بی شک، همه علوم رایج، چه آن ها که از حیث نظری متوجه انسان است و چه آن ها که به لحاظ کاربردی و عملی معطوف به آدمی است، بر انسان شناسی استوار است؛ یعنی بدون معرفت و شناخت انسان، نه علوم انسانی با رشته های

انسان اجمال همه عالم است؛ به گونه ای که اگر او را شرح دهیم، هم ملکوت مجرّد و هم مُلک مادی را داراست: ملکوت وجود انسان، روح الهی و فطرت خداخواهی اوست و مُلک وجود او همان طبیعت و بدن خاکی. این گونه است که

موجودات عالم خلقت همگی یک جنبه دارند؛ بعضی از آن ها مانند فرشتگان و مجردّات، تنها جنبه فراطبیعی دارند و برخی دیگر، مانند موجودات عالم ماده، تنها جنبه طبیعی بودن؛ اما خدا انسان را از دو جنبه طبیعی و فراطبیعی...

قرآن کریم سیر انسان را «صیرورت»، معرفی کرده است. تفاوت صیرورت با سیر این است که سیر به معنای حرکت است که در همه اجرام زمینی و آسمانی وجود دارد. اما صیرورت، یعنی تحوّل و شدن و از نوعی به نوع دیگر، و از

در مسئله هدف خلقت دو بحث کلی مطرح است: یکی هدف خالق و دیگری هدف مخلوق. لازم توضیح اینکه بسیاری معانی و صفاتی که درباره مخلوقات به کار می بریم، درباره خدای سبحان نیز به کار می رود؛ لیکن این استعمال، به

در کتب عقلی آمده است که ذکورت و انوثت به ماده مربوط است؛ نه صورت، و چون شیئیت هر چیزی را صورت آن تشکیل می دهد، مذکر و مؤنث بودن اشیا در فعلیت و شیئیت آن ها دخیل نیست.

بی گمان و بر اساس مستندات قرآنی، سلسله نسل موجود انسان به آدم و حوا (ع) منتهی می شود. اما باید روشن گردد که این آیا این دو نفر، با نسل های پیشین ارتباطی نداشته و خود، سر سلسله نسل انسان اند؟ برای پاسخ...

از جمله مطالب مهم که در پیدایش انسان و تبیین تطورات وی قابل توجه است، بررسی «نظریه تکامل» و نیز تبیین وضع انسان های کنونی از حیث ریشه است. فرضیه تکامل داروینی، بدین گونه است که موجودی بی روح، کم کم دارای

گاه گفته می شود که انسان در سیر کمالی خود، مراحل جمادی، گیاهی و حیوانی را پشت سر نهاده و به مرتبه انسانی رسیده است، یعنی خاک در پی تغذیه و رشد، از حالت جمادی خارج و به مرحله نباتی پای می گذارد. گیاه نیز...

در قرآن کریم، چیزی مخالف امور مسلّم علمی و براهین عقلی وجود ندارد. پس باید دید که آفرینش آدم توسط خداوند چه تحلیلی دارد؟ آیا مجسمه ای از خاک آفرید و سپس از روح خویش در او دمید؟