مترجم: رزیتا ملکی‌زاده
منبع:راسخون
منبع:راسخون
گفته می‌شود که بیماری خود ایمنی هنگامی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن به اشتباه سلولها و بافتهای بدن را تهدیدی برای بدن در نظر گرفته و به آنها حمله کند. این مقاله در مورد این بیماری اطلاعاتی را فراهم ساخته است.
سیستم ایمنی بدن شامل برخی اندامها، سلولهای ایمنی، پروتئین‌ها، و موادی است که به جلوگیری از عفونت کمک می‌کنند. زمانی که در سلولهای ایمنی یا دیگر اجزاء سیستم ایمنی بدن نابهنجاری‌هایی وجود داشته باشد، انسان به احتمال زیاد نسبت به انواع عفونت آسیب‌پذیر می‌شود. در چنین شرایطی، بیماری نقص ایمنی در انسان تشخیص داده می‌شود. گاهی، ناهنجاری‌هایی که موجب ابتلا به بیماریهای نقص ایمنی اولیه می‌شوند، همچنین می‌توانند به پاسخ ایمنی غیر طبیعی منجر شوند. در برخی از موارد، چنین پاسخ ایمنی می‌تواند به بیماریهای خود ایمنی بیانجامد، که در آن سیستم ایمنی به بدن حمله‌ور می‌شود.
هدف سیستم ایمنی بدن محافظت از بدن در برابر عوامل خارجی است که به طور بالقوه می‌توانند به بدن آسیب برسانند. این عوامل خارجی عبارتند از: محرکهای محیطی، سلولهای غیر طبیعی بدن، و عوامل بیماری‌زا مانند ویروس‌ها، باکتری‌ها، قارچ، و غیره. هنگامی که فردی تحت تأثیر یک بیماری خود ایمنی قرار می‌گیرد، سیستم ایمنی بدن قادر به تشخیص بین این عوامل خارجی و سلولها و بافتهای خود بدن نبوده و در نتیجه، به سلولها و بافتهای بی‌ضرر درون بدن حمله می‌کند.
در حالی که عوامل ژنتیکی می‌توانند باعث شوند، فرد مستعد ابتلا به چنین بیماری شود، طبق یک واقعیت شناخته شده، این شرایط در زنان شایع‌تر است. تقریباً 80% افرادی که دچار این اختلالات شده‌اند، زن می‌باشند.
مدیریت خشم والدین در برگیرنده مجموعه نکاتی است که به شما کمک می‌کند خشم خود را فرو می‌دهید؟.شما تا چه اندازه سعی می‌کنید خود را از خشم دور نگه‌دارید؟ چگونه خود را آرام می‌کنید؟ چگونه با وضعیت‌های پیچیده دست و پنجه نرم می‌کنید بدون اینکه کنترل خود را از دست بدهید؟ در ادامه راه‌حل ها را به شما ارائه می‌دهیم.
اختلالات خود ایمنی
پاسخ ایمنی غیر طبیعی می‌تواند به طور مستقیم بر علیه سلولها، بافتها یا عضوی خاص باشد. نواحی از بدن که به طور معمول تحت تأثیر قرار می‌گیرند، شامل غدد درون ریز مانند تیروئید و پانکراس، بافت همبند، مفاصل، عضلات، پوست، سلولهای قرمز خون، رگ‌های خونی، و غیره می‌باشند. علائم بسته به قسمتی از بدن که مورد حمله‌ی سیستم ایمنی قرار گرفته، تفاوت می‌کند. چنین پاسخ ایمنی غیر طبیعی همچنین می‌تواند موجب شود، فرد در معرض ابتلا به عفونت قرار گیرد. توارث و یا ژنتیک، سموم محیطی، ویروس‌های خارجی، تضعیف سیستم ایمنی بدن به علت سوء مصرف بیش از حد مواد، استرس بیش از اندازه می‌توانند موجب ابتلا به این عارضه شوند. در این قسمت فهرستی از بیماریهای خود ایمنی رایج را در اختیارتان قرار می‌دهیم: آرتریت روماتوئید
دیابت نوع 1
پسوریازیس
بیماری آدیسون (Addison's disease)
بیماری سلیاک - اسپرو (روده حساس به گلوتن)
درماتومیوزیت
بیماری گریوز
تیروئیدیت هاشیموتو
اسکلروزیس چندگانه یا اِم اس (MS)
بیماری میاستنی گراویس (Myasthenia gravis)
کم خونی خطرناک
آرتریت واکنشی
سندرم شوگرن
لوپوس اریتماتوی سیستمیک
تشخیص
علاوه بر معاینه فیزیکی و آنالیز تاریخچه پزشکی بیمار، آزمایش‌های تشخیصی خاصی می‌توانند به شناسایی این بیماری‌ها کمک کنند. این آزمایشات عبارتند از: آزمایشان آنتی بادی ضد هسته‌ای (ANA)
آزمایشات اتو آنتی بادی (Autoantibody tests)
پانل متابولیک جامع (Comprehensive metabolic panel)
شمارش کامل خون (CBC)
پروتئین واکنشگر سی (CRP)
سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR)
آزمایش ادرار
درمان
برای اختلالات خود ایمنی هیچ درمانی وجود ندارد. اساساً درمان شامل استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی است که پاسخ ایمنی غیر طبیعی سیستم ایمنی بدن را فرو می‌نشانند. همچنین، لازم است بخاطر مواد مغذی از دست رفته و یا موادی که توسط بیماری خود ایمنی به وجود آمده‌اند، تغییراتی ایجاد شود. از اینرو، جهت کاهش علائم دیگری که ممکن است فرد مبتلا با آنها روبرو شود، مکمل‌های تغذیه‌ای و داروهای متناسب تجویز می‌شود. بسته به شرایط بیمار، مکمل‌های غذایی، مسکن‌ها، و یا داروهای ضد التهابی، و غیره، نیز ممکن است تجویز شود.نکته‌ی پایانی اینکه، علائم یک بیماری خود ایمنی را می‌توان به کمک دارو تحت کنترل در آورد. فردی که مبتلا به چنین عارضه‌ای شده، دوره‌هایی از بهبود (زمانی که علائم کمترین حالت باشند) و یا عود (زمانی که علائم بدتر شوند) را تجربه خواهد کرد. بنابراین، ضروری است توصیه‌های پزشکی را دنبال کرده و جهت معاینات منظم به پزشک مراجعه نمایید. همچنین بیمار بایستی سعی کند دچار استرس نشود، به این دلیل که استرس یا فشار روانی می‌تواند موجب عود بیماری شود.
سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه‌ی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه‌های پزشک متخصص در نظر گرفته شود.
/ج
