مهمانخانه‌های بین راهی کشور ایران در طی قرون متمادی گذشته بوده و سابقه آن به دوره‌های هخامنشی یعنی بیش از دو هزار و پانصد سال قبل می‌رسد. در مسیر راههای مهم بین شهری، کاروانسراها به فاصله مسافتی

همانگونه که آب انبار، انباری جهت ذخیره آب بوده، یخچال نیز چاله‌ای برای نگهداری و حفظ یخ بوده است. یخ در چله زمستان و در طی ماههای سرد سال تهیه می‌شده و در طی فصول گرم، یخ ذخیره شده تا شروع

به دلیل خشکی آب و هوای عمده‌ای از کشور ایران و عدم ریزش باران کافی در بیش از شش ماه از سال در اکثر نقاط و در نتیجه فصلی بودن آب رودخانه‌ها و عدم امکان دسترسی به آب، تمهیدات گوناگونی جهت تأمین آب

حمام نیز از جمله ابنیه مهم شهری بوده که معمولاً در مراکز محلات و یا در مجاور راسته‌های بازار و یا گذرهای اصلی احداث می‌شده است. از دوره پیش از اسلام، آثار بجای مانده از حمامهای خصوصی در کاخ تخت

براساس یافته‌های باستانی، هنگام ظهور اسلام اعراب بیابانگرد فاقد هنر پیشرفته بودند. مسکن آنها غالباً چادر و یا خانه‌های گلی بود و جز اشیاء ظریف قابل حمل که در تبادل کالا با سایر کشورها ابتیاع می‌شد، آثار...

بخشی جدایی‌ناپذیر از کالبد فیزیکی اغلب شهرها و روستاهای کشور ما، فضاها و یا بناهایی به نام میدان، تکیه و حسینیه است که مراسم مذهبی و خصوصاً مراسم عزاداری ماه محرم مانند تعزیه، نوحه‌خوانی، روضه‌خوانی،

مدرسه در مناطق مختلف ایران نیز مانند سایر ابنیه سنتی، جهت استفاده حداکثر از عوامل اقلیمی به منظور فراهم نمودن شرایط آسایش انسان در فصول مختلف ساخته شده است. علاوه بر این، شکل مدرسه به گونه‌ای طراحی

آثار و بقایای پرستشگاهها را می‌توان با آغاز تمدن و یکجانشینی مقارن دانست. در مراکز زیستی اولیه در بین‌النهرین، دره نیل و رودخانه سند، در کنار خانه‌های مسکونی، پرستشگاه‌های عمومی یا خصوصی در داخل

شهر به عنوان مرکز تجمع فعالیتهای سیاسی، فرهنگی، تجاری و خدماتی، لزوماً احتیاج به کالبدهای فیزیکی برای تسهیل این امور داشته است. با پیدایش شهرنشینی نه تنها سکونتگاههای مردم شکل پیدا نمود، بلکه جزء

پدیده شهر و شهرنشینی مسلماً یکی از دستاوردهای بزرگ بشری محسوب می‌شود و با آغاز این دوران است که بسیاری از تحولات اجتماعی، فرهنگی، صنعتی و اقتصادی پدید آمد و شیوه‌ی زندگی امروز ما کاملاً متأثر از