كلام وحى و مهدويت(7)
سوره ص
1 ـ (الي يوم الوقت المعلوم. ) [1]
ولى تا روز و زمان معينى.
از امام هشتم حضرت رضا (ع) پيرامون اين آيه " الى يوم الوقت المعلوم " سئوال شد، فرمود:
روز خروج قائم ماست، و هركس قبل از خروج قائم ما تقيه را ترك كند از ما نيست.
به حضرت گفته شد:
يابن رسول الله قائم از شما أهل بيت كيست؟ فرمود:
چهارمين نسل از فرزندانم، پسر سيدة كنيزان. خداوند متعال توسط او زمين را پاك و پاكيزه و از هو ستم و ظلم، تقديس و تطهير مى نمايد، و اوست كه مردم، در ولايت او شك مى كنند و اوست صاحب غيبت قبل از خروج، و پس از خروج (و ظهور) زمين را به نور خود منور مى كند، و عدالت را در بين مردم مى گستراند (در آن زمان) كسى به كسى ستم نخواهد كرد.
و اوست كه زمين (و زمان) همواره در خدمت اوست. هنگام ظهور، منادى از آسمان ندا مى كند و صداى او را تمام اهل زمين مى شنوند، كه دربارة حضرت (جهت پيروزى او) دعا مى كند و مى گويد:
اى اهل عالم حجت خدا ظاهر شد و او در كعبه است. از او پيروى كنيد. به درستى كه حق با اوست و در اوست. [2]
2- (ولتعلمن نبأه بعد حين.) [3]
و خبر آن را بعد از مدتى مى شنويد.
عاصم بن حميد از حضرت باقر (ع) روايت كرده كه حضرت باقر (ع) فرمود: حتمأ خواهيد دانست خبر او را يعنى خبر قائم (ع) را هنگام ظهورش. [4]
پی نوشت ها:
[1] ص آيه 81
[2] فرائيد المسمطين ج 2 ص 337
[3] ص آيه 88
[4] الف) ينابيع الموده ص 249 - ب ) غايه المرام ص 747
سوره صف
ا- (يريدون ليطفؤا نور الله بأفواههم و الله متم نوره ولو كره الكافرون.)[1]
آنها مى خواهند نور خدا را بادهان خود خاموش سازند، ولى خدا نور خور را كامل مى كند هر چند مشركان كراهت داشته باشند.
محمد بن فضيل از امام چهارم على بن الحسين (ع) روايت مى كند كه حضرت دربارة اين آيه شريفه فرمود((نور)) در اين آيه امامت است و خداوند متعال امامت را به ظهور قائم به اتمام مى رساند.[2]
و او را برهمه مذاهب باطله غلبه دهد به طورى كه جز خداى يگانه پرستش نشود، و اين است معني:
(، يملأ الأرض قسطآ و عدلأ كما ملئت ظلمآ وجورأ،، [3]
2- (هوالذي أرسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله ولوكره المشركون.)[4]
او كسى است كه رسول خود را با هدايت ودين حق فرستاد تا او را برهمة اديان غالب سازد هر چند مشركان كراهت داشته باشند.
ابى بصير و سماعه هر دو از امام صادقى(ع)نقل مى كنند كةحضرت فرمود:
به خدا سوگند تأويل اين آيه به مرحله اجرا نمى آيد مگر آنكه قائم ما مهدي(ع) تمام مشركان در روى زمين محو مى شوند تا جايي كه سنگ به سخن آيد! به مومن گويد: كه اى مؤمن در دل من كافرى است مرا بشكن و او را به قتل برسان.[5]
آرى چنين است حجر و مدر، زمين و زمان همه و همه از جانب خداوند متعال در اختيار و در تحت فرمان حضرت بقية الله "عج " خواهند بود تا او را بر همه اديان و ملتها پيروز نمايد.
3- (وأخرى تحبونها نصر من الله و فتح قريب و بشر المؤمنين. )[6]
و نعمت ديگرى كه آن را دوست داريد به شما مى بخشند و آن، يارى خداوند و بيروزى نزديك است و مؤمنان را بشارت ده.
فتح و پيروزى به دست تواناى حضرت بقيه الله (عج) در دنيا خواهد بود واين يك مژده اى است براى مؤمنان.[7]
پی نوشت ها:
[1] صف آيه 8
[2] ينابيع الموده ص429
[3] بحار الانوار ج 51 ص 49
[4] صف آيه 9
[5] الف) ينابيع الموده ص 423 - ب) تفسير فرات كوفي ص 481
[6] صف آيه 13
[7] الف) تفسير صافي ج 5 ص 17 - ب) بحار الانوار ج51 ص 49
سوره طارق
آيات 15 ، 16 ، 17
1 ـ ( انهم يكيدون كيدا ، و اكيد كيدا ، فمهل الكافرين امهلهم رويدا ) [1]
آنها پيوسته حيله مي كنند . و من در مقابل آنها، حال كه چنين است كافران را اندكي مهلت دهد ( تا سزاي اعمالشان را ببينند ) .
ابي نصير از حضرت صادق روايت كده كه حضرت فرمود :
منافقين و مشركين بر عليه رسول خدا و امير المومنين و حضرت فاطمه و حسنين كيد و حيله كردند پس خداوند به پيامبرش فرمود :
اي رسول ما ، من هم با آنها كيد مي كنم به آنها مهلت مي دهم تا وقت ظهور حضرت قائم كه به واسطه وجود آن بزرگوار از ستمگران و سركشان قريش و بني اميه و ساير مردم كه ظلم و ستم نمودند ، انتقام مي گيريم . [2]
پی نوشت ها:
[1] طارق ، آيات 15 ، 16 ، 17
[2] الف ) غايه المرام ، ص 756 - ب ) بحار الانوار ، ج 51 ، ص 49
سوره طه
ا- (أو يحدث لهم ذ كرا.( [1]
يا براى آنان تذكرى ايجاد نمايد.
((ذ كر)) در اين آيه شريفه اشاره به ظهور حضرت قائم آل محمد (عج) و خروج سفيانى است.[2]
2- (ولقد عهدنا الى آدم من قبل فنسي ولم نجد له عزما.)[3]
ما از آدم پيش از آن پيمان گرفته بوديم، عزم استوارى براى او نيافتيم.
امام باقر(ع) درباره اين آيه كريمه فرمود:
پروردگار از تمام پيامبران عهد و پيمان گرفت و فرمود:
آيا پروردگار شما نيستم و محمد (ص) پيامبر من نيست و على أميرالمؤمنين(ع) ، نمىباشد؟ همه عرض كردند بلى همينطور است شما پروردگار و محمد (ص) پيام رسان و على وصى و أميرالمؤمنين است.
نبؤت براى ايشان مقرر و ثابت گرديد پس از آن از پيامبران اولى العزم عهد ديگرى گرفت، فرمود:
بدانيد من پروردگار شما هستم و محمد (ص) پيامبر خاتم و رسول من است و على أميرالمؤمنين (ع) و اوصياى بعد از او، واليان امر من و خزان علم من مى باشند، و به وسيله مهدى (ع) يارى مى كنم دين خود را و از دشمنانم انتقام مي گيريم و دولت حق را ظاهر (آشكار) مى سازم و از روى رغبت و كراهت پرستش مي شوم. پيامبران عرض كردند:
پروردگارا ما اقرار و اعتراف داريم و گواهى مى دهيم و آدم انكار نكرد، ولى اقرار هم ننمود پيامبرانى كه عزم راسخ داشتند و به ميثاق خود وفادار بودند و به آن عهد اقرار داشتند، فقط پنج نفر بودند:
1- حضرت نوح (ع)
3- حضرت ابراهيم(ع).
3- حضرت موسى (ع)
3- حضرت عيسى(ع).
5- حضرت خاتم الانبياء محمد(ص).
و اين قول خداوند متعال است (سپس اين آيه تلاوت فرمود:: ((ولقد عهدنا الى آدم من قبل فنسى ولم نجد له عزما)).[4]
3- (فاصبر على ما يقولون.)[5]
در برابر آن جه آنها مى گويند صبر كن.
ابوبصير نقل مى كند كه حضرت صادق (ع) در تفسير اين آيه فرمود:
يعنى اى محمد با تكذيب آنان بساز (و صبر كن) كه من به دست مردى از نسل تو، حضرت قائم (عج)، كه بر خون ستمگران مسلطش كنم، از آنها انتقام گيرم. [6]
پی نوشت ها:
[1]طه آيه 113
[2]الف) بحار الانوار ج 51 ص46 - ب) تفسير قمي ج 2 ص56 - ج) تفسير برهان ج 3 ص45
[3] طه آيه 115
[4] الف) تفسير الميزان ج14 ص 348 - ب) تفسير جامع ج 4 ص205 - ج) تفسير برهان ج 3 ص 45 - د) تفسير صافي ج 3 ص 324
[5] طه آيه 130
[6] اثبات الهدي ج 7 ص 128
سوره عنكبوت
ا- ولئن جاءنصرمن ربك. [1]
هنگامى كه پيروزى از سوى پروردگارت بيايد.
نصر الهى در اين آيه شريفه به معنى ظهور حضرت قائم (ع) است. [2]
2- بل هو آيات بينات في صدور الذين اتوا العلم. [3]
بلكه اين كتاب آسمانى مجموعه اى از آيات روشنى است كه در سينة صاحبان دل(علم) جاي دارد.
على بن اسباط نقل ميكند: مردى از امام صادق (ع) از تفسير اين آيه " بل هو آيات " تا آخر- برسيد، حضرت در جواب فرمود:
مقصود مائيم كه قائم به امر خدا يكى پس از ديگرى هستيم تا اين كه صاحب شمشير (يعنى حضرت بقية الله ((عج))) بيايد و در هنگامة آمدن صاحب شمشير، امر به گونه اى ديگر خواهد شد. [4]
پی نوشت ها:
[1] عنكبوت آيه 10
[2] الف ) بحار الانوار ج 51 ، ص 48 - ب ) تفسير صافي ج 4 ، ص 112 - ج ) تفسير برهان ج 4 ، ص 245
[3] عنكبوت آيه 49
[4] الف ) تفسير برهان ، ج 4 ، ص 256 - ب ) اثبات الهدي ، ج 7 ، ص 127
سوره غافر
(الذين يحملون العرش و من حوله يسبحون بحمد ربهم و يؤمنون به و يستغفرون للذين آمنوا.) [1]
فرشتگانى كه حاملان عرشند و آنها كه گردا گرد آن (طواف مى كنند) تسبيح و حمد خدا مى گويند و به او ايمان دارند و براى مؤمنان استغفار مى نمايند.
از امام هشتم على بن موسى الرضا (ع) از پدرش از آباء گرامش و آنها از (اميرالمؤمنين) على بن ابى طالب ((سلام الله عليهم اجمعين)) نقل است كه آنحضرت فرمود:
رسول خدا (ص) فرمود:
خداى سبحان خلقى را برتر از من و بزرگوارتر از من نيافريد. عرض كردم يا رسول الله: شما والاتريد يا جبرئيل.پيامبر (ص) فرمود:
يا على خداى تبارك و تعالى پيامبران مرسلين را بر فرشتگان مقربين برترى داد. و مرا بر جميع انبياء و مرسلين و تمام فرشتگان فضل و برترى داده، پس از من تو را برترى داده است و پس از آن يا على براى امامان از فرزندان تو اين برترى را قرار داده است.
ياعلى بدان ملائكه از خدمتگزاران ما و خدمتگزاران دوستان ما هستند (سپس اين آيه را تلاوت نمود) " والذين يحملون العرش و من حوله يسبحون بحمد ربهم و يؤمنون به ويستغفرون للذين آمنوا " و براى كسانى كه داراى ولايت ما هستند استغفار مى كنند[2].
مقصود قرآن كريم از مؤمنين اشاره به ولايت پيامبر و امامان معصوم (ع) مى باشد، كه ملائكه براى آنان دعا مى كنند و براى آنها استغفار مى نمايند در چندين مورد در آيات گذشته ثابت شد كه امامان معصوم، جانشينان برحق خاتم انبياء (ص) هستند و آنها "12" نفرند، اول آنها اميرالمؤمنين و آخرين آنان حضرت مهدى قائم "عج " است، كه اين آيه شامل حضرت حجت (ع) و دوستان و يارانش مى باشد.
پی نوشت ها:
[1] غافر آيه 7
[2] الف ) ينابيع الموده ص 458 - ب ) تفسير الفرات الكوفي ص 375
سوره فتح
1- (لو تزيلوا لعذبنا الذين كفروا منهم عذابا اليما.) [1]
و ا گر مؤمنان و كفار از هم جدا مى شدند كافران را عذاب دردنا كى مى كرديم.
امام صادق (ع) در تفسير اين آيه شريفه فرمود:
به درستى كه براى خداوند متعال ودايعى است كه در اصلاب قوم كفار و منافقين قرار دادد و قائم ما ظاهر نمى شود تا آن امانات (از خوبان) بيرون آيند پس هر زمانى كه حجت خدا ظهور مى كند كفار ومنافقين را به قتل مى رساند. [2]
2- (هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله. ) [3]
او كسى است كه رسولش را با هدايت و دين حق فرستاده تا آن را بر همة اديان پيروز كند.
محمد بن فضيل مى گويد تفسير اين آيه را از حضرت موسى بن جعفر (ع) سئوال كردم، حضرت فرمود:
مقصود از دين حق، وصايت و ولايت اميرالمؤمنين (ع) است كه پروردگار امر به آن نموده كه جز تمام اديان هنگام ظهور امام عصر (روحى له الفداء) چيره مى شود. و خداوند مى فرمايد ما ولايت قائم و نور او را ا گرچه كافرين به ولايت اميرالمؤمنين(ع) كراهت داشته باشند به مرحله كمال و اتمام مى رسانيم.[4]
(ين آيه شريفه وعده اى صريح و قاطع از سوى خداوند قادر متعال، در رابطه با بيروزى و بخه اسلام بر همة اريان به دست مبارك حضرت بقية القه الاعظم روحى له الفدا مى باشد.
اين آيه مباركه و وعدة الهى در قرأن مجيد در "3") سوره (توبه- فتح- صف) ذ كر شده است
پی نوشت ها:
[1] سوره فتح آيه 25
[2] الف) تفسير برهان ج 4 ، ص 198 - ب ) ينابيع الموده ص 429
[3] فتح آيه 28
[4] تفسير برهان ج4 ، ص 200
