تمام نظام‌های آموزشی، از تصور ما نسبت به آینده مایه می گیرد؛ از این رو اگر تصور ما از آینده یک جامعه، با واقعیت موجود آن منطبق نباشد، نظام آموزشی آن جامعه راه خیانت به جوانانش را در پیش گرفته است.

امروزه دانش پژوهان در معرض مقادیر زیادی اطلاعات غیر قابل هضم یاگمراه کننده که از طریق روزنامه‌ها، تلویزیون، نوارها، فیلم‌ها، ایستگاه‌های رادیویی و دیگر منابع ارائه می‌شود، قرار دارند.

در برخی فرهنگ‌ها، مفهوم آینده به خودی خود وجود ندارد و آن فرهنگ‌ها فاقد مفهومی تحت عنوان بی‌نهایت‌اند.

شناخت امیال، باورها و احساسات، چیزهایی که معمولا اختصاصی‌ترین تلقی می‌شود، مشکل‌تر است. اول آن که برای انجام این کار از ادات کلامی لازم برخوردار نیستیم.

برخی منتقدان می گویند که رفتارگرایی نمی تواند با آگاهی فردی به آگاهی فرد از خود به سر و کار داشته باشد. آنان بر وجود یک «قلمرو درونی» که رفتارگرایان آن را نادیده می گیرند، اصرار می ورزند.

رفتارگرایی با رآلیسم مرتبط است، زیرا رأى حقیقت مستقل رآلیست‌ها تا حد زیادی با دیدگاه رفتارگرایان که رفتار را معلول شرایط محیطی می‌دانند، شباهت دارد.

اثبات‌گرایی فلسفی نخستین قدم را با آگوست کنت برداشت که اغلب به عنوان مؤسس جامعه شناسی جدید به او اشاره می‌شود.

در متون رفتارگرایی و اثبات‌گرایی منطقی گفتن جمله‌ای مثل «در این جعبه کبریت وجود دارد» با اظهار چیزی مثل این جمله که «در جان جونز یک مفهوم خود وجود دارد» دو چیز کاملا متفاوت است.

تعلیم و تربیت باید منصفانه و با جرأت با هر مسأله اجتماعی رو به رو شده، بر زندگی و واقعیتهای سخت آن اثر گذاشته، با جامعه ارتباط پویا و بسیار نزدیک برقرار کرده

عصر ما سرشار از امکانات است. انسانی ترین زیباترین، شکوهمندترین تمدنی که تاکنون به دست هیچ ملتی ساخته نشده، در اختیار ما قرار دارد.