مباحث تفسیری صدرالمتألّهین از برخی سوره های قرآن، در یک مجموعه هفت جلدی منتشر شده است. در این تفسیر، بسیاری از مباحث سیاسی مطرح شده است که ازجمله می توان به مباحث ذیل اشاره نمود:

هدف اصلی این رساله، نقد اوضاع سیاسی و اجتماعی عصر صدرالمتألّهین و به خصوص نقد وضعیت گروههایی از اهل علم و به ویژه نقد چگونگی رابطه ی آنها با دربار صفوی است.

مقاله چهارم از کتاب مبدأ و معاد، که مشتمل بر دوازده فصل می باشد، حاوی مباحث سیاسی است. این مقاله که دارای عنوان اصلی «در ذکر نبوات» است، از فصل ششم تا پایان فصل دوازدهم، حاوی مهمترین عناصر تفکر سیاسی

در بیان منافع بعضی از عبادات بالخصوص که قسمت معظم و اصلی آنها عبارتند از ارکان پنجگانه ی اعمال یعنی حلال و حرام و مکروه و مباح و مستحب

در اثبات وجود نبی و اینکه ناچار باید در عالم وجود، رسول و پیامبری از جانب خدا باشد، تا به مردم طریق حق را بیاموزد و آنان را به راه راست هدایت نماید.

بدان که مجموع امور و اوصاف سه گانه بر وجه مذکور، اختصاص به انبیاء دارد ولی هریک از این امور به طور جداگانه چه بسا در دیگران هم یافت می گردد، و هم باید گفت افضل اجزای نبوت که عبارت است ازعلم به حقایق اشیاء

بدان برای انسان درجات و مقامات مختلف و متفاوتی است که بعضی از آنها حسی و مربوط به عالم محسوسات است. و برخی خیالی و در صحنه ی خیال است و بعضی دیگر فکری و تعقلی و مربوط به عالم فکر و اندیشه و ادراکات عقلی

در بحث از انواع نظام سیاسی، صدرالمتألّهین براساس سرمشق و پارادایم رایج و غالب در فلسفه ی سیاسی اسلامی مشی کرد و هرکجا ابهام، ایهام و یا نقصی در آن دیده، به ایضاح، تکمیل و بسط آن پرداخته است.

در این که توجه ملّاصدرا به امر «سیاست» جدّی بوده است یا خیر، اختلاف نظر وجود دارد. درحالی که برخی از پژوهش گران معتقدند صدرالمتألّهین هیچ نکته جدیدی بر مطالب فارابی و ابن سینا نیفزوده است، گروه دیگری مدعی

در آغاز این مقاله ضروری است به محل نزاع بحث دقت شود. گاهی بحث در اصل ضرورت حکومت است. کسانی که از آنان با عنوان «آنارشیست» یاد می شود، نافی مرجع اقتدار و آمریّت هستند. بدیهی است که صدرالمتألّهین از این