در گلستان شیخ، در حکایت هشتم از باب ششم، بینی به گویش شیرازی آمده که براساس نسخه‌های مورد استفاده‌ی غلامحسین یوسفی آن را چنین می‌توان خواند:

قاضي احمدبن شرف الدين حسين حسيني قمي (953- پس از 1015ق) از تاريخ‌نگاران و ادباي دوره‌ي صفويه. اجدادش از عراق به قم مهاجرت کرده و برخي از آنان در زمان شاهرخ تيموري «متصدي مهمات ديواني و

ابوالمظفر محمد (م507ق) فرزند احمدبن محمد ابن احمدبن اسحاق ابيوردي خراساني، از شعرا و ادبا و نسب شناسان شيعه. وي در قريه‌ي کوفن در شش فرسخي ابيورد از توابع خراسان به دنيا آمد. علوم اسلامي و حديث و

(1273-1316ق) فرزند ميرزا ابوالقاسم طهراني، از علما و ادباي عصر قاجاريه. ابتدا نزد پدر خود علوم ادبي و عربي را فرا گرفت و از آنجا که حافظه‌اي قوي داشت بسيار قصائد عربي و فارسي را حفظ نمود، بطوريکه

(356-284ق) علي بن حسين بن محمد اموي قرشي، محدث و مورخ و اديب و شاعر و موسيقي‌شناس. از اعقاب مروان بن محمد ملقب به جعدي يا حمار، آخرين خليفه‌ي اموي (72-132ق) بود. خاندانش در اصفهان ساکن

(ح260- ح330ق)، ابوعلي عبدالرحمان بن عيسي بن حماد همداني کاتب «بکر» از خاندانهاي کهن ايراني «واسپوهران» بود که پدرانش پيشه‌ي دبيري و ديواني، و املاک و اراضي موروثي قديمي داشته‌اند. خود ابوعلي

(1165-1220ق در لکهنو) فرزند حاجي محمدبيگ خان تبريزي اصفهاني، از شاعران و مورخان شيعي. اجدادش از ترکان آذربايجان بودند، اما پدرش در اصفهان به دنيا آمد و در پادشاهي نادرشاه افشار (م1160ق) به

شمس العلما مولوي محمدحسين بن محمد باقر متخلص به آزاد (1245-1330ق) از نويسندگان و شاعران اردو و فارسي در قرن سيزدهم هجري. جد اعلاي او مولانا محمد شکوه که از مجتهدان شيعه بود از همدان به هند

تجلي [= تجلي اردکاني = تجلي شيرازي]، ميرزا علي رضا فرزند کمال‌الدين حسين اردکاني شيرازي متخلص و مشهور به تجلي (م شيراز 1085 ق) از حکما و مشاهير شعرا. وي پس از اخذ مقدمات و فنون ادب نزد علماي اردکان و شيراز...

یكی از ابعاد مهم اشعار قیصر امین‌پور، نگاه نقادانه‌ی او به اوضاع و احوال جامعه و واكاوی هنرمندانه‌ی ناهنجاری‌های رفتاری و اجتماعی انسان و به ویژه ایران امروز است؛ هرچند بسیاری از این انتقادها فرازمانی...