مسیر جاری :
نظر فارابی درباره ی تبادل فرهنگ ها
هیچ یک از فلاسفه ی اسلامی قبل و بعد از فارابی، مثل او به اندیشه درباره ی چگونگی برخورد تمدن ها و تبادل فرهنگ ها نپرداخته است.
چرا فارابی را معلم ثانی خوانده اند؟
«هنگامی که چشمان خود را قدری بیشتر به سوی بالا افکندم، مشاهده کردم "معلم" آنان را که می دانند، در حالی که او نشسته بود در میانی فرزندانی که فلسفه برای او به وجود آورده بود.»
شالوده ی فارابی شناسی (2)
او بیشتر به جامعه شناسی سیاسی می پرداخته است؛ انگیزه ی او را می توان دو چیز دانست: یکی، شیفتگی و عشق به افلاطون که وی سخنان او را در افلاطونیات و تلخیص النوامیس گزین کرده است، همچنین عنایتی که او به آثار...
شالوده ی فارابی شناسی (1)
آثار ارسطو (384-322 ق.م) را پیروان او در روزگار ثاوفرسطس (372-287) و اودیموس (نزدیک 300) که از جانشینان او به شمار می آمدند گرد آورده و نسخه برداشته اند، همین ها بود که در دانشگاه آتن یا مدرسه ی اثینه...
جایگاه انسان در اندیشه ابوالحسن عامری
شناخت ماهیت و صفات و خصلت های انسان از جمله سؤالات دیرینه ای است که همواره ذهن دانشمندان را از گذشته به خود مشغول داشته است. در نگاه اولیه ممکن است گروهی اساساً سؤال از انسان را به دلیل بدیهی بودن پاسخ...
فلسفه ی ابوالحسن عامری
در شناخت اندیشه فلسفی عامری به تأثیرپذیری او از منابع فلسفه یونانی و نوافلاطونی باید توجّه خاصی کرد، زیرا او تحت تأثیر مکتب کندی است و فلسفه ی او بیش تر صبغه ی افلاطونی دارد تا ارسطویی.
زمانه و زمینه ی ابوالحسن عامری
قرن چهارم هجری به دلیل شرایط خاص سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، شاهد حضور اندیشمندان فرهیخته اسلامی در عرصه علم و دانش بود. در این دوره بسیار اندیشمندانی که آثار علمی زیادی را به جهان اسلام عرضه داشته اند و...
فلسفه ی رازی
از آثار رازی به مانند کتاب های «آثار الامام الفاضل المعصوم» و «فی الرد فی الامامه علی الکیان» و «کتاب الامام و المأموم المحقین» و این که رازی شاگرد بلخی که شیعه بوده چنین مستفاد می گردد، که رازی روح تشیع...
آثار و نوشته های رازی
مؤلفات و مصنفات رازی در علوم مختلفه (پزشکی و داروشناسی و فلسفه و حکمت و طبیعی و کیمیا و نجوم و هیئت و الهیات و علوم دیگر) قریب دویست و هفتاد و سه عدد می باشد که قریب یکصد و اندی از آن ها در پزشکی و فنون
حسن ملکشاهی؛ شارح حکمت مشاء
مرحوم دکتر حسن ملکشاهی استاد گروه فلسفه دانشکده الهیات دانشگاه تهران در سال ۱۳۰۷ شمسی در شهرستان بابل دیده به جهان گشود. تحصیلات مقدماتی خود را در مدرسه خیرات خان مشهد و بعد در مدرسه سپهسالار تهران گذراند