منابع ویتامین B17

ویتامین B17 در اصطلاح تجاری به عنوان آمیگدالین یا لتریل (Laetrile) شناخته شده است. آمیگدالین ترکیبی است که متعلق به گلیکوزیدهای سیانوژنیک می‌باشد. و برای اولین بار توسط پیر ژان رابیکوات و ای. اف. بوترون کارلارد در سال 1803 از دانه‌های بادام تلخ (با نام علمی Prunus dulcis) جداسازی شد. به دنبال این اکتشاف، مطالعات بعدی در مورد اهمیت دارویی آن انجام شده است. هر چند، آمیگدالین یک ویتامین نیست، ارنست تی کربس (بیوشیمیست)، آن را به عنوان ویتامین B17 شناساند. ویتامین B17، در شکل خالص خود، لتریل (laevomandelonitrile) نامیده می‌شود و جهت درمان سرطان بکار برده می‌شود.

نظرات متفاوت در مورد استفاده از ویتامین B17

هر چند ماده آمیگدالین Amygdalin به عنوان یک نوع ویتامین و به نام ویتامین B17 دسته بندی شده ولی در مورد استفاده از آن بحث های موافق و مخالف زیادی وجود دارد. طرفداران معتقدند این ویتامین می تواند سرطان را درمان کند. چون ماده موثر موجود در دانه این میوه ها حاوی سیانید است و این ماده فقط بر روی سلول های سرطانی تاثیر می گذارد و با سلول های سالم کاری ندارد. در صورتی که در شیمی درمانی تمام سلول های فرد تحت تاثیر ماده شیمیایی که یک نوع آنتی بیوتیک فوق قوی است قرار می گیرند و سیستم ایمنی بدن ضعیف هم می شود. طرفداران اعتقاد دارند استفاده کمی از دانه های سیب، زردآلو، آلو و هلو خطرناک نیست و میزان کم سیانید Cyanide نه تنها خطرناک نیست که درمان کننده هم هست.

مخالفان استفاده از این ویتامین، با استناد به مطالعات سال ۱۹۷۷ در ایالات متحده آمریکا سمی بودن این ویتامین را اعلام خطری برای مصرف آن می دانند. مخصوصا که اعتقاد دارند بسیاری از مردم ممکن است در مصرف آن رعایت اعتدال را نکنند. به همین دلیل استفاده و خوردن هسته این میوه ها به عنوان یک ماده سمی در آمریکا ممنوع است.


 

فواید آن در سلامت

بسیاری از محققان مدعی‌اند که ویتامین B17 دارای خواص دارویی خاصی است و می‌تواند جهت درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد. سیانید موجود در ویتامین B17 است که سلولهای سرطانی را از بین می‌برد. بنابراین، بر طبق نظر آنها، آمیگدالین نه تنها مانع از بروز سرطان می‌شود، بلکه به رگرسیون و پس رفت آن نیز کمک می‌کند. به منظور درمان سرطان، قرص‌های لتریل خوراکی و یا از طریق تزریق داخل وریدی تجویز می‌شود. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین B17 به مبارزه با سرطان کمک می‌کند. برخی از خواص درمانی دیگر آن کاهش درد مرتبط با ورم مفاصل و کاهش فشار خون بالا را شامل می‌شود.
 

فشار خون

ویتامین B17 حاوی تیتان سدیم Thiocyanate است که باعث کاهش فشارخون می شود. افرادی که فشار خون دارند همیشه باید فشار خون را در حد طبیعی نگه دارند چون بالا و پایین رفتن فشارخون به رگ ها و عروق خونی صدمه زده، بزرگ شدن قلب و بیماری های قلبی و انواع سکته را به دنبال دارد.
 

سرطان

در این مورد بین موافقان و مخالفان استفاده از ویتامین B17 موجود در هسته این نوع میوه های بحث و جدل های زیادی وجود دارد. مخالفان آن را سمی و تاثیر آن را بر درمان سرطان هیچ یا بسیار کم می دانند. برعکس موافقان معتقدند سیانید موجود در این هسته ها سلول های سرطانی را درمان کرده و آن‌ها را به حالت طبیعی بر می گرداند.
 

سیستم ایمنی بدن

در این مورد تحقیقات معتبری وجود دارد که استفاده کمی از هسته این نوع میوه ها نه تنها مضر نیست بلکه باعث تقویت سیستم ایمنی بدن و رفع انواع عفونت ها می شود. طب سنتی ایران گواه خوبی بر این ادعا است. طبق طب سنتی ایران این میوه ها طبع سردی دارند. در صورتی که هسته آن‌ها طبع گرم دارد و اثرات طبع سرد را از بین می برد. به همین دلیل توصیه می شود بعد از خوردن این میوه ها یکی دو هسته آن هم خورده شود.
 

داروی مسکن

آمیگدالین یا همان ویتامین B17  یکی از روش های طب سنتی در کاهش و رفع درد  است و درست مثل مسکن عمل می کند. حتی در افراد مبتلا به سرطان که تحت شیمی درمانی هستند، استفاده کمی از این ویتامین باعث رفع درد و حالت های آزار دهنده بعد از دریافت دارو می شود.
 

منابع ویتامین B17

ویتامین B17 در غلظت بالاتر در بادام تلخ و مغز یا همان دانه‌ی زردآلو موجود می‌باشد. مطالعات نشان داده‌اند که این ویتامین همچنین در اکثر گونه‌های جنس پرونوس (Prunus) موجود است. در ادامه فهرستی از مواد غذایی حاوی این ویتامین آورده شده است:

• جوانه یونجه
• دانه سیب
• جوانه بامبو
• تمشک یا بلک بری
• توت زمینی یا رازبری (Raspberries)
• گندم سیاه
• ارزن و دانه ارزن
• جو
• برنج قهوه‌ای
• آجیل بادام زمینی
• کاساوا (Cassava)
• مغز هلو
• مغز یا دانه آلو
• گردوی آمریکایی
• بِه
• شیره‌ی نیشکر سورگوم
 

از آنجا که، مجادلات بسیاری در خصوص فوائد مکمل‌های ویتامین B17 در سلامت وجود دارد؛ جهت اطمینان، می‌توانید مواد غذایی سرشار از ویتامین B17 را در رژیم غذایی خود وارد سازید.


 

مجادله

در کتاب «جهانی بدون سرطان» 'World Without Cancer' نویسنده‌ی آن یعنی جی ادروارد گریفین قویاً استفاده از ویتامین B17 را برای درمان سرطان توصیه می‌کند. هر چند بسیاری از دانشمندان مزایای بالقوه ویتامین B17 در درمان سرطان را اعلام کرده‌اند؛ اما هیچ گونه اثرات ضد سرطانی را در آزمایه‌های بالینی و مطالعات آزمایشگاهی نشان نداده و یا این اثرات ضد سرطانی کم بوده‌اند.

استفاده از لتریل توسط اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) و موسسه ملی بهداشت مورد تایید قرار نگرفته است. در ایالات متحده، تجویز ویتامین B17 به افراد مبتلا به سرطان غیر قانونی است. مطالعه و بازبینی گروه همکاری کاکرن Cochrane Collaboration (گروهی از دانشمندان و محققان از بیش از 90 کشور، که اکتشافات مرتبط با سلامت را مورد موشکافی و بررسی قرار می‌دهند) در سال 2006، متذکر شده است که اثرات ضد سرطانی لتریل در مطالعات بالینی کنترل شده مؤثر نبوده و مطالعات بیشتری جهت ارزیابی مناسب مورد نیاز است.

موردی احتیاط آمیز در مورد استفاده از ویتامین:B17 هنگامی به صورت خوراکی مصرف می‌شود، می‌تواند سمیت کشنده‌ای را بوجود آورد. به محض آنکه وارد بدن انسان شد، سیانید آزاد کرده که یک خطر بالقوه محسوب می‌شود. آنزیم بتا گلوکوزیداز (مورد نیاز برای تجزیه سیانید)، در روده کوچک انسان و چند مواد غذایی موجود می‌باشد. بتا گلوکوزیداز، پس از آن سیانور را کاتالیز کرده و موجب مسمومیت با سیانید می‌شود. برخی از علائم و نشانه‌های مسمومیت با ویتامین B17 سردرد، ضعف، سرگیجه، و گاهی اوقات فشار خون پایین را شامل می‌شود. بنابراین، همواره توصیه می‌شود پیش از مصرف آمیگدالین و یا لتریل با یک متخصص واجد شرایط و یا پزشک در ارتباط با میزان و دوز مصرفی آن مشورت نمایید.
 

عوارض جانبی مصرف ویتامین B17

گلیکوزید سینوژنیک cyanogenic glycoside ترکیب اصلی این ویتامین است. به همین دلیل با ورود به بدن به هیدروژن سیانید تبدیل می شود که مصرف زیاد آن خاصیت سمی شدن دارد.

اگر این ماده زیاد و بیش از حد متعادل مصرف شود درست مثل بادام تلخ سمی بوده و دارای عوارضی مثل : گیجی، سردرد. تنگی نفس. شکم درد، استفراغ و تهوع، مشکل در خواب و ضعف بدن می شود.

در بعضی از افراد فکر به خودکشی نیز مشاهده شده است. چرا که مصرف زیاد و سمی شدن بدن بر روی سیستم عصبی اثر گذاشته مخابره پیام های عصبی را با اختلال مواجه می کند.

همین عوارض بخصوص بعد از تحقیقات سال ۱۹۷۷ باعث شده تا بسیاری افراد دیگر از ویتامین B17  موجود در هسته این میوه ها استفاده نکنند.

سابق بر این با مصرف یک هلو یا ۴ یا ۵ عدد زردآلو هسته آن هم شکسته و خورده می شد و اتفاقی هم نمی افتاد. یا در میان یک مشت بادام یک بادام تلخ هم بود. یا موقع تهیه مربای این نوع میوه ها هسته آن را هم به میزان کمی خرد کرده و داخل مربا می ریختند. با این روش هم ویتامین B17 بدن تامین می شد و هم خطر سمی شدن وجود نداشت.

به قطع یقین میزان مصرف هر ویتامین یا ماده معدنی مورد نیاز بدن حد خاصی ندارد و کم یا زیاد شدن آن عوارض نامطلوبی خواهد داشت.

پس چه بهتر که ویتامین B17 را از منابع طبیعی آن و نه از مکمل های دارویی دریافت کنید. بهترین روش هم استفاده بسیار کم مثلا برای هلو یک هسته و برای زردآلو یکی دو هسته است.
 
منبع:
1. نامه نیوز
2. نت نوش