یکی از ویژگی‌های قرآن، این است که هر کس به اندازه اُنس با آن و تدبر و تفکر در آیات آن و حتی تلاوت و روخوانی آن، از این کتاب عظیم، بهره‌مند می‌شود.

قرآن را می‌توان هر روز جور دیگر دید و پس از هر بار سیراب شدن از چشمه زلال آن لذت تازه‌ای احساس کرد و نکات تازه‌تر و ناب‌تری کشف کرد.

قرآن کتاب محکمی است که چینش و گزینش حروف، کلمات، عبارت‌ها، آهنگ و معانی آن را خداوند حکیم و آگاه بر عهده داشته و در جای جای آن هزاران هزار نکته ناگفته نهفته است.

سوره‌های قرآن همچون فصول منظم یک کتاب نیست که حتما باهم رابطه داشته باشند بلکه هرچند آیه به مناسبتی در یک واقعه و برطبق نیازمندی و احتیاج خاص نازل گردیده.

از نظر تاریخی، ساختار هندسی سوره‌ها یکی از نتایج اعتقاد به ارتباط و تناسب آیات است.

ترتیب آیات و سیاق آن‌ها می‌تواند مستمسکی برای اثبات دیدگاه‌های کلامی اهل سنت باشد.

یکی از مهم‌ترین پیمان‌های الهی، پیمان ولایت است که به موجب آن خداوند سرپرستی مؤمنین را به عهده گرفته و آن‌ها را از ظلمات به نور هدایت می‌کند.

قرآن کریم کتاب نور و هدایت است و در مسیر هدایت انسان‌ها از ضرب المثل‌ها، داستان‌های آموزنده و بیان احکام و مواعظ بهره می‌جوید.

آیا منظور از ساختار هندسی سوره‌ها این است که هر موضوع فقط در یک سوره مطرح شده است و سوره‌های دیگر درباره آن هیچ سخنی به میان نمی‌آورند.

اگر بپذیریم که هر سوره دارای غرض واحدی است که مجموع آیات سوره برای تبیین و تشریح آن غرض گردهم آمده‌اند، می‌توانیم در پرتو آن بسیاری از ابهامات تفسیری و اختلاف نظر مفسران را در فهم آیات حل کنیم.