0
مسیر جاری :
مهدوی

بی تو از وادی دنیا همگی سیر شدیم

از فراقت به جوانی همگی پیر شدیم بی تو از وادی دنیا همگی سیر شدیم بی خود از حادثه ی عشق تو دیوانه و مست عاشق کوی تو گشتیم و زمین گیر شدیم
مهدوی

از هجر تو طبیعت ما گریه می کند

از هجر تو طبیعت ما گریه می کند چشم تمام آینه ها گریه می کند چشم انتظار آمدنت شیر خواره‌ای است گهواره‌ای به کرب و بلا گریه می کند
مهدوی

سُرورم همه باطل چو که یارم نرسیدست

تو ای باد بهاری مـده جولان به گلستان روا نیست که خـوش نفحه سوارم نرسیدست به ظاهر لب خندان و به باطن دل گریان سُرورم همه باطل چو که یارم نرسیدست
مهدوی

زمان در تب نـوروز و نگارم نرسیدست

زمان در تب نـوروز و نگارم نرسیدست جهان محو بهارست و بهارم نرسیدست سراسر همه گل روید از این خاک، ولیکن  به گلزار دلم زهره عذارم نرسیدست
مهدوی

چند باید ز فراق تو به حبس دل ما

چند باید ز فراق تو به حبس دل ما ناله بی کسی عترت و قرآن مانَد  به پریشانی بنده نگهی کن مگذار  بیش از این ملت اسلام پریشان مانَد
مهدوی

جان نثار قدمت سازم اگر جان مانَد

همه شب بر سر آنم که ز راه آیی و من جان نثار قدمت سازم اگر جان مانَد  یوسف مصر ولا بیشتر از این مگذار چشم یعقوب به دروازه کنعان مانَد
مهدوی

مهر در ابر روا نیست که پنهان مانَد

این عجب نیست که تا حشر به یاد لب تو خضر در آب بقا باشد و عطشان مانَد گرچه در دیده ما تاب تماشای تو نیست مهر در ابر روا نیست که پنهان مانَد
مهدوی

چشم یعقوب به دیدار تو حیران مانَد

چشم یعقوب به دیدار تو حیران مانَد یوسف از حسن تو انگشت به دندان مانَد پرده بردار که از شرم تماشای رخت تا صف حشر، قمر سر به گریبان مانَد
مهدوی

ما هم یعقوب وار دیده به راهت

ما هم یعقوب وار دیده به راهت                         منتظر دیدن جمال چو ماهت این غم و افسردگی و رنج و نقاهت                    گشته پدید از فراقت ای تابان
مهدوی

چون که شود روز جمعه دل نگرانیم

چون که شود روز جمعه دل نگرانیم                          منتظر مقدم امام زمانیم جمع شویم و دعای ندبه بخوانیم                    تا که شود آشکار آن شه خوبان