در دهه های اخیر، رویکرد انتقادی جدیدی در حوزه ی گفتمان های هنری به وجود آمده که با عنوان «پسا استعمارگرایی»(3) شناخته شده است. این رویکرد را نظریاتی تشکیل می دهند که همگی بازتاب نوعی واکنش به میراث فرهنگی

این مقاله با هدف بررسی آرا و روش های هوشنگ گلشیری در رویکرد او به مسئله ی نقد ادبیات داستانی و بررسی معایب داستان نویسی از نگاه او تدوین شده است. این نوشتار قصد دارد نظریات هوشنگ گلشیری را در مواردی همچون

رضا براهنی در عرصه ی فرهنگ و آفرینش ادبی ایران، شخصیتی چند بعدی است. او حوزه های مختلفی را برای نزدیک شدن به دغدغه های ذهنی خود تجربه کرده است. براهنی در منظومه ی فکری اش عناصری از شعر، داستان،

حدود سه دهه است که از ورود مبحثی به نام «هرمنوتیک» به ایران می گذرد و امروزه می توان ادعا کرد که این مبحث به عنوان جریانی در حوزه های مختلف راه خود را باز کرده است. بدفهمی به منزله ی واقعیتی هرمنوتیکی،...

زمانی می توان از نقد سخن گفت که موضوعی برای نقد کردن وجود داشته باشد و زمانی می توان از روش حرف زد که بدانیم در کدام کلینیک و با چه ابزاری آن موضوع را مورد نقد قرار می دهیم. این دو نکته نشان می دهد از...