نقش علما در عصر غيبت
امام صادق (ع) فرمود :« علمآء شيعتنا يرابطون بالثغر الذي يلي ابليس و عفاريته ، يمنعونهم عن الخروج علي ضعفآء شيعتنا و عن ان يسلط ابليس و شيعته النواصب ؛ (2) علماي شيعه ي ما مرزباناني هستند در برابر شيطان و دار و دسته ي بدش که از يورش آنان بر شيعيان مستضعف و نيز از سلطه ي ابليس و دنباله روهاي ولايت ستيزش جلوگيري مي کنند . »
امام هادي (ع) فرمود :« لولا من يبقي بعد غيبة قآئمکم (ع) عن العمآء الداعين إليه و الدالين عليه و الذابين عن دينه لحجة الله و المنقذين لضعفاء عباد الله من شباک إبليس و مردته و من فخاخ النواصب لما بقي أحد إلا ارتد عن دين الله و لکنهم الذين يمسکون ازمة قلوب ضعفآء الشيعة کما يمسک صاحب السفينة سکانها ، اولئک هم الأفضلون عند الله عزو جل ؛ (3) اگر دوران غيبت قائم آل محمد (ص) دانشمنداني نبودند که مردم را به سوي او هدايت و راهنمايي کنند وبا حجت هاي الهي از دينش دفاع نمايند و شيعيان ضعيف را از دام هاي شيطاني و پيروانش رهايي دهند و از دام هاي ناصبي ها ( دشمنان اهل بيت (ع)) نجات بخشند . کسي در دين خدا پا برجا نمي ماند و همه مرتد مي شدند ، .ولي آنان رهبري دل هاي شيعيان ضعيف را با قدرت در دست مي گيرند و حفظ مي کنند ، چنان که ناخداي کشتي ، سکان و فرمان کشتي را نگاه مي دارد ؛ بنابراين آنان نزد خدا والاترين انسان ها هستند . »
بدين ترتيب ، راه حفظ دين و سلوک در راه مستقيم ، با شناخت دين از طريق علماي دين و دين شناسان متخصص و پيروي از نظرات آن ها و نزديک شدن به آن ها و تخلف نکردن از دستورات عملي و ديني آنان ميسر است ، در غير اين صورت ، دزدان عقيده و راهزنان ديني ، متدينين را از دين منحرف مي سازند .
راه ديگر براي حفظ دين و جلوگيري انحطاط ، توسل و دعا و تمسک به اهل بيت (ع)است . حضرت حجت (ع) خود دستور و سفارش فرمود که در عصر غيبت ، دعاي فرج که معروف به دعاي غريق است را زياد بخوانند و در خواندن آن مداومت نمايند که آن دعا اين است : « إلهي عظم البلاء و برح الخفاء .......» .
امام هادي (ع) فرمود :« لولا من يبقي بعد غيبة قآئمکم (ع) عن العمآء الداعين إليه و الدالين عليه و الذابين عن دينه لحجة الله و المنقذين لضعفاء عباد الله من شباک إبليس و مردته و من فخاخ النواصب لما بقي أحد إلا ارتد عن دين الله و لکنهم الذين يمسکون ازمة قلوب ضعفآء الشيعة کما يمسک صاحب السفينة سکانها ، اولئک هم الأفضلون عند الله عزو جل ؛ (3) اگر دوران غيبت قائم آل محمد (ص) دانشمنداني نبودند که مردم را به سوي او هدايت و راهنمايي کنند وبا حجت هاي الهي از دينش دفاع نمايند و شيعيان ضعيف را از دام هاي شيطاني و پيروانش رهايي دهند و از دام هاي ناصبي ها ( دشمنان اهل بيت (ع)) نجات بخشند . کسي در دين خدا پا برجا نمي ماند و همه مرتد مي شدند ، .ولي آنان رهبري دل هاي شيعيان ضعيف را با قدرت در دست مي گيرند و حفظ مي کنند ، چنان که ناخداي کشتي ، سکان و فرمان کشتي را نگاه مي دارد ؛ بنابراين آنان نزد خدا والاترين انسان ها هستند . »
بدين ترتيب ، راه حفظ دين و سلوک در راه مستقيم ، با شناخت دين از طريق علماي دين و دين شناسان متخصص و پيروي از نظرات آن ها و نزديک شدن به آن ها و تخلف نکردن از دستورات عملي و ديني آنان ميسر است ، در غير اين صورت ، دزدان عقيده و راهزنان ديني ، متدينين را از دين منحرف مي سازند .
راه ديگر براي حفظ دين و جلوگيري انحطاط ، توسل و دعا و تمسک به اهل بيت (ع)است . حضرت حجت (ع) خود دستور و سفارش فرمود که در عصر غيبت ، دعاي فرج که معروف به دعاي غريق است را زياد بخوانند و در خواندن آن مداومت نمايند که آن دعا اين است : « إلهي عظم البلاء و برح الخفاء .......» .
پي نوشت :
2. وسايل الشيعه : 101/18.
3. احتجاج : 502/2 ؛ بحارالانوار : 6/52.
