مسیر جاری :
تصوف، تلاشی به منظور حذف امامت شیعه
قرن هاست که آثار صوفیه داستانهای حیرت آمیزی را در کنار قصه های شورانگیز صوفیانه به فردی به نام «معروف کرخی» نسبت داده، او را با شأن و منزلتی میان بشر فرشی و انسان عرشی قرار داده، با این سبک وسیاق مخصوص
بررسی ادعای تشیع معروف کرخی
آنچه مسلّم است تا قبل از اینکه گروهی صوفی شیعه مذهب، صحبت از تشیع امثال معروف بن فیروزان کرخی به میان آورند نه تنها حتی در آثار متقدمین صوفیه مسأله شیعه بودن صوفیانی مانند معروف کرخی، جنید بغدادی، ابوبکر...
تحلیل گفتمانی پیدایش و تحول تصوف صفوی
صوفیان در ایران نقش به سزایی در گرایشهای مذهبی جامعه داشتهاند؛ از جمله خاندان صفوی که نه تنها جامعه ایرانی بلکه خارج از ایران را متأثر از خود نموده بود. شناخت اشخاص برجسته خاندان صفوی قبل از تأسیس دولت...
تصوف فرقه ای، رویکردی شریعت یا مرجعیت ستیزانه
یکی از جریان های ضد فرهنگ رایج در کشورهای اسلامی، جریان تصوف فرقه ای است که با گرایش های گوناگونی ظاهر گشته است. تصوف-که اسم منسوب آن، صوفیه است- مصدر لازم ثلاثی مزید از باب تفعّل به معنای صوفی شدن
انقطاع و اغتشاش در فرقه ی نعمت اللهیه
با مرگ معصوم علیشاه دکنی که به سال 1211(1) یا 1212(2) رخ داد در پی قطع ارتباط صوفیان نعمة اللهیه ایران با هندوستان در فرقه ی معروفیه نعمة اللهیه اغتشاشی بسیار مهم به وقوع پیوست.
ریشه ی تاریخی فرقه ی نعمت اللهیه
یکی از انشعابات اصلی معروفیه که به اعتقاد صوفیه تا روزگار ما ادامه یافته است فرقه ی نعمة اللهیه منسوب به شاه نعمت الله می باشد که نسبت رؤسای ما قبل او به جنید بغدادی و
ریشه ی تاریخی فرقه ی ذهبیه ی اغتشاشیه
صوفیه به استنادهای بدون پایه و اساس تاریخی که به وسیله ی اصطلاحات اسلامی آرایش گردیده است طایفه ای از صوفیان فرقه ی معروف را «ذهبیه» نامیده اند و این که چرا
مخالفان و مدافعان حسن بصری
شخصیت های علمی شیعی که سیراب شدگان از برکه غدیر خم می باشند جایگاهی که به اعتبار « یا ایهالرسول بلغ ما انزل الیک» رسول خدا پیشوای عظیم الشأن اسلام مأموریت به ابلاغ
شأن حسن بصری نزد اهل سنت و صوفیه
تاریخ و بررسی نشان می دهد سالی که معاویه بن ابی سفیان بر حکومت چیره شد آن سال را «عام الجماعه» سال جماعت خواندند. زیرا پس از مرگ عثمان به طور رسمی در کنار شیعه
حسن بصری و اهل بیت
حسن بصری نه تنها از نخستین روزهای تشخیص خوب و بد، صراط اهلبیت عصمت و طهارت علیهم السلام را راه زندگی خود قرار نداد بلکه با دشمنان آنها نیز به محبت رفتار کرده و مورد احترامشان بود.