ایدز (HIV): افسانه‌ها و واقعیت‌ها

پشه‌ها می‌توانند عفونت اچ آی وی را انتشار دهند، اچ آی وی را می‌توان به آسانی معالجه کرد، در صورت آلوده شدن به اچ آی وی نیازی به رابطه‌ی جنسی حفاظت شده نیست، برخی از افسانه‌های متداول مرتبط با ایدز می‌باشد. این تصور که اچ آی وی و ایدز یکی هستند تصور غلطی است. در این مقاله، ما برخی افسانه‌های متداول مربوط به اچ آی وی و ایدز را رد می‌کنیم.
از آنجایی که اچ آی وی و ایدز به دهه‌ی 1980 باز می‌گردد، عفونت ویروسی با تصورات غلط رایج موجود در این باره بهم گره خورده است. هم اکنون، راهکارهای مربوط به جلوگیری، تشخیص و درمان به آسانی در دسترس می‌باشد. هر چند هنوز هم افسانه‌هایی در این باره وجود دارد و در واقع همین افسانه‌ها باعث افزایش خطر ابتلا به عفونت اچ آی وی می‌شود. این مقاله افسانه‌ها و واقعیت‌هایی را مورد بحث قرار می‌دهد که به کم کردن ارزش تصورات غلط رایج در مورد اچ آی وی و ایدز کمک خواهد کرد.

افسانه‌ی 1: آلوده شدن به ویروس اچ آی وی به معنای آلوده شدن به ایدز است.

واقعیت: تشخیص اچ آی وی همیشه به معنای ایدز نیست. ایدز حالتی است که در آن عفونت اچ آی وی به مراحل پیشرفته پیشرفت کرده است. اگر عفونت در مراحل اولیه تشخیص داده شود، می‌توان آن را سرکوب کرد و از پیشرفت آن به مراحل نهایی جلوگیری کرد. پس، تشخیص زود هنگام کلیدی برای جلوگیری از پیشرفت عفونت به ایدز می‌باشد.

افسانه‌ی 2: اگر هر دو طرف آلوده به اچ آی وی باشند، رابطه‌ی جنسی حفاظت شده لزومی ندارد.

واقعیت: رفتار جنسی خطرناک توسط طرف‌های آلوده به اچ آی وی درمان در حال انجام را غیر مؤثر خواهد ساخت. اچ آی وی دو نوع است، اچ آی وی – 1 و اچ آی وی – 2 . از آنجایی که ویروس می‌تواند به آسانی جهش یابد، انواع متفاوتی از این دو نوع اچ آی وی وجود دارد. این بدین معناست که اگر راه‌های برقرای ارتباط جنسی ایمن نباشد، طرف‌های مقابل ممکن است مجدد به انواع مختلف اچ آی وی مبتلا شوند. عفونت حاصل از قرارگیری در معرض انوع مختلف ممکن است به درمان فعلی پاسخ ندهد. از اینرو، برای اجتناب از هر گونه عوارض بهتر است رابطه‌ی جنسی حفاظت شده انجام شود.

افسانه‌ی 3: پشه‌ها می‌توانند عفونت اچ آی وی را پخش کنند.

واقعیت: این افسانه از این واقعیت که عفونت اچ آی وی از طریق خون انتقال می‌یابد، نشأت می‌گیرد. اگر چه اچ آی وی عفونتی است که از راه خون انتقال می‌یابد ولی این بدین معنا نیست که پشه‌ای که بیمار آلوده به اچ آی وی را گزیده است باعث انتقال ویروس به فرد سالم خواهد شد.
اگرچه این نظریه ممکن است منطقی به نظر برسد ولی پژوهش‌های گسترده‌ای انجام شده نشان داده است که انتقال اچ آی وی از طریق نیش پشه‌ها رخ نمی‌دهد. اول از همه، هنگامی که پشه یا حشره‌ای دیگر نیش می‌زند، تنها خون قربانی را می‌مکد و خون خود را به بدن او وارد نمی‌کند. به طور دقیق‌تر، قسمت‌های دهانی پشه دارای ساختاری سوزن مانند است. هنگام گزیده شدن توسط پشه، بدن انسان تنها در معرض بزاق پشه قرار می‌گیرد و نه خون آن.
علاوه بر این، حتی اگر ویروس در بدن پشه وجود داشته باشد، برای مدت طولانی زنده نمی‌ماند. این بدین خاطر است که پشه‌ها فاقد سلول‌هایی هستند که به تکثیر ویروس‌ها کمک می‌کند. پس حتی اگر پشه‌ها در معرض ویروس هم قرار بگیرند، ویروس نمی‌تواند آسیبی به حشره وارد کند و در واقع در بدن آن هضم می‌شود.

افسانه‌ی 4: داشتن رابطه‌ی جنسی با یک دختر باکره راه درمانی برای اچ آی وی و ایدز می‌باشد.

واقعیت:گفته می‌شود افسانه‌ی virgin cleansing یکی از دلایل ممکن پشت سوء استفاده‌ی جنسی از کودکان توسط مردان آلوده به اچ آی وی در آفریقای جنوبی می‌باشد. اگر چه نمی‌توان ریشه‌ی این افسانه را در تاریخ یافت ولی در طی قرن 19 بسیار مشهور شد. در انگلیس به عنوان راه درمانی برای بیماری‌های انتقال یابنده از طریق رابطه‌ی جنسی مانند سوزاک و سیفلیس نیز در نظر گرفته می‌شد. واقعیت این است که اچ آی وی قابل درمان نیست و داشتن رابطه‌ی جنسی غیر ایمن با شخص آلوده می‌تواند خطر ابتلا به اچ آی وی را افزایش دهد.

افسانه‌ی 5: تشخیص آلوده بودن به اچ آی وی به معنای پایان زندگیست.

واقعیت: بلی درست است، این عفونت غیر قابل درمان است ولی بیماران به لطف پیشرفت‌های علمی حاصل شده می‌توانند زندگی پر حاصلی داشته باشند. در تحقیقی که در اوایل دهه‌ی 1980 انجام شد و بیماری کشف شد، بیماران تنها برای چند سال زنده می‌ماندند. ولی امروزه طول عمر بیماران به طور قابل توجهی افزایش یافته است. با مراقبت و درمان مناسب، بیماری را می‌توان به طور مؤثر کنترل کرد.

افسانه‌ی 6: آلوده شدن به اچ آی وی به خاطر وجود داروهای جدید جای نگرانی ندارد.

واقعیت: اگر در نظر گرفتن اچ آی وی و ایدز به عنوان یک عامل مرگ مفهوم نادرستی باشد، بر این باور بودن که عفونت جدی نیست نیز نادرست است. اگر چه داروهای جدید به افزایش طول عمر بیماران کمک می‌کند ولی نمی‌توان از این مسئله عبور کرد که این یک درمان مادام‌العمر است که عوارض جانبی زیادی با خود به همراه دارد. همچنین، فراموش کردن هر وعده‌ی دارویی شانس عدم تأثیرگذاری دارو را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، خطر نشان دادن مقاومت در برابر دارو نیز وجود دارد. اگرچه پیشرفت‌هایی در درمان‌ دارویی صورت گرفته است ولی این عذر موجهی برای داشتن رابطه‌ی جنسی غیر ایمن به شمار نمی‌رود.

افسانه‌ی 7: انتقال اچ آی وی از طریق رابطه‌ی جنسی دهانی ممکن نیست.

واقعیت: انتقال ویروس اچ آی وی از طریق رابطه‌ی جنسی دهانی کمتر متداول است ولی اگر در حفره‌ی دهانی شخص زخم یا بریدگی وجود داشته باشد، امکان تماس با ویروس وجود دارد. اگر چه امکان آلوده شدن به ویروس از طریق انتقال بزاق وجود ندارد ولی وجود زخم‌های باز منبعی از عفونت است که می‌تواند اچ آی وی را انتقال دهد.

افسانه‌ی 8: در اکثر موارد، اچ آی وی – ایدز با مردان همجنس باز مرتبط است.

واقعیت: تحقیقات انجام شده نشان داده است که اچ آی وی – ایدز در دگرجنسگرایان به مراتب متداول‌تر از همجنسگرایان است.

افسانه‌ی 9: افراد تحت درمان نمی‌توانند عفونت را پخش کنند.

واقعیت: اگر چه دار در کنترل کردن عفونت مؤثر است ولی ویروس باز هم می‌تواند انتقال یابد. درمان ضد ویروسی برای کاهش حضور ویروس در خون فرد مبتلا انجام می‌شود ولی عفونت به قدر کافی فعال است تا پخش شود.

افسانه‌ی 10: افرادی که در معرض اچ آی وی قرار می‌گیرند علایم را زود نشان می‌دهند.

واقعیت: شخص مبتلا به اچ آی وی ممکن است سال‌ها سالم به نظر برسد. تحقیقات انجام شده نشان داده است که عدم وجود علایم در افراد مبتلا به اچ آی وی می‌تواند تا 10 سال ادامه داشته باشد. علاوه بر این، علایم اچ آی وی قابل تشخیص نیست. از اینرو، توصیه می‌شود شخص آزمایش خون بدهد.

افسانه‌ی ی11: قرص‌های ضد بارداری زنان را در مقابل اچ آی وی مقاوم می‌سازد.

واقعیت: قرص‌های ضد بارداری برای حفاظت از خانم‌‌ها در برابر بارداری برنامه ریزی نشده ساخته شده است. این قرص‌ها هیچ حفاظتی در برابر اچ آی وی یا دیگر بیماری‌های قابل سرایت از طریق رابطه‌ی جنسی ایجاد نمی‌کند. محافظ‌های لاتکس می‌تواند به جلوگیری از انتقال اچ آی وی کمک کند.

افسانه‌ی 12: اچ آی وی – ایدز نوعی سلاح کشتار دسته جمعی است.

واقعیت: black community در ایالات متحده بر این باور بود که اچ آی وی – ایدز توطئه‌ی دولتی برای کاهش تعداد جمعیت می‌باشد. این باور از آزمایش سیفیلیس تاسکیگی که بین سال‌های 1932و 1972 انجام شد، نشأت می‌گرفت. شرکت کنندگان مردان آفریقایی – آمریکایی بودند و تحقیق به منظور وجود سیفیلیس انجام شد.