انفجار يك ستاره در فاصله ۴۴۰ ميليون سال نورى زمين

اخترشناسان مى گويند براى نخستين بار توانسته اند انفجار يك ستاره در حال مرگ را هنگام وقوع آن مشاهده كنند. ابرنواختر يكى از خشن ترين رويدادهاى كيهانى است و زمانى اتفاق مى افتد كه سوخت يك ستاره عظيم و بالغ عملا به پايان مى رسد و ستاره به درون خود متلاشى مى شود و مى ميرد. ستاره شناسان معمولا ابرنواخترها را چندين روز پس از وقوع آن كشف مى كنند اما در اين مورد ستاره شناسان از پيش از وقوع آن باخبر شدند. تلسكوپ فضايى سوئيفت ناسا در ماه فوريه يك فوران كوتاه اشعه گاما را كه از هسته اين ستاره محكوم به مرگ ساطع مى شد، رديابى و منجمان را از يك انفجار قريب الوقوع ستاره اى باخبر كرد. فوران هاى اشعه گاما معمولا چند ثانيه طول مى كشد اما در اين مورد ۴۰ دقيقه ادامه داشت. با زايل شدن آثار فوران اشعه گاما ستاره منفجر شد و امواج تكان دهنده خود را راهى فضاى لايتناهى كرد. اين انفجار در فاصله ۴۴۰ ميليون سال نورى از زمين روى داد. دانشمندان تخمين مى زنند كه جرم اين ستاره پيش از انفجار تقريبا ۲۰ برابر خورشيد بوده باشد. حاصل چنين انفجارى مى تواند پيدايش يك ستاره نوترونى باشد كه مثل يك فانوس دريايى مى چرخد و با انرژى زياد مى تپد. اما برخى از ستارگان بى نهايت عظيم پس از انفجار به سياهچاله بدل مى شوند، به طورى كه حتى نور قدرت فرار از قوه جاذبه عظيم آنها را ندارد. آزاد شدن انرژى در جريان فلاش اشعه ايكس براى تقريبا ۱۵ دقيقه طول مى كشد و پس از آن مرحله رهايى كه براى يك روز ادامه خواهد داشت شروع مى شود. در اين مرحله امواج كوبنده سطح ستاره را مى شكافند و باعث آزاد شدن انرژى ستاره مى شوند.