علم کلام در جهت فهم، تبیین، توجیه و دفاع از تعالیم دینی شکل گرفته است. متکلم نقش واسطه میان نصوص دینی و ذهن و زبان مخاطبان را بر عهده داشته و غالباً همگام و همراه با تحولات زمانه و زمینه،

در دو شماره پیش تصویرى از وضعیت دین در جهان قبل از انقلاب اسلامى شامل غرب لیبرال، شرق کمونیستى و شرق اسلامى ارائه شد. در این شماره تحولات برآمده از انقلاب اسلامى و تاثیر آن بر

از ویژگى هاى دین، هدایت گرى و فطرى بودن آن است و مراد از فطرى بودن دین، سازگارى و تطابق آن با فطرت انسان است، نه تحمیل بر آن. از سوى دیگر، هدف اصلى و اساسى دین،

یکى دیگر از نظریات آن است که زبان دین با زبان ها و اسلوب هاى رایج زبانى مغایر است و براى شناخت آن باید از شیوه خاص آن استفاده کرد. برخى از طرفداران این دیدگاه معتقدند زبان دین،

درباره زبان دین، تئورى هاى گوناگونى از سوى فلاسفه دین و متکلمان ارائه شده است. در اینجا ضمن اشاره به این نظریه‌ها، آنها را نقد و بررسى می کنیم.

قالب بیان و نطق به وسیله الفاظ معین در هر زبانى، در مقابل دانسته ها و خواسته هاى نامحدود انسانى، بسیار کوچک و محدود است و انسان ها از زمان پیدایش زبان، با اختراع الفاظ

در شماره پیش به وضعیت دین در جهان قبل از انقلاب با نگاهى به دیدگاه هاى تقلیل دهنده، تهدید کننده، انکار کننده و جایگزین کننده علم به جاى دین پرداخته شد که این وضعیت به دوره فترت و

وضعیت دین در دنیاى غربِ قبل از پیروزى انقلاب اسلامى را باید به گونه اى تاریخى بررسى کرد. براى این منظور باید نیم نگاهى به سیر تطور دین در غربِ پس از رنسانس انداخت؛ زیرا

مدرنیته، مجموعه اى فرهنگى، سیاسى، اقتصادى، اجتماعى و فلسفى است که از حدود سده 15، یا از زمان پیدایش نجوم جدید، اختراع چاپ و کشف آمریکا آغاز، و تا چندین دهه پیش

در بحث قلمرو دین دو دیدگاه اساسى مطرح است: "دین اکثرى" و "دین اقلى". عموم متدینان و علماى سنتى دیدگاه نخست را مى پذیرند.اما دیدگاه دوم نیز طرفداران جدى و ادله قابل