اگر فردی که عضو یک گروه از آمرین به معروف شده، بفهمد امر به و معروف و نهی از منکر به خاطر نگاه کردن و شنیدن منکرات در او اثر بدی می گذارد و خود او را به فساد می کشد، آیا باید امر به معروف را ادامه دهد...

اگر در جای جو ملتهبی باشد مثلا بعد از یک سخنرانی سیاسی و ما گناهی را مشاهده کنیم، و نهی از منکر در این موارد شاید باعث ضرر به دیگران شود، آیا نهی از منکر واجب است؟

اگر بدانیم یا احتمال دهیم که فرد امر به معروف و نهی از منکر را قبول نمی کند و باعث تشدید آن عمل از طرف آن فرد می شود و نتیجه عکس می دهد، آیا تکلیف ساقط است؟

اگر بدانیم شخص خطاکار، با امر به معروف کردن، از انجام منکر در اینجا دست برمی دارد ولی به کوچه یا خیابان دیگری می رود و آنجا مرتکب منکر می شود، آیا باید امر به معروف کنیم؟

آیا می توان به قصد امر به معروف و نهی از منکر در شبکه های اجتماعی جستجو کرد تا اگر افرادی عکس و فیلم و مطالب منفی گذاشته بودند به آنها تذکر داد و این افراد را با مفاهیم دین آشنا کرد؟

آیا تجسس از دختر و پسری که در اماکن عمومی با همدیگر هستند، در مورد محرمیّت و عدم محرمیّت آن دو جایز است؟

آیا می توان برای شناخت شخصیت یک نفر و امر به معروف و نهی ازمنکر کردن او، بدون اجازه در وسایلش مانند گوشی تلفن و رایانه او تجسس کنیم؟

آیا تجسس در امور دیگران حتی با هدف امر به معروف و نهی از منکر، خود منکر به شمار می آید؟

آیا امر به معروف و نهی از منکر غیر مسلمانان، بر ما واجب است؟

ضرر مالی به چه معنا است، و محدوده آن تا کجاست؟