دوره‌هاي زندگي حضرت عليه السلام

زندگي امام مهدي (عليه السلام) شامل سه دوره‌ي پر فراز و نشيب است:

1- دوره‌ي اختفا

اين دوره از هنگام تولد حضرت (255 ه‍ ق) تا رحلت امام عسكري (عليه السلام) (260 ه‍ ق) است. در مدت اين پنج سال، حضرت در دوران پدر بزرگوار خود زندگي مي‌كردند.
امام عسكري (عليه السلام) در اين دوره، دو وظيفه‌ي اساسي و حساس را عهده‌دار بودند؛ يكي حفظ فرزندشان از گزند خلفاي عباسي، و ديگري اثبات وجود ايشان و اعلام امامتشان به عنوان امام دوازدهم. آن حضرت از عهده‌ي هر دو کار به بهترين شكل برآمدند؛ هم فرزندشان را حفظ كردند و هم در فرصت‌هاي مناسب ايشان را به ياران و دوستان خود معرفي نمودند، اما به علت وجود اختناق شديد حکومت «عباسيان» تنها تعداد اندكي از ياران صديق امام عسكري (عليه السلام) مانند «ابوهاشم جعفري»، «احمد بن اسحاق» و «حكيمه» و «خديجه» و عمه‌‌هاي امام يازدهم (عليه السلام)از ولادت آن حضرت آگاه بودند.
معاويه بن حکيم و محمّد بن ايوب بن نوح و محمّد بن عثمان عمري نقل مي‌کنند: چهل تن از شيعيان نزد امام عسکري (عليه السلام) گرد آمديم، آن حضرت فرزندشان را به ما نشان دادند و فرمودند: «اين امام شما پس از من و جانشين من است، از او پيروي کنيد و از گرد او پراکنده نگرديد که هلاک مي‌شويد و دينتان تباه مي‌گردد، اين را هم بدانيد که پس از امروز او را نخواهيد ديد.»1

2- دوران غيبت

اين دوران شامل غيبت صغري و غيبت كبري است و از هنگام شهادت امام يازدهم (عليه السلام) شروع مي‌شود و تا هر زمان كه به اراده‌ي خداوند ظهور كنند، ادامه خواهد يافت.

3- عصر ظهور

پس از طي شدن دوران غيبت و به خواست پروردگار جهان، امام دوازدهم (عليه السلام)ظهور خواهد فرمود و دنيا را سرشار از خوبي‌ها و زيبايي‌ها خواهد کرد. هيچ‌كس زمان ظهور آن موعود منتظر را نمي‌داند و از امام عصر (عليه السلام)روايت شده است: «كساني كه براي ظهور، زماني تعيين كنند، دروغ‌گو هستند.»

پي نوشت:

1. شيخ صدوق، کمال الدين و تمام النعمة، ص 435 / علامه مجلسی، بحار الانوار، ج 52، ص 25 .