نظر اکثر علما و دانش‌مندان اسلامی بر این است که شناخت اصول اعتقادات و ایمان به آن‌ها امری تقلیدی نیست و باید خود انسان از طریق عقل خود

تحقیق حاضر به بررسی جایگاه عقل در اندیشه ملامحمّد امین استرآبادی از سرآمدان مکتب اخباری‌گری می‌پردازد. در این راستا ابتدا به دیدگاه استرآبادی در باب چیستی عقل و

تجربه ی دینی نوعی رویکرد است که به تازگی در الهیات جدید مغرب زمین بروز کرده و مورد توجه بسیاری از اندیشمندان آن سامان واقع شده است.

خواننده در روند فهم اثر، در واقع باید فضای فکری- فرهنگی حاکم بر اثر و پدیدآورنده آن را بازسازی کند و اثر را در درون آن فضا بفهمد و تفسیر کند.

هراثر، چه مکتوب و چه منقوش، ساختار و محتوایی دارد. فضا، بافت، شکل، گونه و قرائن محفوف به اثر، ساختار اثر را تشکیل می دهند.

فهم اثر، دریافت پیام نهفته در آن است. درباره ی عناصر نقش آفرین در فهم اثردیدگاه های مختلفی طرح شده که

نگارنده برآن است که می توان به مجموعه ای از شواهد و قراین استناد کرد که درنهایت پیوندی معقول و منطقی میان معنای متن و محوریت قصد مؤلف برقرار می سازند.

این توضیحات مقدماتی به درک روشن‌تر مراد از قصدگرایی تفسیری به تقریری که مورد نظر نگارنده است نیز مدد می رساند.

در قرن بیستم در حوزه های مختلفی نظیر هرمنوتیک، نظریه ادبی و نشانه شناسی شاهد ظهور گرایش متنوعی هستیم که

بنابراین، ضدیت و خصومت با کلیسا، لازمه ذاتی مدرنیسم نبوده، اما اربابان مسیحیت و کلیسای کاتولیک، برای حفظ موجودیت و سلطه کاذب و استعماری خود، با کلیت اندیشه های نو و فرآورده های آن، برخورد تند و آشتی ناپذیر...