درخواست آژانس کمک های غذایی سازمان ملل از کشور ها برای رفع ممنوعیت از صادرات مواد غذایی
رییس برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل(WFP)(1) از کشور ها خواسته است که ممنوعیت صادرات مواد غذایی را رفع نمایند تا غذای بیشتری جهت کمک های بشردوستانه در دسترس قرار گیرد.
ژوزت شیران، مدیر اجرایی برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل، روز 6 مه در جلسه ای در مؤسسۀ بین المللی اقتصاد در واشنگتن، اظهار داشت، بعد از چند بار افزایش قیمت محصولات غذایی در سال گذشته، حدود 40 کشور محدودیت هایی برای صادرات این مواد وضع کرده اند. نتیجتا ً برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل برای تأمین مواد غذایی به مقدار کافی، دچار مشکل شده است.
او این بحران را یک سونامی بی صدا خواند که 100 میلیون تن در سراسر جهان را تهدید به غرق شدن در گرسنگی می کند.
شیران گفت وجود مشکلات در خریداری مواد غذایی، موجب می شود سازمان او نتواند کمک های غذایی را به مناطق محتاج، مانند سودان برساند. او در مؤسسۀ بین المللی اقتصاد در واشنگتن گفت، منع صادرات باعث می شود برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل برای خریداری مواد غذایی به مناطق دورتر از مراکز نیاز مراجعه کند و این امر تهیۀ مواد غذایی برای قحطی زدگان سودان و سایر گرسنگان را هم با تأخیر و هم با چالش های لجستیکی مواجه می کند.
او گفت برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل با چالش آمیخته شدن سوخت و بازار های غذا روبرو است. تولید کنندگان مواد غذایی با پذیرش جریمۀ مربوط، قرارداد های خود را با برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل بر هم زده و در عوض، محصولات خود را با قیمت بالاتر به تولید کنندگان سوخت بیولوژیکی می فروشند.
برنامۀ غذای جهانی در انتظار دریافت 755 میلیون دلار از سوی گروه های ارائه دهندۀ کمک های مالی برای جبران کمبود بودجۀ سال مالی خود به علت قیمت های سرسام آور مواد غذایی و هزینۀ حمل و نقل است. این افزایش قیمت ها از اواخر فوریه که سازمان اعلام 500 میلیون دلار کسری بودجه کرده بود، باز هم بالا تر رفته است.
سازمان، خواهان پاسخ منسجم تر و بیشتر جامعۀ بین الملل به مشکل گرسنگی در جهان است.
شیران گفت، اهدا کنندگان کمک های مالی در دوره های کوتاه و میان مدت می توانند به کشاورزان کشور های در حال توسعه، در تهیۀ بذر و کود کمک کنند تا آن ها میزان تولید محصولات خود را افزایش دهند. اهدا کنندگان در شناسایی گروه هایی از افراد که به تازگی به خیل گرسنگان و قربانیان سوء تغذیه پیوسته اند نیز می توانند تلاش کرده و از آن ها حمایت های لازم را به عمل آورند.
از آسیب پذیرترین اقشار، پناهندگان و مهاجران در خاک کشور خودشان هستند، همین طور مادران و کودکان، بیماران ایدز/HIV، کشاورزان خرده پا و ساکنان شهر هایی که روزانه بیش از 1 دلار درآمد ندارند.
حمایت از این افراد به صورت تأمین مواد غذایی برای آنان و ایجاد برنامه های تغذیه در مدارس است که به خانواده های کم درآمد کمک می کند بخشی از ضروری ترین مواد غذایی را از این راه دریافت کنند.
نیاز به این گونه سیستم های کمک رسانی به عنوان مثال در هاییتی دیده می شود، که حدود نیمی از جمعیت دچار سوءتغذیه بوده و 60 درصد از درآمد خانواده به تهیۀ مواد غذایی اختصاص می یابد. او گفت، شیرۀ نیشکر که سابقا ً استفادۀ دارویی داشت و فاقد خواص غذایی است، اکنون به دلیل ارزان بودن به صورت غذا استفاده می شود.
شیران گفت، در بوروندی، غذای عمدۀ کشور مانیوک است که قیمت آن از اواسط سال 2007، به میزان 200 درصد افزایش یافته است. خانواده های فقیر مجبور به استفاده از مانیوک مانده هستند که در ماه های اخیر قیمت آن هم سه برابر شده است.
او پیشنهاد کرد که اهدا کنندگان با قرار دادن کوپن خرید مواد غذایی در دسترس مردم نیازمند می توانند کمک کنند آن ها از محصولات محلی استفاده نمایند، که در حال حاضر خرید آن ها به علت گرانی بیش از حد، برایشان امکان پذیر نیست.
شیران گفت، مقامات هم می توانند با ایجاد تغییر در سیاست های خود، از کشاورزان کشور های در راه توسعه بیشتر خرید کنند. این تغییر، موجب حمایت از رشد اقتصاد محلی شده و زودتر از حمل و نقل پرهزینه از یک سو به سوی دیگر اقیانوس به دست نیازمندان خواهد رسید.
پرزیدنت بوش از کنگره خواسته است اجازه دهد آمریکا تا 25 درصد از کمک های غذایی را از کشاورزان کشور های در حال توسعه خریداری نماید. این راه حل نیز جزئی از لایحۀ مزارع است که کنگره هنوز روی آن مشغول به بحث می باشد.
برای پاسخ دراز مدت به این بحران، اهدا کنندگان کمک های غذایی و دریافت کنندگان، هر دو می بایست به اصلاح سیاست های خود بپردازند.
شیران گفت، بدون افزایش اقدامات بین المللی در جهت رفع بحران غذا، گرسنگی و سوءتغذیه در جهان ادامه یافته و نه تنها سلامتی مردم با خطر روبرو می شود، بلکه ادامۀ تحصیل و حضور کودکان در مدارس هم کاهش خواهد یافت.
شیران گفت، سازمانش در حال تبدیل از تأمین کنندۀ کمک های اضطراری غذایی، به آژانسی فعال در رشد و پیشرفت کشاورزی برای ثبات سیستم های تأمین غذا است.
این تلاش ها شامل آموزش دادن به کشاورزان در زمینۀ شیوه های تولید و بازسازی زیرساخت ها است.
او گفت، برای مثال، برنامۀ غذای جهانی در سال های اخیر 5 میلیارد نهال درخت کاشته است، که به استحکام خاک کمک کرده و می توان هزاران کیلومتر جاده روی آن احداث کرد.
شیران گفت سازمان او با همگاهنگی با سایر اهدا کنندگان مشغول تهیۀ مواد غذایی و سایر ضروریات برای مردم برمه است که در اوایل ما مه درمعرض یک تندباد شدید قرار گرفتند. او گفت، از آن جا که برمه بخشی از منطقۀ تولید کنندۀ برنج در آسیا می باشد، این تند باد مشکل محصول برنج از دست رفته را تشدید می کند.
ایالات متحده بزرگترین کشور اهدا کنندۀ کمک های غذایی جهان است که مسئولیت نیمی از کلیۀ کمک های غذایی را به عهده داشته است. این کشور تأمین کنندۀ تقریبا ً 40 درصد از مشارکت های برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل است.
ژوزت شیران، مدیر اجرایی برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل، روز 6 مه در جلسه ای در مؤسسۀ بین المللی اقتصاد در واشنگتن، اظهار داشت، بعد از چند بار افزایش قیمت محصولات غذایی در سال گذشته، حدود 40 کشور محدودیت هایی برای صادرات این مواد وضع کرده اند. نتیجتا ً برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل برای تأمین مواد غذایی به مقدار کافی، دچار مشکل شده است.
او این بحران را یک سونامی بی صدا خواند که 100 میلیون تن در سراسر جهان را تهدید به غرق شدن در گرسنگی می کند.
شیران گفت وجود مشکلات در خریداری مواد غذایی، موجب می شود سازمان او نتواند کمک های غذایی را به مناطق محتاج، مانند سودان برساند. او در مؤسسۀ بین المللی اقتصاد در واشنگتن گفت، منع صادرات باعث می شود برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل برای خریداری مواد غذایی به مناطق دورتر از مراکز نیاز مراجعه کند و این امر تهیۀ مواد غذایی برای قحطی زدگان سودان و سایر گرسنگان را هم با تأخیر و هم با چالش های لجستیکی مواجه می کند.
او گفت برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل با چالش آمیخته شدن سوخت و بازار های غذا روبرو است. تولید کنندگان مواد غذایی با پذیرش جریمۀ مربوط، قرارداد های خود را با برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل بر هم زده و در عوض، محصولات خود را با قیمت بالاتر به تولید کنندگان سوخت بیولوژیکی می فروشند.
برنامۀ غذای جهانی در انتظار دریافت 755 میلیون دلار از سوی گروه های ارائه دهندۀ کمک های مالی برای جبران کمبود بودجۀ سال مالی خود به علت قیمت های سرسام آور مواد غذایی و هزینۀ حمل و نقل است. این افزایش قیمت ها از اواخر فوریه که سازمان اعلام 500 میلیون دلار کسری بودجه کرده بود، باز هم بالا تر رفته است.
سازمان، خواهان پاسخ منسجم تر و بیشتر جامعۀ بین الملل به مشکل گرسنگی در جهان است.
شیران گفت، اهدا کنندگان کمک های مالی در دوره های کوتاه و میان مدت می توانند به کشاورزان کشور های در حال توسعه، در تهیۀ بذر و کود کمک کنند تا آن ها میزان تولید محصولات خود را افزایش دهند. اهدا کنندگان در شناسایی گروه هایی از افراد که به تازگی به خیل گرسنگان و قربانیان سوء تغذیه پیوسته اند نیز می توانند تلاش کرده و از آن ها حمایت های لازم را به عمل آورند.
از آسیب پذیرترین اقشار، پناهندگان و مهاجران در خاک کشور خودشان هستند، همین طور مادران و کودکان، بیماران ایدز/HIV، کشاورزان خرده پا و ساکنان شهر هایی که روزانه بیش از 1 دلار درآمد ندارند.
حمایت از این افراد به صورت تأمین مواد غذایی برای آنان و ایجاد برنامه های تغذیه در مدارس است که به خانواده های کم درآمد کمک می کند بخشی از ضروری ترین مواد غذایی را از این راه دریافت کنند.
نیاز به این گونه سیستم های کمک رسانی به عنوان مثال در هاییتی دیده می شود، که حدود نیمی از جمعیت دچار سوءتغذیه بوده و 60 درصد از درآمد خانواده به تهیۀ مواد غذایی اختصاص می یابد. او گفت، شیرۀ نیشکر که سابقا ً استفادۀ دارویی داشت و فاقد خواص غذایی است، اکنون به دلیل ارزان بودن به صورت غذا استفاده می شود.
شیران گفت، در بوروندی، غذای عمدۀ کشور مانیوک است که قیمت آن از اواسط سال 2007، به میزان 200 درصد افزایش یافته است. خانواده های فقیر مجبور به استفاده از مانیوک مانده هستند که در ماه های اخیر قیمت آن هم سه برابر شده است.
او پیشنهاد کرد که اهدا کنندگان با قرار دادن کوپن خرید مواد غذایی در دسترس مردم نیازمند می توانند کمک کنند آن ها از محصولات محلی استفاده نمایند، که در حال حاضر خرید آن ها به علت گرانی بیش از حد، برایشان امکان پذیر نیست.
شیران گفت، مقامات هم می توانند با ایجاد تغییر در سیاست های خود، از کشاورزان کشور های در راه توسعه بیشتر خرید کنند. این تغییر، موجب حمایت از رشد اقتصاد محلی شده و زودتر از حمل و نقل پرهزینه از یک سو به سوی دیگر اقیانوس به دست نیازمندان خواهد رسید.
پرزیدنت بوش از کنگره خواسته است اجازه دهد آمریکا تا 25 درصد از کمک های غذایی را از کشاورزان کشور های در حال توسعه خریداری نماید. این راه حل نیز جزئی از لایحۀ مزارع است که کنگره هنوز روی آن مشغول به بحث می باشد.
برای پاسخ دراز مدت به این بحران، اهدا کنندگان کمک های غذایی و دریافت کنندگان، هر دو می بایست به اصلاح سیاست های خود بپردازند.
شیران گفت، بدون افزایش اقدامات بین المللی در جهت رفع بحران غذا، گرسنگی و سوءتغذیه در جهان ادامه یافته و نه تنها سلامتی مردم با خطر روبرو می شود، بلکه ادامۀ تحصیل و حضور کودکان در مدارس هم کاهش خواهد یافت.
پیشرفت کشاورزی
شیران گفت، سازمانش در حال تبدیل از تأمین کنندۀ کمک های اضطراری غذایی، به آژانسی فعال در رشد و پیشرفت کشاورزی برای ثبات سیستم های تأمین غذا است.
این تلاش ها شامل آموزش دادن به کشاورزان در زمینۀ شیوه های تولید و بازسازی زیرساخت ها است.
او گفت، برای مثال، برنامۀ غذای جهانی در سال های اخیر 5 میلیارد نهال درخت کاشته است، که به استحکام خاک کمک کرده و می توان هزاران کیلومتر جاده روی آن احداث کرد.
شیران گفت سازمان او با همگاهنگی با سایر اهدا کنندگان مشغول تهیۀ مواد غذایی و سایر ضروریات برای مردم برمه است که در اوایل ما مه درمعرض یک تندباد شدید قرار گرفتند. او گفت، از آن جا که برمه بخشی از منطقۀ تولید کنندۀ برنج در آسیا می باشد، این تند باد مشکل محصول برنج از دست رفته را تشدید می کند.
ایالات متحده بزرگترین کشور اهدا کنندۀ کمک های غذایی جهان است که مسئولیت نیمی از کلیۀ کمک های غذایی را به عهده داشته است. این کشور تأمین کنندۀ تقریبا ً 40 درصد از مشارکت های برنامۀ غذای جهانی سازمان ملل است.
پی نوشت:
1. U.N. World Food Programme (WFP)
2. Food and Agriculture Organization (FAO)
