز از همه کس جلوتر بود؛ حسین (ع). وقت اطاعت از امام، از همه گوش به فرمان تر بود برای برادرش حسن (ع). وقت سکوت از همه ساکت تر

بعد از شهادت آنهایی که خدا دوست داشت شهیدشان ببیند، فصلی در ماجرای کربلا شروع شد به بزرگی سفر از کربلا به کوفه و از کوفه تا شام و از شام تا مدینه. این فصل اگر نگوییم سخت تر از خود ماجراست، سهل تر هم نیست

در فرهنگ ما ایرانیان و شیعیان، عدالت با نام مولای متقیان آن چنان در آمیخته که علی (ع)، عدالت را تداعی می کند و

هیچ ظلمی بی پاسخ نیست. این سنت الهی است. شاید به تأخیر بیفتد، شاید موکول به آن دنیا شود ولی فراموش نمی شود، مگر خدا عادل نباشد.