مقصود از دنیای مذموم چیست؟

در تبیین معنای «دنیا» باید گفت دنیای مذموم، «خود» انسان است . انسان «بد» خود دنیا است . آسمان، زمین، درخت، كوه، صحرا و دریا هیچ كدام دنیا نیست . این‏ها از «آیات الاهی‏» اند و خدای سبحان از همه آن‏ها با تجلیل یاد كرده است (1) . در قرآن مجید و روایات اهل‏بیت (علیهم السلام) هرگز از آسمان و اختران به بدی یاد نشده، و از زمین، كوه‏ها، معادن دل زمین، دریا و موجودات دریایی بدگویی نشده است، این‏ها دنیا نیستند . «دنیا» كه ضمیر و قلب، متوجه او است، مجموعه‏ای از «عناوین اعتباری‏» است كه انسان تبهكار را به خود سرگرم و مشغول كرده است . مجموعه خود خواهی‏ها است كه دنیا را شكل داده است; و گرنه شما به آسمان یا زمین بروید، دنیا را پیدا نمی‏كنید; زیرا همه این‏ها «آیات الاهی‏» اند; موجوداتی كه تسبیح‏گوی حق‏اند و مستقمیا برای عبادت خدای سبحان و به طور غیر مستقیم برای نفع ما خلق شده‏اند .
«دنیا» یعنی مجموعه عناوین اعتباری كه انسان در نهان و نهاد خود بافته و می‏سازد; همین من و مایی كه برخی به آن مبتلایند: نظر من این است، دلم می‏خواهد فلان كار را بكنم، دلم می‏خواهد این طور بپوشم و ... . البته می‏توان از شر این‏ها نجات پیدا كرد، این كار شدنی و این راه رفتنی است و همه ما باید بكوشیم با «مراقبت مستمر» آن را طی كنیم .

پی‏نوشت:

1 . فصلت (41): 11 .