احتجاج حضرت زهرا (ع) در ارث گذاري پيامبر(ص)

داستان کوتاه

پس از رحلت رسول خدا (صلی الله علیه وآله) وقتي كه ابوبكر بر مسند خلافت نشست باغ فدك را كه از آن پيامبر (صلی الله علیه وآله) بود و به فاطمه (سلام‌الله‌عليها) مي‌رسيد، ضبط كردند.
علي (علیه السلام) به فاطمه (سلام‌الله‌عليها) فرمود: برو نزد ابوبكر و ارث خودت را از بگير، فاطمه (علیها السلام) نزد ابوبكر آمد و فرمود: ارثي كه از ناحيه پدرم رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به من رسيده به من رد كن.
ابوبكر گفت: « پيامبران ارث نمي‌گذارند».
فاطمه زهرا (علیها السلام) فرمود: آيا سليمان از پدرش داوود ارث نبرد؟ (1).
چنانكه در آيه 16 نمل مي‌خوانيم «وَ وَرَثَ سُلَيمانَ داوُد : سليمان از داوود ارث برد».
ابوبكر خشمگين شد و گفت: پيامبر ارث نمي گذارد.
فاطمه (علیها السلام) فرمود: آيا (طبق آيه 5 و 6 سوره مريم) زكريا به خدا عرض نكرد: «فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلياً يرِثُني مِنْ آلِ يعقوُبَ : به من از پيشگاهت، جانشيني ببخش كه وارث من و آل يعقوب باشد».
ابوبكر باز همان سخن قبل را تكرار كرد كه پيامبر ارث نمي‌گذارد.
فاطمه (علیها السلام) فرمود: آيا خداوند در قرآن نفرموده است كه: «يوصيكُمُ اللهُ في اَوْلادِكُمْ لِلدَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ اْلانْثَيين» (1).
«شما را در مورد فرزندانتان سفارش مي‌كنم كه براي پسر مطابق دو دختر است» ابوبكر باز همان جواب را داد و گفت: پيامبر از خود ارث نمي‌گذارد.
به اين ترتيب، فاطمه (علیها السلام) با استدلال قرآني، حق ارث خود را ثابت نمود، ولي جواب مثبت به او داده نشد.

پي‌نوشت‌:

1.‌ سوره نساء، آيه 11.

منابع مقاله :
www.irc.ir

داستان‌هاي صاحب‌دلان، محمد محمدي اشتهاردي، ناشر دفتر انتشارات اسلامي، سال چاپ 1367، نوبت چاپ اول، جلد اول و دوم، صفحه 33 ـ 35.