ساختگرایى در طى یک سده تحول، مرحله‏ى مهمى را به خود دید، به گونه‏اى که در خلال دو دهه پس از جنگ جهانى دوم زمینه آن فراهم آمد و از اواخر دهه‏ى شصت به بار نشست؛

بحث در خصوص شعر و نثر در طول تاریخ ادبیات جهان همواره مدنظر منتقدان ادبى بوده است. گاهى مرزهاى بین شعر و نثر بسیار نامرئى جلوه‏گر مى‏گردد و

وجود داشتن کامل مطلق و نامحدود در خارج محال و ممتنع نیست؛ زیرا محال آن است که متضمن یا مستلزم اجتماع نقیضین باشد؛ مانند استحالۀ دور و تسلسل، طفره،

حقیقت وجود – با قطع نظر از هر حیثیت و جهتی که به آن ضمیمه گردد- با کمال، اطلاق، غنا، شدت، فعلیت، عظمت، جلال، لا حدّی و نوریت مساوی است؛ اما نقص، فقر

اگر خداوند ماهیت داشته باشد، وجود او زاید بر او و عارض بر او خواهد بود. از آنجا که هر امر عرضی معلل است (کل عرضی معلل) لازمه آن معلول بودن وجود خداوند است

از باورهای مهم همۀ موحدان به ویژه مسلمانان، اعتقاد به وجود کامل مطلق و لایتناهی است. اذکار «سبحان الله»، «الحمدلله»، «یا سبوح یا قدوس» و

چنانکه گذشت، «فلسفه اصول» اضافه واژه «فلسفه» به علم «اصول» است؛ ولی به محتوای آن علم، نه عنوان آن و مقصود از آن «بررسی مبادی تصوری و تصدیقی علم اصول» است.

فلسفه دین، تفکر فلسفی و عقلانی در باب دین است؛ بدین معنا که گزاره ها و اعتقادات دینی را تبیین می کند، ادله و شواهد به نفع و یا علیه را مطرح می نماید و به درستی و

ارسطو (384 ـ 322 ق.م)، در شهر استاگیرا، از توابع یونان باستان، متولد شد. در هیجده سالگی وارد آکادمی افلاطون شد و تا

یکی از ارکان فلسفه افلاطون، طرح مسأله «مُثُل» است. به اعتقاد افلاطون مفاهیم کلی، صرفاً مفاهیمی ذهنی نیستند؛ بلکه دارای واقعیت عینی هستند، که