« به جاي مشاجره با آرامش صحبت كنيد »
در بسياري موارد در خانواده ميان همسران دلخوري‌هايي ايجاد مي‌شود كه در چنين مواردي ممكن است همسران ترجيح دهند كمتر به صحبت با يكديگر بپردازند و شايد هم احساس كنند كه سكوت مي‌تواند از تبادل كلمات و عباراتي كه مسئله را بغرنج‌تر كند جلوگيري كند.
اما آنچه بايد به خاطر داشته باشيد اين است كه شايد با هم ارتباط كلامي و لفظي نداشته باشيد اما همچنان مشغول برقراري ارتباط احساسي و عاطفي هستيد.
نكته مهم ديگر اين است كه اگر فرزند داريد بايد توجه داشته باشيد كه فرزندان همواره بخشي جدايي ناپذير از زندگي شما هستند و همان طور كه حالات شما و همسرتان بر يكديگر تأثير مي‌گذارد اين ارتباط بر فرزندان نيز تأثيرگذار خواهد بود.
پس با وجود دلخوري راه ارتباطي را ميان خود و همسرتان باز بگذاريد. تا فرزندان نيز احساس فشار كمتري داشته باشند.
ممكن است در مراحل اوليه اين ارتباط برايتان مشكل باشد اما چنانچه سعي كنيد خواهيد توانست مسئله ناراحت كننده را خارج از موضوع بحث قرار داده و به صحبت و گفتگو بپردازيد.
در بسياري از موارد ممكن است همسرتان تمايل به صحبت كردن داشته باشد اما رفتار سرد و كناره‌گيري شما اين امكان را به او ندهد و مشكل ديگر اين است كه در چنين وضعيتي فرزندان احساس نگراني و در مواردي نيز گناه مي‌كنند و از آنچه قرار است اتفاق بيفتد مي‌ترسند. پس بايد به گونه‌اي رفتار كنيد كه بدانند مشكل پيش آمده را خودتان و همسرتان به نوعي رفع مي‌كنيد و جايي براي اضطراب آنها وجود ندارد.
در عين حال وقتي با همسرتان مشكلي داريد نبايد فرزندان را از محبت خود محروم سازيد. حتي در مواردي اگر هم از شما سؤال كنند بهتر است مشكل ايجاد شده را برايشان تشريح نكنيد.
بپذيريد كه در هر مشكلي هر دو طرف تا حدي مقصرند و همواره يك نفر ظالم و ديگري قرباني نيست. در عين حال با توجه به احساس كنترلي كه بر امور داريد سعي در برطرف كردن داشته باشيد نه اينكه مدام سكوت كنيد و حالت ناخوشايندي داشته باشيد و انتظار داشته باشيد همسرتان به تنهايي آن را حل كند.
بايد با خود بگوييد «در چنين وضعيتي چه مي‌توان كرد؟» موضوع را براي خود تشريح كنيد. زيرا اگر اين كار را صادقانه و صحيح انجام دهيد و يك طرفه به قضيه ننگريد در بسياري موارد متوجه مي‌شويد كه شما هم بي‌تقصير نبوديد و يا اينكه حداقل موضوع به آن بزرگي كه شما مي‌انديشيد نبوده است. بدين ترتيب به طور ناخودآگاه از شدت خشم و نارضايتي‌تان كاسته مي‌شود.
حتي گاهي اوقات وقتي در مشاجرات خانوادگي يكي از طرفين حتي به طور غير مستقيم علاقه خود را به خانواده نشان دهد مسئله تا حدي حل مي‌شود چرا كه عامل بسياري از ناملايمات و مشاجرات در خانواده سوءتفاهم است.
احساس نارضايتي، خشم، حسادت و عدم امنيت ممكن است در هر مشاجره‌اي به فرد دست بدهد اما مهم، نگرش شما به قضيه و واقع‌بيني‌تان است.
مي‌توان ارتباط را به گونه‌اي انعطاف پذير كرد تا توقع گرفتن و دادن از بين رود. وقتي طرف مقابل در بحث شما را قانع مي‌كند هرگز تصور نكنيد مغلوب شده‌ايد يا شكست خورده‌ايد.
فقط بايد ببينيد آنچه كه به دليل پافشاري بر عقيده خود از دست خواهيد داد ارزشش را دارد يا خير؟
آيا راه ديگري براي رسيدن به اهداف معقولانه وجود ندارد كه به فرزندان هم آسيبي نرساند؟
در ضمن ممكن است همسرتان چيزي گفته يا كاري كرده كه اصلا درست نبوده اما گاهي واكنش شما نيز به اين كار به قدري مبهم و در عين حال ناراحت كننده است كه راهي را براي بازگشت نمي‌گذارد. در چنين مواردي با خود بينديشيد كه اگر قرار باشد مشكل را به شكل فيلمي ببينيد موقعيت رفتاري و كلامي شما چگونه است. آيا شما هم واكنشي به مراتب خشن‌تر و شديدتر نداشته ايد؟
بهترين راه در چنين موقعيت‌هايي اين است كه پس از زماني براي آرامش با همسرتان صحبت كنيد و در اين گفتگوي دو جانبه نيز اهدافي را دنبال كنيد:
به جاي يافتن مقصر به دنبال اين باشيد كه بدانيد منظور واقعي او از اين رفتار چه بوده است.
آيا شما مسئله را بيش از حد بزرگ نمي‌كنيد.
احساس واقعي خود را بيان كنيد.
در بسياري از موارد يكي از همسران به دليل علاقه شديدي كه به طرف مقابل دارد انتظار رفتار يا كلامي خاص را از طرف مقابل نداشته اما با بروز اين مسئله چنان دگرگون مي‌شود و رفتاري تند از خود نشان مي‌دهد كه همسرش تصور مي‌كند اگر ذره‌اي محبت در دل او وجود داشت چنين نمي‌كرد.
پس به جاي واكنش‌هاي غير مستقيم و آزاردهنده سعي كنيد منظور واقعي و حتي علت واقعي ناراحتي خود را بيان كنيد.
در ضمن بدانيد كه فرزندان هر لحظه در حال برقراري ارتباط با شما هستند و احساسات ناخوشايند شما فقط مختص به خودتان نيست بلكه به نحوي بر فرزندان نيز تاثير مي‌گذارد. پس در هر مشكلي مسئله را از زاويه ديگري نيز ببينيد و ببينيد بهترين و آرامش‌بخش‌ترين راه براي نتيجه گرفتن چيست.
زيرا والدين ناراضي فرزنداني مضطرب خواهند داشت و نهايتا به كل خانواده صدمه مي‌رسد.
منبع: http://www.al-shia.com
اما آنچه بايد به خاطر داشته باشيد اين است كه شايد با هم ارتباط كلامي و لفظي نداشته باشيد اما همچنان مشغول برقراري ارتباط احساسي و عاطفي هستيد.
نكته مهم ديگر اين است كه اگر فرزند داريد بايد توجه داشته باشيد كه فرزندان همواره بخشي جدايي ناپذير از زندگي شما هستند و همان طور كه حالات شما و همسرتان بر يكديگر تأثير مي‌گذارد اين ارتباط بر فرزندان نيز تأثيرگذار خواهد بود.
پس با وجود دلخوري راه ارتباطي را ميان خود و همسرتان باز بگذاريد. تا فرزندان نيز احساس فشار كمتري داشته باشند.
ممكن است در مراحل اوليه اين ارتباط برايتان مشكل باشد اما چنانچه سعي كنيد خواهيد توانست مسئله ناراحت كننده را خارج از موضوع بحث قرار داده و به صحبت و گفتگو بپردازيد.
در بسياري از موارد ممكن است همسرتان تمايل به صحبت كردن داشته باشد اما رفتار سرد و كناره‌گيري شما اين امكان را به او ندهد و مشكل ديگر اين است كه در چنين وضعيتي فرزندان احساس نگراني و در مواردي نيز گناه مي‌كنند و از آنچه قرار است اتفاق بيفتد مي‌ترسند. پس بايد به گونه‌اي رفتار كنيد كه بدانند مشكل پيش آمده را خودتان و همسرتان به نوعي رفع مي‌كنيد و جايي براي اضطراب آنها وجود ندارد.
در عين حال وقتي با همسرتان مشكلي داريد نبايد فرزندان را از محبت خود محروم سازيد. حتي در مواردي اگر هم از شما سؤال كنند بهتر است مشكل ايجاد شده را برايشان تشريح نكنيد.
بپذيريد كه در هر مشكلي هر دو طرف تا حدي مقصرند و همواره يك نفر ظالم و ديگري قرباني نيست. در عين حال با توجه به احساس كنترلي كه بر امور داريد سعي در برطرف كردن داشته باشيد نه اينكه مدام سكوت كنيد و حالت ناخوشايندي داشته باشيد و انتظار داشته باشيد همسرتان به تنهايي آن را حل كند.
بايد با خود بگوييد «در چنين وضعيتي چه مي‌توان كرد؟» موضوع را براي خود تشريح كنيد. زيرا اگر اين كار را صادقانه و صحيح انجام دهيد و يك طرفه به قضيه ننگريد در بسياري موارد متوجه مي‌شويد كه شما هم بي‌تقصير نبوديد و يا اينكه حداقل موضوع به آن بزرگي كه شما مي‌انديشيد نبوده است. بدين ترتيب به طور ناخودآگاه از شدت خشم و نارضايتي‌تان كاسته مي‌شود.
حتي گاهي اوقات وقتي در مشاجرات خانوادگي يكي از طرفين حتي به طور غير مستقيم علاقه خود را به خانواده نشان دهد مسئله تا حدي حل مي‌شود چرا كه عامل بسياري از ناملايمات و مشاجرات در خانواده سوءتفاهم است.
احساس نارضايتي، خشم، حسادت و عدم امنيت ممكن است در هر مشاجره‌اي به فرد دست بدهد اما مهم، نگرش شما به قضيه و واقع‌بيني‌تان است.
مي‌توان ارتباط را به گونه‌اي انعطاف پذير كرد تا توقع گرفتن و دادن از بين رود. وقتي طرف مقابل در بحث شما را قانع مي‌كند هرگز تصور نكنيد مغلوب شده‌ايد يا شكست خورده‌ايد.
فقط بايد ببينيد آنچه كه به دليل پافشاري بر عقيده خود از دست خواهيد داد ارزشش را دارد يا خير؟
آيا راه ديگري براي رسيدن به اهداف معقولانه وجود ندارد كه به فرزندان هم آسيبي نرساند؟
در ضمن ممكن است همسرتان چيزي گفته يا كاري كرده كه اصلا درست نبوده اما گاهي واكنش شما نيز به اين كار به قدري مبهم و در عين حال ناراحت كننده است كه راهي را براي بازگشت نمي‌گذارد. در چنين مواردي با خود بينديشيد كه اگر قرار باشد مشكل را به شكل فيلمي ببينيد موقعيت رفتاري و كلامي شما چگونه است. آيا شما هم واكنشي به مراتب خشن‌تر و شديدتر نداشته ايد؟
بهترين راه در چنين موقعيت‌هايي اين است كه پس از زماني براي آرامش با همسرتان صحبت كنيد و در اين گفتگوي دو جانبه نيز اهدافي را دنبال كنيد:
در بسياري از موارد يكي از همسران به دليل علاقه شديدي كه به طرف مقابل دارد انتظار رفتار يا كلامي خاص را از طرف مقابل نداشته اما با بروز اين مسئله چنان دگرگون مي‌شود و رفتاري تند از خود نشان مي‌دهد كه همسرش تصور مي‌كند اگر ذره‌اي محبت در دل او وجود داشت چنين نمي‌كرد.
پس به جاي واكنش‌هاي غير مستقيم و آزاردهنده سعي كنيد منظور واقعي و حتي علت واقعي ناراحتي خود را بيان كنيد.
در ضمن بدانيد كه فرزندان هر لحظه در حال برقراري ارتباط با شما هستند و احساسات ناخوشايند شما فقط مختص به خودتان نيست بلكه به نحوي بر فرزندان نيز تاثير مي‌گذارد. پس در هر مشكلي مسئله را از زاويه ديگري نيز ببينيد و ببينيد بهترين و آرامش‌بخش‌ترين راه براي نتيجه گرفتن چيست.
زيرا والدين ناراضي فرزنداني مضطرب خواهند داشت و نهايتا به كل خانواده صدمه مي‌رسد.
منبع: http://www.al-shia.com
