ای دل بشارت می‌دهم، خوش روزگاری می‌رسد یا درد و غم طی می‌شود، یا شهریاری می‌رسد گر کارگردان جهان، باشد خدای مهربان این کشتی طوفان زده، هم بر کناری می‌رسد

یار همایون منظرم، آخر در آید از درم امید خوش می‌پرورم، زین نخل باری می‌رسد «مفتون» منال از یار خود، گر بر تو گاهی تلخ شد کز گل بدان لطف و صفا، گه نیش خاری می‌رسد

اندیشه از سرما مکن، سر می‌شود دوران دی شب را سحر باشد ز پی، آخر بهاری می‌رسد ای منتظر غمگین مشو، قدری تحمل بیشتر گردی به پاشد در افق، گویی سواری می‌رسد

ای تیر نگاهت به دل زار کجایی ای روی گلت شمع شب تار کجایی آرام و قرار دل بی تاب و شکیبم آرام وقرار دل بیمار کجایی

الا که راز خدایی، خدا کند که بیایی تو نور غیب نمایی، خدا کند که بیایی شب فراق تو جانا خدا کند به سرآید سرآید و تو برآیی، خدا کند که بیایی

چشمم به جز بروی تو بینا نمی شود مایل به سیر و گشت و تماشا نمی شود عالم اگر به طنز شود چون تو نیستی لب‌های من به خنده دگر وا نمی شود

گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را به هر گل می‌رسم می‌بویم او را گل من نی بود این و نه آنست گل من مهدی صاحب زمان است

صبح بی‌تو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد  بی‌‌تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد بی‌تو می‌گویند تعطیل است کار عشقبازی  عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد

در غروب جمعه ما دلخون شدیم از غم عشق تو ما مجنون شدیم در حرم بودیم بهر غفلتی از حریم آن حرم بیرون شدیم

امشب نشسته بر دلم غم‌های عالم          بی تو گذشت امروز هم آقای عالم امروز هم حتی خبر از تو نیامد شب آمد و من ماندم و غم‌های عالم