سرزمین ایران مهد پرورش نام آوران و شاعران بیشماری می باشد، یکی از پرآوازه ترین شاعران ایرانی حضرت مولانا جلال الدین محمد بلخی است که به ملّای روم و مولوی رومی مشهور است.به هر حال کمتر کسی است که در ایران...

پنج غزل سرایی که میتوانیم از آنها نام ببریم کدام میتواند باشند ، مطمئنا شعر یکی از ستون‌های سترگ ادبیات فارسی است و غزل یکی از مشهورترین شکل‌های شعر است پارسی ست آیا اینطور نیست ،جواب سوالات شما در این...

مرشد عباس زریری (1350-1288، اصفهان) داستان‌سرایی (نقّال) برجسته است. وی در اوایل کودکی یتیم شد و در فقر حاصل ازسال‌های رنج‌آور جنگ جهانی اول بزرگ شد. در سال‌های آغازین

میرزا حبیب اصفهانی؛ شاعر ایرانی، متخصص دستور زبان و مترجمی بود که بیشتر عمر خود را در تبعید و درشهر عثمانی ترکیه سپری کرد(93-1835). در شهر بن منطقه بختیار نشین ایران

(949 -999 ش) از چهره‌های درخشان ادبیات کلاسیک آذری که به دو زبان آذری و فارسی شعر سروده است. نقش وی در ادبیات آذربایجان از آن شایان اهمیت است که بعد از نسیمی، از اولین شاعران بزرگ

(1262 -1340 ق) حبیب‌الله، متخلص به حبیب و سالک، فرزند علی مدد ساوجی، فقیه، رجال‌نویس، متکلم، مفسر و شاعر ایرانی. پدرش از علمای ساوه بود و از آنجا به قزوین و پس از چندی به کاشان کوچید

میرزا حبیب الله مجتهد خراسانی (1266-1327 ق) فقیه، عارف و شاعر نامی خراسانی. وی فرزند میرزا محمد هاشم و نبیره سید محمد مهدی شهید و از احفاد سید نورالدین شاه نعمت‌الله ولی است که نسب ایشان

میرزا، متخلص به دستان (م 1311 ق)، ادیب، پژوهشگر، شاعر و مترجم ایرانی. از مردم روستای بن در 31 کیلومتری شمال غربی شهرکرد بود. در اصفهان و تهران درس خواند. مدت چهار سال در عراق به

میرزامحسن (ح 1285-1333 ش) فرزند ملا حسنعلی، عماد الفقرا متخلص به حالی در اردبیل به دنیا آمد. وی از جمله‌ی شاعران خوشنویس و عارف فقیه و نویسندگان و مترجمان پرکار است. اشعاری به زبان

ملا عبدالحکیم فرزند شادمان‌خان اوزبک ملقب به شاه عبدالحکیم، متخلص به حاکم (مرادآباد 1120- تته 1182ق)، تذکره نویس و شاعر پارسی گوی هندی. نسبت او به اوزبک اورغ دورمن از نجبای ازبکان