بازدارندگی به عنوان یكی از مهم ترین رژیم‌های امنیتی در كنار رژیم‌های خلع سلاح و كنترل تسلیحات، یكی دیگر از مفاهیم مهم در حوزه علم روابط بین الملل محسوب می‌شود كه در دوران جنگ سرد به همراه رژیم

كراسنر رژیم‌های بین المللی را مجموعه‌ای از اصول، قواعد، هنجارها و رویه‌های تصمیم گیری تعریف كرده است كه به واسطه آنها توقعات بازیگران پیرامون موضوع‌های خاص با هم تلاقی كرده و بدین

استراتژی امروزه به عنوان مفهومی موسع در نظر گرفته می‌شود؛ به این معنا كه فقط مربوط به امور نظامی و چگونگی جنگیدن نبوده و می‌تواند حوزه‌های گوناگونی را در بر بگیرد؛ به عنوان مثال امروزه می‌توان از

بررسی مفهوم جنگ، علل آن و همچنین انواع و گونه‌های مختلف آن همیشه مورد توجه اندیشمندان روابط بین الملل و نظریه پردازان ادبیات نظامی و استراتژیك بوده است.

آخرین مفهومی كه در بخش مربوط به مفاهیم نظری مورد معرفی قرار می‌گیرد، مفهوم امنیتی شدن به عنوان یكی از مفاهیم روابط بین الملل در حوزه مطالعات امنیتی مكتب كپنهاگ است.

در كنار تأكید بر مفهوم هویت و چگونگی برسازی آن در نظریه‌های معناگرایی روابط بین الملل، تأكید بر مفهوم امنیت هویتی نیز در كنار مفهوم امنیت فیزیكی و مادی وجود دارد كه خود نشان از تحول مفهومی مهمی

به طور كلی مبحث هویت كه در جست و جوی كیستی و یا چیستی كارگزاران فردی و جمعی بشر بوده و بحثی است در حوزه هستی شناسی مباحث فرانظری در مباحث جریان‌های نظری معناگرایان روابط بین الملل از

یكی دیگر از مفاهیمی كه می‌توان آن را در ارتباط نزدیك با مفاهیم منطقه گرایی و همگرایی دانست مفهوم مجموعه امنیت منطقه‌ای است. لیك و مورگان مجموعه امنیت منطقه‌ای را گروهی از كشورها می‌دانند كه

در دنیای كنونی و معاصر پس از جنگ سرد و با استقلال پویش‌های منطقه‌ای نسبت به قبل، سطح منطقه‌ای برای دولت‌ها آشكارا به مكان هندسی منازعه و همكاری و برای پژوهشگرانی كه در پی تبیین امور امنیتی معاصر

فرایندی است كه طی آن واحدهای سیاسی به صورت داوطلبانه از اعمال اقتدار تام خویش برای رسیدن به اهداف مشترك صرف نظر كرده و از یك قدرت فوق ملی پیروی می‌كنند. طبق تعریف ارنست‌هاس همگرایی